แสนรอคอยเนิ่นนานมานจะหัก
คิดว่ารักหนีไปไม่เห็นหน้า
ไร้รูปเสียงเพียงเคยคนเอ่ยมา
อนิจจาในอกระทกพลัน

เกินวิตกว่าเป็นไข้กระไรนี่
มากราตรีเคยจรออดอ้อนหัน
หรือคงลืมนวลน้องที่ปองกัน
แอบไปลั้ลลาสาวเริ่มหนาวทรวง

แต่บอกไปเกี่ยวข้าวยังเบาจิต
ขานลิขิตสู่ขวัญอันเป็นห่วง
ขอแม่ย่ากลางนาพี่อย่าลวง
รักทั้งปวงขอเลี้ยงเพียงนางเดียว

สิริวตี

อยากยินรสพระธรรมในคำพี่
ทุกนาทีเป็นหทัยให้ความหวัง
เชลงพจน์บทความจะตามฟัง
สำรวมนั่งเป็นสุขโปรดทุกข์คลาย

ด้วยโลกเราเรื่องมากลำบากวุ่น
จึงรับรู้ไอกรุ่นความเบื่อหน่าย
หวังหลบร้อนตรงนี้ที่สบาย
ขอพี่ชายชี้แจงแถลงความ

สิริวตี

สงบล้ำคำนี้วลีเพราะ
ระเรื่อยเลาะลุ่มหลงมิสงสัย
พลิกวิกฤตเป็นโอกาสอย่าพลาดไกล
ยางเยื่อใยคงมั่นมิสั่นคลอน

ขอทุกวันหากท่านนั้นรู้เอื้อ
โปรดมาเกื้อให้ภิญโญสโมสร
ประทับรอยถ้อยความตามสุนทร
เป็นบทกลอนรสธรรมฉ่ำนิทรา

สิริวตี