พิศงาม ณ ยามรัก             สุขสลักทุกแผ่นหล้า
ยิ่งใหญ่ใต้นภา                  แลมากค่ากว่าชีวิน

แกร่งกร้าวก็โอนอ่อน        ยิ่งกว่าร้อนล้วนเย็นสิ้น
ชีวิตผันผกผิน                   เมื่อประทินด้วยกลิ่นรัก

                      สิริวตี
 

แม้มองที่แห่งไหน       ทุกถิ่นได้ให้ประจักษ์
เป็นสีชมพูภักดิ์             เพิ่มคุณค่าประสาเรา

มองแล้วก็ได้ยิ้ม           ประกายพริ้มผันเปลี่ยนเหงา
มีสุขลืมทุกข์เศร้า         โศกและตรมมิคุ้นเคย

รักเกิด ณ ใจแล้ว          ขออย่าแคล้วเคลื่อนชาเฉย
รักแล้วอย่าไกลเลย      ร่วมสร้างชิดนิจนิรันดร์

สิริวตี

รักยามหรือยามรัก
งงแทบชักป้ารักยาม
ก่อนเอ่ยเคยทวงถาม
มารู้ความช้ำอุรา

นึกไปใจมีมอบ
แอบปลื้มชอบลอบรักป้า
ดูใจไม่นานมา
เอ่อทิ้งกล้าได้ลงคอ

ไปรักยามซะแล้ว
กล้ากินแห้วแล้วนั่งหงอ
อกหักชักดิ้นงอ
ว้าชนตอหวิดตัวตาย

 

ใจพี่มีสี่ห้อง
กล้าจับจองยังไม่สาย
รักยามเฝ้าใจกาย
ก่อกวนได้ทุกเวลา

รักน้องก็จริงแน่
มิผันแปรแท้ยิ่งกว่า
สนองพี่ที่ให้มา
มิผิดหวังที่ยังคอย

สิริวตี

แหม...ยังไม่ตอบกระทู้น้องกล้าผู้น่ารักเลยนะเรา....เดี๋ยวพี่ตามลุงตะวันก่อน ถ้าท่านมาเราจะเปิดบ้านซ้อมมุขกันนะ กล้ามาสนุกด้วยกันล่ะ..ไปช่วยตามก็ดีนะ อิอิ

 

ยามรักดั่งแสงส่อง        สร้างครรลองบ่เหงาหงอย
แนบเคียงเพียงรินร้อย   รสฉ่ำชื่นรื่นชีวา

แม้เกิด ณ ยามไหน        หฤทัยใฝ่ฝันหา
ถวิลหวังดังวิญญา         อุราผ่องทุกห้องนวล

สิริวตี
 

ยามรักชโลมรื่น    หลับกลับตื่นมิเหหวน
รื่นรมย์อบอุ่นอวล  อิงแอบมอบปลอบฤดี

แม้มืดกลับสว่าง    สิ่งเคยร้างก็สร้างศรี
เป็นเดชเป็นมนตรี  ต่อชีวาค่าควรครอง

สิริวตี

ยามปรุงเมนูรัก    แนบตระหนักเพียงเราสอง
แต่รักฉันมิปอง    เป็นเจ้าของครองหัวใจ

รักเกิดกลางกมล   หมดสับสนอันสงสัย
เก็บกักประทับใน    ณห้วงห้องต้องปิดตาย

สิริวตี

หวานรสและหยดย้อย   หวานคำถ้อยจึงคอยหวง
รักมากอยากจะทวง       ถามรักนั้นยังอยู่ไหม

เขาบอกรักลิขิต             ฉันน้อยจิตน้อยจินต์ใหญ่
รักเรื่องเฟื่องฟุ้งไป         ให้มีข้อต่อประเด็น

สิริวตี

 

ยามรักนั้นยามไหน       ยามเช้าสายมิได้เห็น
ยามพลบจบเยือกเย็น     ยังเหินห่างอ้างว้างนัก

ยามนี้ฤดีเหงา              แสนโศกเศร้ารวดร้าวหนัก
หวังใครหมายทายทัก  ทูนเทิดฝันนิรันดร

สิริวตี

ยามรักและครวญหา  คือมายามารศรี
หยั่งเชิงระเริงมี         บอกสักทีจะเป็นไร
 

ยามรักหรือเหงาจิต  กลั่นลิขิตสุดสดใส
ระบำพร่ำพจน์ไป       เปี่ยมเปรมจิตนิจนิรันดร์

สิริวตี

ยามรักจึงพักรบ     อาวุธครบก็วางพลัน
ผิดพลาดอภัยกัน     มิเคยหันมาต่อตี

ยามชังก็ถั่งโถม     เร่งเร้าโรมรุกราวี
ถึงเจตนาดี     ก็บดบี้เข้าบีฑา

...อ้ายอ่ำ...

            

ยามรักบรรจงจิต          ด้วยลิขิตเสน่หา
เลิกชักชังน้ำหน้า         วีรนุชบ่หมางเมิน

อย่าถือโกรธอันใด        ฤดีไซร้ไม่ห่างเหิน
ยิ้มหน่อยค่อยสุขเพลิน  ภิรมย์รักปักอุรา

สิริวตี

วีระ=ผู้กล้า