เมื่อ..ทุกสิ่งสิ้น..
..
หญ้าคาที่เคยคาบ..หมดภาพลักษณ์
แต่ละเส้นเคยปกปัก..หมดรักหรือ
นาทีนี้มิมีรัง...ไว้หารือ
พลัดกันรื้อ..ดื้อดึงด้วยถือดี
...
ริมทะเลชายหาด..สวาทหัก
ไม่มีคลื่นเบาหนัก..รักล้นปรี่
ไม่เล่นลมชมฟ้า..ยามราตรี
ขณะนี้..นิ่งงันอัศจรรย์นัก
...
โกรธเกลียดแต่ชาติไหนไม่หันหา
ไม่ปรึกษา..พาทีผูกสมัคร
รังที่เรา..ร่วมสร้างระหว่างพัก
ใช้สองขาร่วมผลัก..ดึงหักทิ้ง
...
คงสิ้นเยื่อสิ้นใยใจสลาย
รสสวาทถูกทำลาย..แล้วทุกสิ่ง
ไม่ปรับความเข้าใจ...ไร้ประวิง
อีกตัวนิ่ง..อีกตัวนั่ง..หาชั่งใจ
..
