บ้านใครปลูกพริกบ้างคะ กระทู้นี้เลี่ยนแล้ว...ขอพริกแก้เลี่ยนหน่อยยยยย แหะๆๆๆ
 

ได้ต่อกลอนอ้อนขานกานท์ไม่หยุด
ซึ้งที่สุดบทนี้มีความหมาย
เพราะฝึกถ้อยรสคำประจำกาย
มิเว้นวายประสบการณ์ผ่านเพิ่มพูน

อันรางวัลทุกเดือนขอเอื้อนเอ่ย
หากพี่เลยมิต่อน้องคงต้องสูญ
โปรดอย่าหยุดเรียงรสพจน์จำรูญ
และเกื้อกูลต่อกันปันนิทรา

สิริวตี
ขอบพระคุณที่มาต่อกลอนทุกวันนะคะ
(ส่วนหนึ่งของรางวัลปากกาเพชรเลย...ตั้งแต่เดือนแรกที่หนูเข้ามา)

เพราะกรรมรักหักลงตรงกลางจิต
จึงลิขิตถึงนางสะอางโฉม
คงเพราะเก่าก่อนเคียงเรียงประโลม
อาจจู่โจมจนเธอลับไปกับตา

แล้วจึงกลั่นรำลึกดึกสงัด
กระจายจัดอักษรนอนเพ้อหา
ที่น้องพูดถูกไหมในชะตา
อย่าเมินหน้าแค่คิดเห็นจะเป็นไร

แสนสงสารพี่ชายสายสวาท
ตัดมิขาดรักเก่าแต่คราวไหน
จึงกลั่นกลอนคิดถึงคนึงใคร
ผ่านน้องได้ทุกวันฉันแจ้งจริง

สิริวตี
 

ใช่ไหมๆๆ

อย่าคิดว่าบุญน้อยหรือด้อยศักดิ์
เพราะความรักคือเราสร้างอย่างสร้างสรรค์
บ่มด้วยเล่ห์เสน่หาสารพัน
พอเล่นกันมีสติตรองตริไป

อย่าคิดว่ารักพี่บาปหยาบชั่วจิต
เราลิขิตรู้ทางวางแก้ไข
จะมิพบเคราะห์กรรมกระหน่ำใจ
สุขโดยไววางกลอนก่อนนิทรา

สิริวตี

น้องมาถึงอยุธยาเพลาสาย
มิเห็นหน้าพี่ชายกรายทางไหน
กว่าจะถึงบางปะอินถิ่นของใคร
หลงทางไปบางปะหันนั้นเรื่องจริง

จึงพักลงตรงที่ซันนี่บางจาก
โซล่ามากทำตื่นเต้นเล่นใจหญิง
พลังงานทดแทนมิแจ้นทิ้ง
สานเอาสิ่งดีงามตามชาติเรา

แวะมาบอกแค่นี้พอดีนะ
คืนนี้จะคงนอนหลับมิจับเจ่า
แต่ถ้าอยากบอกความตามบรรเทา
ว่าพี่เจ้าบาง...อะไรใครอยากฟัง

สิริวตี

.....วันนี้หลงทาง....

บางระกำจำไว้เมื่อใจพราก
เจอบางจากวันเก่าเงาความหลัง
ฉันเคยเจอปีกรายเกือบวายพัง
เลยมานั่งเพ้อเวียนวนเขียนกลอน

พอพบพี่ดีใจได้เพื่อนรัก
เป็นงานหลักเขียนกันปันอักษร
เรียงละเลงกันไว้ก่อนไปนอน
พอออดอ้อนเอื้อนเอ่ยมิเลยไกล

ยามนี้น้องต้องห่างกลอนกานท์แก้ว
หากมิหน่ายเนิ่นแนวจะแจ้วใหม่
งานเยอะมากอยากมาพักต้องหักใจ
อย่าร้องไห้ให้ใครเห็นน้ำตา

จะรีบกลับรับขวัญพ่อชื่นจิต
เป็นมิ่งมิตรพิศวาสปรารถนา
ขอสักนิดคิดหน่อยคอยเวลา
มิหลอกตาเอ้ย..!พี่รอนี่เอย


สิริวตี
 
เรียกผิดเรียกถูกเสียเเล้ว คริๆๆ
 

จะบางไหนให้รู้จักมักสถาน
แต่ดวงมานบางรักสลักยิ่ง
หากพี่มาจะพาไปไม่ประวิง
มิทอดทิ้งชวนเดินเจริญใจ

แล้วค่อยนั่งเรือด่วนชวนกราบพระ
สนุกนะคนมากอยากไปไหม
หรือจะนั่งรถเมล์เฮกันไป
วัดพระแก้วนั่นไงศักดิ์สิทธิ์ดี

ศาลหลักเมืองปลดเปลื้องทุกข์สุขมากล้น
พากมลชมกระทรวงล่วงวิถี
อยากจะไปไหนบอกมิหลอกพี่
น้องคนนี้ใช้ศิลป์จินต์พาจร

สิริวตี

ช่วงนี้เหนื่อยเหลือเกินอย่าเมินน้อง
งานมันคล่องขาขึ้นต้องยืนหลัก
หากมิมาอย่าหายโปรดทายทัก
งานมันหนักนักหนาอย่าคิดไกล

อากาศเปลี่ยนอีกแล้วพี่แก้วขวัญ
คงรู้ฉันปวดหัวมัวเป็นไข้
แต่ขอแวะมาวางมิห่างไป
กลัวเหงาใจเหงาทรวงถึงดวงจันทร์

อยากฟังดนตรีไทยบ้างไหมพี่
เดี๋ยวน้องนี้จะบรรเลงเพลงในฝัน
จะส่งให้มีสุขทุกคืนวัน
รอก่อนนั่นมีเวลาจะมาวาง

สิริวตี