น้องนั้นถ่วงชีวิตนี้พี่หรือไม่
ถึงชอบให้ใหลหลงพะวงหา
รู้ตัวดีพี่หงส์น้องคงกา
มิมีค่าอะไรในชีวิต

บางครั้งพี่อยากอยู่หลีกปลีกวิเวก
อยู่หลังเมฆหมองหม่นบ่นลิขิต
น้องแสนเหงาแสนท้อเริ่มรอคิด
อย่าปกปิดสิ่งใดให้พะวง

ทุกวันนี้เหนื่อยกายมิเท่าไหร่
หากเหนื่อยใจมากมายไปรักหงส์
หากน้องเงียบน้องแอบแบบปลดปลง
โปรดรีบลืมให้ลงอย่าหลงเลย

สิริวตี

ฟังคำพี่ตอนนี้ฤดีหมอง
ประพันธ์กองเอาไว้ในอักษร
ใยมามอบหมางเมินด้วยม้วยมรณ์
จริงจากจรอนิจจังน้องชังนัก

แค่กายห่างกันนิดก็คิดมาก
ยิ่งลำบากที่เดินมาเหินหัก
อันโอ้ว่านี่น่ะหรือเพราะคือรัก
ทำหน่วงหนักปักทรวงจ้วงให้ตรม

สิริวตี

ได้ยินเพี้ยงเพียงหวนสำนวนพี่
น้อมฤดีสดับไว้มิได้เฉย
แม้มิอยากพรากไปกระไรเลย
หมดชื่นเชยความร้างลามาสักวัน

อาจจากเป็นจากตายมิได้รู้
มีหดหู่อยู่ด้วยป่วยโศกศัลย์
มีดวงจิตคิดหาสารพัน
กงวัฏผันหมุนไปไม่แน่นอน

ขอร้องเถิดพ่อท่านอย่าผันหนี
อยู่กับสิริวตีตรงนี้ก่อน
อย่าเหินห่างร้างไกลให้อาวรณ์
คงม้วยมรณ์ก่อนสังขารของกาลจริง

ขออยู่มอบปลอบโยนเพื่อโอนอ่อน
อยู่เพื่ออ้อนออดกานท์มานน้องหญิง
อยู่เพื่อรักเพื่อห่วงดวงชีวิน
อยู่เพื่อรินรดชุ่มที่กลุ้มใจ

สิริวตี
 

คิดว่าเคยเปรยออกบอกพี่แล้ว
เรื่องโลกจริงหญิงแคล้วไม่อยากตื่น
มาปรุงคำหอมโปรยโรยเป็นพื้น
เรื่องดาษดื่นเบื้องหลังพันธนา

คิดว่าพี่อาจลืมเพราะดื่มด่ำ
แต่น้องง้ำงอไปไม่หรรษา
อารมณ์ดีเมื่อใดใคร่กลับมา
หวังพี่ยายังปลื้มมิลืมกัน

ขอบพระคุณทุกสิ่งในมิ่งมิตร
ปรับให้จิตพ้นทุกข์ได้สุขสันต์
จะมิลืมพี่ยาสารพัน
ทุกคืนวันหาเรื่องประเทืองใจ

ขอคุณพระพุทธธรรมท่านนำหนุน
เกื้อการุญอวยพรบวรให้
สุขภาพแข็งแรงแกร่งกว่าใคร
อยู่ที่ใดมีสุขทุกข์มิเยือน

ขออวยพรการงานประสานอยู่
คนรับรู้ลาภยศปรากฏเกลื่อน
พระธรรมนำจิตใสไม่แชเชือน
ขอมีเพื่อนมากมายสบายอุรา

ห้ามครุ่นคิดวุ่นวายกระไรเล่า
ห้ามโศกเศร้าหม่นหมองปองใฝ่หา
ขอสุขภาพกายใจให้พี่ยา
โปรดจงอย่าห่วงน้องตรองตนเอย

สิริวตี

..สงสัยพี่คงลืมที่วตีเคยขอร้องแน่ๆ..
 

เพราะคุณคำล้ำลึกท่านนึกมอบ
ดังมาปลอบให้เป็นเย็นรักษา
อันกรรมเก่ามากน้อยพลอยมีมา
ทำบ่วงว่าเป็นมนุษย์ที่ผุดพรรณ

หากเรามีสุจริตทั้งคิดอ่าน
กายมโนวาจากานท์งานรังสรรค์
คงมิตกห้วงทุกข์สนุกพลัน
หากหลงมันก็คงจมตรมทั้งทรวง

มิมีใครให้สงบดังพบพี่
เฒ่าธุลีท่านนี้แล้วมิแคล้วห่วง
สิ่งใดที่ร้องขอต่อทั้งปวง
อย่าลืมล่วงมอบน้องสนองเพียง

กุศลกรรมทำนี้ดีคงสร้าง
เป็นแนวทางรู้ไปไม่บ่ายเบี่ยง
พี่คือต้นแบบน้องประคองเรียง
มิอ่อนเอียงเคียงรู้ประตูใจ

สดับคำโอวาทท่านปราชญ์สอน
เป็นคำพรทุกคืนค่ำคำรบใหม่
ทุกหยาดคำพร่ำพจน์หมดจดใน
คือหทัยใสเย็นเห็นห้วงธรรม

คือเกราะแก้วตรองเหตุให้เกศเกล้า
คือลบเขลาโคถึกพิลึกขำ
คือวลีสร่างทุกข์เพื่อสุขนำ
น้องขอจำพี่นั้นจนวันตาย

สิริวตี