ฉันหวามไหวใจเต้นเห็นบทหวาน
เมื่อนงคราญรำพันฝันสุขปรี่
หากพบบ้างอย่างอนงค์คงจะดี
เจ้าชายมีกี่คนจะยลเรา

เจอก็แต่พ่อมดคดเจ้าเล่ห์
ร่อนเสน่ห์ร้อนลวงสร้างบ่วงเหงา
มาลวงล่อหลอกใจให้ซึมเซา
สมใจเขาก็ห่างทิ้งนางครวญ

 

ขอบคุณค่ะ

๑ ) ขอบคุณใน ไมตรี ท่านมีให้
จากดวงใจ คนรัก อักษรเอ๋ย
ได้เรียนรู้  ครูสอน กานท์กลอนเอย
มิเหมือนเคย เพียงแต่ แค่ทบทวน

๒) ด้วยวันก่อน ย้อนอ่าน กลอนงานเก่า
ความเปลี่ยวเหงา  ตรอมตรม อารมณ์หวล
เหตุแห่งทุกข์ จุกฝัง ดั่งชนวน
หยุดกระบวน อักษรา นิทรากอง

๓) เมื่อคิดได้  อภัย ให้หมดสิ้น
มิถวิล  อดีตตน พาหม่นหมอง
แม้บ้างเคย เนตรช้ำ น้ำตานอง
แค่ประคอง หัวใจ อภัยตัว

๔) เริ่มบรรเลง เขียนกลอน อักษรเก่า
เปลี่ยนความเหงา คลายมนต์ พ้นสลัว
ระบายฝัน หวังหา ใจอย่ากลัว
ความมืดมัว  แค่ถือ ลงมือทำ

๕) มิหวังมี ใครถลำ อ่านคำถ้อย
เกรงค่าด้อย  ลอกลาย คล้ายขำขำ
เขียนอะไร ไม้รู้ กลอนพานำ
แค่จดจำ ได้ว่า ภาษากลอน

๖ ) ดีใจเหลือ เมื่อท่าน รังสรรค์อ่าน
ท่านคืนกานท์ อักษรา ภาษาสอน
สองปีกว่า ว่าจะไม่ เขียนบทกลอน
ใจอาวร  สิหนอ ขอสักครา..
@@@

ขอขอบคุณในไมตรี จากท่านเหล่ากวี นะคะ
ทางนี้เลิกเขียนกลอนมานาน  
และเวลานี้กลับมีจิตใจที่คิดขึ้นมาว่า แค่อยากอนุรักษ์ สิ่งที่ตนเองชอบ
และลงมือตั้งใจฝึกหัดไว้ ที่เรียนค้างคาไว้บ้าง คงจะดีไม่น้อยอ่ะค่ะ  

ขอขอบคุณ คุณครู อาจารย์วรรณศิลป์ทุกท่าน
ขอบคุณท่านด้วยนะคะ
ที่กรุณามาต่อคำกลอน

ขอบคุณค่ะ