ขออนุญาตแนะสักนิด

บาทที่ ๔ วรรคท้าย ห้ามเว้นวรรคครับ
ด้วยว่า หากมีสร้อย จะสับสนได้

ขอนำเสนอครับ

....ดุจอาทิตย์รุ่งแจ้ง...............แสงงาม
พลังสว่างชูชีพวาม..................อร่ามกล้า
เดือนดาวเด่นประดับยาม...........เย็นค่ำ
แสงส่องเชิญชวนท้า................ท่องหล้าดับเข็ญ

....เป็นลมโหมกระหน่ำร้าย.........เลวทราม
บปล่อยคอยคุกคาม..................ขุ่นแค้น
ฝนเสริมส่งชีพงาม...................วามทั่ว
กระทำผ่านกาลนาน แม้น..........ไม่ได้ใครชม

โคลง ๒ บทนี้ ผมตั้งใจแต่งให้มี
๑) เอก ๗ โท ๔ ตามเกณฑ์
๒) มี สัมผัสสระ หรือ สัมผัสอักษร ระหว่างวรรค เพื่อเป็นแนวสำหรับผู้อยาก ลับสมอง
๓) ส่งสัมผัสระหว่างบท ซึ่งจะรับสัมผัสได้ที่วรรคแรกของบทถัดไป ในตำแหน่งคำที่ ๑ หรือ ๒ หรือ ๓
๔) คำท้ายสุดของบท แสดงทั้งแบบใช้ เสียงจัตวา ตามที่ว่ากันว่า ไพเราะ กับใช้ เสียงสามัญ
ที่เกณฑ์ก็ยินยอมกัน

หวังเป็นประโยชน์บ้างนะครับ