อันวาจาลั่นไว้ให้คุณพี่
สัจจะมีแน่แท้มิแปรผัน
แต่หากหมายประกายดาวพราวผ่องพรรณ
"สิริฯ"นั้นคงมิใช่และไม่มี

เป็นแค่น้ำค้างพร่างกลางคืนค่ำ
เย็นใสนำฉ่ำรื่นสดชื่นศรี
หากรอดาวพราวฟ้าทุกราตรี
จะขอลี้หลีกไกลไม่หวนคืน

สิริวตี
 

หากมิคำนึงถึงวันเก่าก่อน
ที่เคยออดเคยอ้อนป้อนคำใส่
เขียนประชดประชันกันทำไม
หากมิรักมิใคร่ไขแจ้งมา

พอเค้าง้อแล้วไยทำเหินห่าง
ให้รู้บ้างความจริงยิ่งห่วงหา
หากชังนักรักน้อยลงปลงเวลา
เค้าก็จะหนีหน้ามิมาเจอ

สิริวตี
 

แล้วไยเล่ามารินรดประชดน้อง
แต่ก่อนร้องแต่เพลงรักถักทอถี่
มาค่อนขอดน้อยใจไม่พอดี
น้องอยู่นี่ง้อนานแล้วยังแคล้วเมิน

น้องว่าจะแวะมาเพื่อลาจาก
เริ่มคิดมากมายเเล้วแก้วพี่เหิน
ความรักเราเก่าก่อนที่อ้อนเกิน
พี่ชักเชิญออกจากใจไปหรือยัง

สิริวตี
 

เหตุไฉนไยยังโกรธกันอยู่
ทำมิรู้มิชี้หนีน้องล่ะ
ขอติดตามเรื่อยไปรู้ไว้ซะ
น้องเงอะงะมากแล้วพ่อแก้วตา

ไฉนไม่ยิ้มดังเช่นวันก่อน
ไฉนไม่ออดอ้อนไม่ห่วงหา
พี่นั้นมีคนใหม่จึงไม่มา
แล้วหนีหน้าน้องน้อยเศร้าสร้อยจัง

สิริวตี