มาลงเรียนกิจการงานลูกเสือ
รับความรู้มิคลุมเครือข้อสงสัย
เริ่มเข้าฐานด่านนี้มีธงชัย
เงื่อนช่วยได้ทุกสถานโบราณมา

นำตวัดมัดไว้กับช่องขื่อ
เพื่อจับถือเป็นหลักรัดหัตถา
คลายเครียดด้วยเสียงฮึดยึดอุรา
ถึงเวลากำเนิดเกิดเป็นคน

แล้วหยิบใช้เชือกเล็กเช่นเส้นด้าย
ผูกกระหวัดสะดือสายไม่ส่ายสน
พันโลหิตมิให้ไหลเปรอะปน
ช่างฉงนภูมิปัญญาคุณค่าเรา

พ่อมัดเงื่อนผูกก่อนไว้นอนเห่
แกว่งไกวเปลเร่รัดมัดกับเสา
ขับลำนำเพลงร้องทำนองเนา
แหนหวงเฝ้าโอละเห่เปลสุนทรี

ผูกรองเท้าเจ้าเดินเจริญขัย
แสนสงสัยก็สอนทุกตอนถี่
จับเพียงปลายนิ้วกันพันอย่างนี้
ตลบเข้าบ่วงทีก็ดีใจ

เริ่มเข้าหนุ่มทุกวันพลันเริ่มแก่
สังขารแย่ยื้อยึดฉุดไม่ไหว
เอาเชือกมัดตราสังทุกครั้งไป
ยกโลงใส่เมรุเผาเอาอังคาร

บรรจงร้อยพันมัดวันท้ายสุด
เพื่อชิงหยุดกงจักรวัฏสงสาร
ลงเรือน้อยปล่อยไหลตามสายธาร
ก็จบวารเวลาของชีวิต

คุณประโยชน์ของเงื่อนค่อยเลื่อนใช้
รับกันไปใช่เหหันสำคัญผิด
เงื่อนกระหวัดวาดพลังหวังพิชิต
อย่าช่วงใช้ไว้ปลิดชีวิตคน

สิริวตี

มาลงเรียนการลูกเสือเพื่อประสงค์
ได้เสริมส่งความรู้ดูสิ่งใหม่
เริ่มเข้าฐานด่านนี้มิช้าไย
เงื่อนเชือกใช้ทุกสถานโบราณมา

นำตวัดมัดแน่นแขวนช่องขื่อ
ให้จับถือถนัดคล้องหัตถา
เพิ่มกำลังแรงเคร่งเบ่งกายา
ฤกษ์ดีพาก่อเกิดกำเนิดคน                    

แล้วหยิบเชือกสะอาดเน้นคือเส้นด้าย
ผูกรัดสายสะดือถือเป็นผล
ห้ามโลหิตหยุดไหลไม่เปรอะปน
เป็นโภคผลภูมิปัญญามานานเนา

พ่อมัดเงื่อนผูกก่อนให้นอนเห่
ขึงสายเปลแน่นรัดมัดกับเสา
ขับลำนำเพลงร้องทำนองเนา
หวงแหนเฝ้าเห่กล่อมน้อมฤดี

ผูกรองเท้าเจ้าเดินเจริญสมัย
สิ่งสงสัยตอบความตามวิถี
สองมือจับเชือกร้อยค่อยชวนชี้
แล้วสอดเข้าบ่วงนี้ก็ดีใจ

วัยหนุ่มสาวพ้นมาชราแน่
ไม่เที่ยงแท้ประจักษ์ชีพตักษัย
เชือกเสกมัดตราสังขลังยิ่งใด
ตามครูได้ถ่ายทอดยอดวิชา

พร้อมมีดหมออาคมข่มอาถรรพ์
มิพลิกผันผ่านได้ไม่พลาดท่า
สมาธิกุศลแผ่แลเมตตา
สื่อวิญญาณ์รับผลบนนาบุญ

ก่อนส่งร่างวางกองไฟให้เผาผลาญ
ด้วยเชี่ยวชาญมีดหมอก็เกื้อหนุน
ตัดตราสังสิ้นไปได้เป็นคุณ
รุ่งอรุณอิสระภาพซาบซึ้งวิญญ์

คุณประโยชน์เงื่อนเชือกเลือกแบบใช้
สื่อสอนไปใช่เหหันพลันถวิล
เงื่อนกระหวัดวาดหวังให้พังภินท์
อย่าจูงจินต์ไว้ปลิดชิวิตคน

ฉบับแก้ไข
๑๔ ธันวาคม ๒๕๕๘
สิริวตี

เงื่อนเชือกเงื่อนชีวิตปริศนา
หากเห็นค่ารู้ใช้ไม่สับสน
ขอเพียงแต่อย่านำทำร้ายตน
เชือกให้ผลดีล้ำเมื่อทำดี..

เงื่อนเชือกเงื่อนลิขิตปริศนา
เงื่อนผูกตราหัวใจใคร่หลีกหนี
หากเกิดบ่วงห่วงมัดรัดทวี
เงื่อนฤดีนี้แน่แก้อย่างไร

พอเรียนรู้มัดเชี่ยวเหลียวลืมแก้
เงื่อนงำแท้หากปลงคงมิไหว
จะตัดเงื่อนก็เชือนเหมือนตัดใจ
มนุษย์ใดคงเห็นเป็นเหมือนกัน

สิริวตี

 

 

 

ลงทะเบียนเรียนแก้ตอนแก่นิด
คงไม่ผิดคุณครูดูหน้าหลัง
เอาตรงไหนแก้ก่อนชักร้อนจัง
ฉันหมดหวังเรียนแก้แพ้หัวใจ

สิริวตี


 

โอยเงื่อนมัดรัดแน่นแล่นกระชาก
มิอาจพรากจากกันแม้วันไหน
ฝนจะตกฟ้าจะร้องคะนองไป
เงื่อนฤทัยรู้กระหวัดรัดตรึงทรวง

ผูกเงื่อนตายคลายผ่อนให้คลอนนิด
หายใจติดขัดนานชักซ่านสรวง
ตราบชั่วฟ้าดินสลายมิได้ลวง
รักพุ่มพวงพิศวาสทุกชาติเอย

สิริวตี

 

ก่อนผูกเงื่อนบ่วงตายได้ครุ่นคิด
ผูกในจิตอารมณ์ที่ข่มเผย
มิอาจแก้เยื่อใยในเงื่อนเลย
ขอเก็บเกยจนสลายมลายไป

จะผ่านวันเดือนปีหรือกี่ชาติ
เงื่อนมิขาดจำนงหรือสงสัย
แม้เงื่อนห่วงบ่วงรักภักดิ์อย่างไร
ผูกตายไปก็สู้มิรู้ลืม

สิริวตี