แม้รากลึกหยั่งไว้ด้วยความรัก
กี่ภพกัปป์จักรำลึกมิเมินเฉย
ยังคอยรอรากจะฝังเหมือนวันเคย
มิปล่อยเลยล่วงไปให้ไร้กาล

สิริวตี
 

เมื่อหัวใจได้รักปักลึกล้ำ
จะจดจำรออยู่ไม่รู้หน่าย
นิรันดร์กาลนานเนินเกินบรรยาย
หัวใจชายยังรอไม่ท้อเลย
 

เพราะความรักจึงเช่นกวีนี้
ปลดปล่อยทุกวจีกล่าวเฉลย
ใครได้ผ่านอ่านเพ้อละเมอเคย
มิอายเลยยังพร่ำคร่ำครวญไป

ขอกุศลผลบุญเคยหนุนค้ำ
ตามแห่งบทกฎกรรมร่วมกันใกล้
แม้สิ้นสุดทางดีที่นี้ไป
เราคงได้พบกันสวรรค์ฟ้า

ขอให้อุปสรรคพิสูจน์พจน์
มาปรากฎรสล้ำความเลอค่า
การรอคอยแห่งภพบรรจบมา
ถึงเวลาก็คู่ก็ควรกัน

อันความรักแต่ละคนล้วนต่างไซร้
บางคนได้สุขสมอารมณ์สรรค์
บางคนทุกข์รุกล้นจนสำคัญ
บางคนหมดชีวันพลันสิ้นใจ

เอาความรักมาขึงตรึงดำริ
ครองสติคิดนำทำการใหญ่
เตือนตัวเองตื่นรู้ดูจิตใจ
แล้วจะได้เห็นงามยามมีรัก

สิริวตี
 

ความรักนั้นมีได้ให้ใจรื่น
ละขมขื่นละความกลัวมัวลุ่มหลง
เป็นน้ำทิพย์ชโลมไว้ใจจำนง
อย่าพะวงว่าต้องได้ตอบแทน

รักคือความบริสุทธิ์ของทุกสิ่ง
เปรียบยอดยิ่งฤทัยไร้แบบแผน
บรรจงตักตวงเติมเริ่มขาดแคลน
บรรจงขีดเส้นแดนแค้นชีวี

บรรจงปรุงบทนั้นเป็นยาทิพย์
เปลี่ยนประดิษฐ์อนาคตให้สดสี
เอาความรู้รสธรรมนำความดี
สุขแค่นี้แค่ใกล้ไร้กามา

สิริวตี
 

เลิกรักเลิกอย่างไรใครตอบหน่อย
แอบรักบ่อยประจำแกล้งทำนิ่ง
สุดท้ายเราก็ไม่ได้แอบอิง
ถูกแย่งชิงทุกคราน่าน้อยใจ

เคยคิดไม่รักใครต่อไปนี้
พอเจอหน้าทุกทีที่หวั่นไหว
ลืมหมดกลับเพ้อฝันในทันใด
มโนไปอีกแล้วไม่แคล้วตรม..

ซี/10/12/58

อยากจะเลิกรักเธอเลิกมิได้
เลยตรอมตรมหัวใจให้ขื่นขม
เป็นบ่อเกิดทรวงในให้ระบม
รักคือลมผ่านมาแล้วผ่านไป

สิริวตี
 

เพราะความรักหรือไรทั้งใจนี้
มีแต่เขาทุกนาทีที่คอยห่วง
เพราะว่ารักหรือไคล้คลอควง
แม้จะล่วงรู้เจ็บมิเข็ดเลย

สิริวตี
 

จะรอคอยทำไมเขาไม่รัก
ควรจะหักล้างจิตคิดวางเฉย
จะห่มลมห่มฟ้ามาชดเชย
มิควรเอ่ยรอคอยน่าน้อยใจ

แม้รากยังหยั่งคงลงลึกล้ำ
แต่เกินช้ำเกินชายากหาไหน
จะรอคอยเคียงครวญหวนทำไม
เวลาไม่มีมากจึงอยากลืม

สิริวตี
 

มองบุปผาในสวนยวนเย้าจิต
กลั่นลิขิตเรียงขวัญอันแสนปลื้ม
รสความรักปักร้อยมิคล้อยลืม
จึงดูดดื่มหวานลิ้นทั้งจินต์รัก

มีรอยยิ้มพริ้มเพริศช่างเฉิดฉาย
ขอเพียงหมายมอบไว้ให้เป็นหลัก
ยังรอคอยเรื่อยไปดังใจภักดิ์
แต่ยึกยักเล่นตัวเพราะกลัวเมิน

สิริวตี

ขอกอบรักภักดิ์นวลชวนพึงพิศ
ว่าลิขิตที่รักชักหึงหวง
ขอสั่งห้ามตามบอกออกมาทวง
ว่าอย่าล่วงรักคนอื่นมิชื่นจินต์

น้องไม่อยากทานแห้วแจ้วบอกนะ
อย่าทำละเมินหมางแห่งทางศิลป์
น้ำตาน้องพรูพรั่งหลั่งรดริน
จนธาณินนั้นท่วมท้นล้นพระนคร

สิริวตี
 
 

วตี.....เราจะรอดไหมเนี่ยสำนวนหญิงหึงหญิง...หมดผู้ชายให้แซวแล้ว ไม่มีทางเลือก 555555

น้ำตาท่วมอ่วมนครวอนยั้งหยุด
แผ่นดินทรุดจะทำไงสายสมร
น้ำไหลลงจงเอามาเอื้ออาทร
ให้เป็นพรรดน้ำมนตร์คนที่รอ

เก็บน้ำตามาตรงนี้ตรงที่เก่า
ที่สองเราเท่านั้นฝันแล้วก่อ
ร่วมเผชิญเดินไปใจเกินพอ
ไม่ต้องขอเพียงเศษใจใครบางคน

ต้นตระกรานต์
อารมณ์เปลี่ยวเลี้ยวไปเรื่อย..