มิรู้จะหลบพักที่หลักไหน
จึงเข้ามาใกล้ใกล้ให้ถวิล
น้ำตาน้องหยาดใจไหลโรยริน
รักพังภินท์เสียแล้วแห้วจริงเลย

เขาขับไล่ไสส่งหลงฟังอยู่
รักบังตามิรู้ยากเปิดเผย
เจ็บเหลือเกินจิตนี้เกือบชินเคย
ออกเอื้อนเอ่ยเพราะเขาไปไม่กลับมา

สิริวตี

ห้องหัวใจปัดกวาดสะอาดแล้ว
แต่ยังแคล้วคลาดคลาพาให้เหงา
นั่งหลบมุมห้องลับกับตัวเรา
แล้วกอดเข่าร้องไห้ไม่พูดจา

เรามีปัจจุบันอันดีสุด
แต่ฉันอยากจะฉุดอยากจะฝ่า
อยากจะยื้อเอาไว้ใจแก้วตา
อยากมองหน้าคนดีนี้คนเดียว

สิริวตี

พี่อยู่ที่ตรงนี้ ณ ใจน้อง
จะคอยปกคอยป้องต้องรักษา
อยากจะถามความเป็นอยู่ดูขวัญตา
มิชักช้าตอบตามความเป็นจริง

ที่ห่างเหินลี้หน้าพาห่างหาย
เพราะมาดหมายคนใหม่มิใช่หญิง
หรือว่าเบื่อกันแล้วแก้วจึงทิ้ง
พ่อเนื้อทองอย่านิ่งให้คร่ำครวญ

โอ้อุระประสานสมานสมัคร
ทำร้ายรักทำไมหมองไหม้ป่วน
ประโลมขวัญกัลยาพายียวน
ก็กลับด่วนหายไปไม่กลับมา

สิริวตี

โอ้อุระระกำช้ำตรมจิต
เขาแกล้งเขียนชีวิตให้เปรอะเปื้อน
เขามายั่วนวลแฉล้มเป็นแรมเดือน
แล้วร้างเลือนลี้ลับมิกลับมา

โอ้ละหนอใครกันนั้นใจร้าย
ทิ้งกันไปง่ายง่ายให้เป็นบ้า
เจ็บปวดมิสบายหายก็ช้า
มีเเค่เพียงเวลารักษาทรวง

สิริวตี