ขอบพระคุณลิขิตชอบมอบแด่น้อง
เป็นครรลองอย่างนี้ที่เสนอ
ตั้งแต่เกิดมาไซร้ไม่เคยเจอ
จึงละเม้อหาพี่นี้คนเดียว

ร่วมเรียงร้อยรสรักสลักเพราะ
ฉ่ำฉอเลาะเกาะใจให้ร่วมเกี่ยว
อย่าผลักไสเมินกันเหงาพลันเชียว
น้องมิเลี้ยวหาใครใจแน่นอน

สิริวตี

มาลิขิตยามว่างทางสนุก
มาปลอบปลุกวิญญาณ์พาสุขสันต์
มาเป็นเพื่อนเยือนใจให้สัมพันธ์
ทุกคนนั้นรักหมดมิเว้นใคร

เพราะรักคือเข้าจิตคิดสะอาด
เพราะรักปราศจากยากหาได้
รักเป็นเพื่อนหมดแท้เกิดแก่ไป
จึงวางให้ใจจริงมิทิ้งกัน

สิริวตี

 

ขอเรียงร้อยถ้อยถักช่วยรักษา
อักษรางามงามยามผักผ่อน
อากาศเย็นลมพัดขัดเกลากลอน
มีบางตอนต้อยเตี้ยระเหี่ยใจ

เปิดอ่านย้อนอ่อนเกินประเมินค่า
เฝ้าฝันหามานานกานท์แบบไหน
ที่สวยซึ้งตรึงจิตลิขิตไป
มิทันใดไขว้เขวเป๋ปิดทาง

ตั้งสติตริตรองลองอีกหน
ยังพร่ำบ่นบ้าบอหนอต่างต่าง
ขอลาลงเท่านี้นะนวลนาง
จวนฟ้าสางไก่ขันวันหยุดงาน

วิริน
๒๗/๑๑/๕๙

 

กวีศิลป์เรียงร้อยถ้อยคำหวาน
ชนเมื่ออ่านอารมณ์จมสั่นไหว
ประดิษฐ์คำผูกรัดมัดกันไป
อ่านแล้วได้จิตนาพาเพลิดเพลิน

สมแล้วเป็นกวียอดมงกุฏ
เป็นที่สุดของกวีที่สรรเสริญ
ขอเขียนบ้างหวังไปคงไม่เกิน
แต่ยังเขินไม่ไพเราะเสนาะตาม

เอาภาษามาวางห่างคำสร้อย
ทีละน้อยจากหนึ่งจึงสองสาม
พยายามนั่งโยงหลายโมงยาม
หวังให้งามตามจิตที่คิดทำ

มนตรี  ประทุม
“มันแกว”
๑๙ มิ.ย.๖๑