โอ้แสงจันทร์ราตรีนี้ทรงกลด
ช่างงามงดดังรักพี่นี้เสมอ
ขอกอบเก็บเอาไว้เมื่อได้เจอ
คงพร่ำเพ้อดังวันฝันของเรา

แม้ทะเลมิหลับกับเกลียวคลื่น
เปรียบจิตตื่นชื่นอยู่มิรู้เหงา
เคยอ่อนล้าเดียวดายคลายบรรเทา
ทิ้งความเศร้าด้วยรักภักดิ์พี่ยา

วันแรงงานของใครได้หยุดพัก
แต่แรงงานแห่งรักนั้นยิ่งกว่า
มิเคยหยุดหัวใจในอัตรา
เปี่ยมคุณค่าเสมอเธอผู้เดียว

สิริวตี

วตี....วันแรงงานหยุดแต่หัวใจไม่หยุดเหมือนวันแรงงาน ^^....

มุกใหม่ๆ คริๆ
 

ถึงจะอยู่สุดฟ้านภาไหน
ก็มิอาจหยุดหัวใจในเราสอง
ขอความรักยืนยงดำรงประคอง
รักรังรองเป็นฝันนิรันดร์กาล

สิริวตี

แม้ทะเลเห่คลื่นมิเคยหลับ
หรือสำทับห้วงตรงเข้าดงป่า
ความรักก็อยู่ห้วงทรวงน้องยา
โปรดรักษาปรานีมิมีเลือน

จึงร้อยความตามศิลป์กวินท์แก้ว
มิคลาดแคล้วก่อนนิทรามาเสมือน
ตราบตราตรูรู้ไซร้ไม่แชเชือน
เพราะรักเยือนตรึงตราติดสนิทใจ

สิริวตี

ส่งเสียงเพลงกล่อมนอนเมื่อตอนดึก
ฟังเพลงนึกอยากบรรเลงเพลงใจเผลอ
จึงตั้งใจร่ายมนตร์ดลฝันเจอ
แล้วบอกเธอ..พี่ฉันฝันดีนะ

สิริวตี
แนบไฟล์เพลงมาไม่ได้อ่ะค่ะ

วันนี้น้องธุระจะไม่มาก
จึงมิยากมาก่อนเดี๋ยวนอนมั่ว
วันหยุดยาวเนิ่นนานพาลเนียนัว
ละเลงรัวบทกลอนออดอ้อนคน

แต่มารอค่ำเช้าเฝ้าคุณพี่
ทำวตีเงียบเหงาเศร้าทุกหน
เพราะพี่ห่างร้างไกลในกมล
เพลาใดจวบจนได้เจอะเจอ

สิริวตี

เวลาไม่ตรงกันสักที เฮ้อ....

พอไปวัดสงัดสงบยิ่ง
ทิ้งทุกสิ่งจริงด่วนมิครวญหา
เพราะเกรงรักปักหว่างกลางอุรา
ด้วยพี่ยาพาฝันพรรณราย

ตอนนี้จิตกระจ่างทางสีขาว
ผุดผ่องพราวด้วยธรรมนำเฉิดฉาย
โมทนาด้วยน้องผ่องประพราย
จึงมาร่ายกลอนวางอย่างลงตัว

เพราะน้อยหรือวาจาท่านน่ารัก
มาพิทักษ์เอาใจไม่ปวดหัว
ขอลบค่าความหมองครองมืดมัว
มิหวาดกลัวเคียงคู่รู้ทางธรรม

ขอลืมที่วันเจ็บเกินเก็บกัก
ผสานรักร่วมไว้ให้ชื่นฉ่ำ
อภัยพี่ทุกอย่างให้จางจำ
แล้วเดินนำน้องไปไม่รู้คืน

สิริวตี

สิ่งที่ให้ทั้งใจมิใช่ส่วน
อ่านแล้วชวนน้อยใจไม่อุดหนุน
เพราะรักเราเคล้าเอื้อเกื้อการุญ
เก็บเป็นทุนเรื่องจริงสิ่งอยากเจอ  (คริๆๆ)

เมื่อวันก่อนน้องไปงานบวชพระ
มิได้ละหนีหายหมายเสนอ
หมดเจ็บไข้ได้ป่วยด้วยนะเออ
เลยมาเพ้อเหมือนเดิมเติมหัวใจ

รู้นะว่ามาคอยทุกวันวี่
แต่สิริวตีมิหนีไหน
เพราะประทับกับจิตลิขิตใน
ยังหทัยกลางทรวงทั้งดวงเลย

สิริวตี
 

เอาบุญบวชพระมาฝากน้าา