ก็ไปมองเด็กหนุ่มทำกรุ้มกริ่ม
คนยืนยิ้มข้างห้องไม่มองหน้า
ก็เพียงแค่สอวอ.คนธรรมดา
ยังมิใช่คนชราก้มหน้าเดิน

หันมามองสักนิดอย่าคิดหลบ
แล้วจะพบรักหวานมินานเนิ่น
จะหยอกเย้าเคล้าคลอพะนอเพลิน
อย่าทำเมินไม่มองให้ต้องอาย เลย

ปรางค์ สามยอด
 

 

 ก็ไปเทียบเด็กหนุ่มจึงกลุ้มจิต
หากใกล้ชิดจะซู่ซ่าเหมือนปลาดิบ
สาวน้อยใหญ่จ้องตะครุบทำงุบงิบ
แล้วซุบซิบว่าตึงเป็นหนึ่งเดียว

จะหาว่าฉันคุยเคยลุยเละ
เคยโดดเตะช้างพังจนนั่งเยี่ยว
เคยเข่าลอยใส่ยีราฟพังพาบเชียว
เหอะ ประเดี๋ยวนวลน้องจะร้องโอ๊ะ..!!

ปรางค์ สามยอด
 

 
ชูนิ้วโป้งนิ้วเดียวประเดี๋ยวรู้
ว่าจะสู้หรือหนีนั่งบี้สิว
แต่อย่าแซงรุ่มร่ามรอตามคิว
พอยักคิ้วหลิ่วตาเข้ามาเลย

ดูภายนอกแห้งเหี่ยวประเดี๋ยวเหอะ
พอได้เจอะร้องจ๊าก..ฮ่วย..ว๊ากเพ่ย
คนอะไรใจคอไม่คุ้นเคย
เหมือนลุงเชยซุ่มซ่ามแต่กล้ามโต

ปรางค์ สามยอด
 

 

ไม่เข้าตาเพียงเข้าใจขอให้บอก
อย่ากลับกลอกกลิ้งเกลือกเลือกไหมเล่า
ขอรักเดียวเหนียวแน่นเป็นแฟนเรา
แม้ยามเมาหามกลับรับไหมคุณ

ทั้งสี่ห้องยกให้ไปเพียงหนึ่ง
อีกสามห้องต้องพึ่งคลึงเคล้าหนุน
เผื่ออกหักไว้หนอขอทำทุน
เพียงอยากลุ้นคนดีพ่อศรีเรือน

วิริน
๘/๑/๖๐