มนตร์รักดอกคำใต้

พลิ้วลมรักพัดกรุ่นช่างคุ้นจิต
คำหอมพิศบุปผาพาไสว
เป็นมนต์รักถักร้อยสร้อยหทัย
ตราบทรวงในยังทรงจำมิทำเลือน

โอ้เจ้าดอกคำใต้ช่างหอมหวน
กลิ่นกรุ่นอวลยวนใจใดจะเหมือน
ดังมนตร์รักต้องตรึงซึ้งถึงเรือน
สร้างสุขเยือนอย่าร้างห่างกันไกล

ขอความรักผลิบานนานอย่างนี้
โปรดปรานีเมตตาภักดิ์อย่าผลักไส
ขอกอบสุขคำหวานทั่วมานไป
อุราในยิ้มแย้มแช่มไมตรี

สิริวตี

เพลินอัมพวาซึมซับอากาศสวน
เห็นจันทร์นวลดาวเต็มฟ้าน่าสดใส
เพลินหิ่งห้อยเคล้าคู่ลำพูไป
อุราในสดชื่นรื่นภิรมย์

อยากให้ร่วมมองจันทร์ค่ำคืนนี้
สุขทวีเคียงฝันพลันประสม
ร่วมบรรเลงรักเทียวจนเกลียวกลม
มิทุกข์ตรมเพราะรักพิทักษ์นาน

สิริวตี

งามสุนทรบวรล้ำคำพุทธะ
อาจชนะห้วงจินต์ไซร้มิไหลหลง
ขอบพระคุณพี่ยานำพาปลง
แด่อนงค์เป็นหลักทำดำเนินทาง

พรุ่งนี้น้องจะไปนั่งสมาธิ
หวังดำริกิเลสอาเพศห่าง
บรรเทาโลภโกรธหลงพอลงจาง
หากวายวางหวังแดนทิพย์ระยิบใจ

จะกราบขอพรพระมาเผื่อพี่
บารมีพุทธองค์ทรงไสว
เมื่อประกอบกิจกรรมทำงานใด
สำเร็จได้แลเป็นสุขทุกคืนวัน

ขอลาภขอสรรเสริญเจริญทรัพย์
อีกสำทับสุขภาพราบรื่นสันต์
ขออยู่เย็นเป็นสุขไร้ทุกข์ปัน
ขอพี่นั้นมิจางห่างรักเอย

สิริวตี

มันคงเป็นความรัก

ช่างละมุนอุ่นไอในรสรัก
พี่สลักให้หวงห่วงเสมอ
อาจเป็นเพราะรู้สึกนี้พี่ได้เจอ
คือฉันเพ้อเสนอแน่แก่ทุกคน

เพราะฉันรักทุกอย่างในโลกนี้
เปรียบปรานีมีไว้ไร้สับสน
มันคงเป็นอย่างเดียวในกมล
ทั้งตัวตนคนนี้จะมีเป็น

พี่ก็เป็นความสุขทุกคืนค่ำ
ที่ดื่มด่ำฉ่ำนิทราลาทุกข์เข็ญ
ก่อนหัวใจเหงาหงอยคอยลำเค็ญ
พี่คือเย็นคำพจน์รดน้ำใจ

มันคงเป็นความรักเพื่อนมนุษย์
เราจึงหยุดเรียงถ้อยร้อยรื่นใส่
ฉันอยากเห็นคนอ่านหวานกานท์ไป
ฉันอยากเห็นยิ้มละไมในทุกวัน

ขอพี่เพลินเจริญใจเมื่อได้อ่าน
ดังคำขานของน้องคนปองฝัน
และจะเป็นความรักถักทอพลัน
ให้สุขสันต์คลายล้าลาเหงาเอย

สิริวตี

จะสวดมนต์วอนฟ้าค่ำคืนนี้
โปรดปรานีคำพรอ้อนเสนอ
พี่จะอยู่แห่งใดขอให้เจอ
มิอยากเพ้อแค่ฝันวันเดียวดาย

เพราะนาทีที่อยู่สู้ชีวิต
พรหมลิขิตจิตฉันนี้มีความหมาย
ขอฝากรักสวมไว้ทั้งใจกาย
ตราบความตายพลัดพรากไปจากกัน

สิริวตี

ที่รัก

นานแล้วพี่อยากเคียงเรียงร้อยถ้อย
จึงสวมร้อยพจน์ล้ำฉ่ำสุขสม
ให้ลาร้างคร่ำครวญที่หวนตรม
เป็นชื่นชมนวลนิตย์สนิทใจ

อย่าด่วนร้างห่างพี่นะที่รัก
ขอสมัครภักดิ์จินต์มิผินไหน
ขอพี่เช็ดน้ำตาน้องครองฤทัย
อย่าผลักไสในรักที่ภักดี

สิริวตี

ขอวธูน้อมใจประดิพัทธ์
ปฏิบัติปฏิญญามาเสมอ
วรพจน์ลิขิตไซร้ใช่ละเมอ
จึ่งเสนอฤดีมอบตอบในความ

รูปวิไลนัยศุภเลิศ
ขอทูนเทิดด้วยอินทรีย์มิมีถาม
สายสมรจะผ่อนร้อนทุกคืนยาม
ให้นึกตามท่านชอบมอบหทัย

ผิวะพี่ไม่เปรมปรีดิ์แล้วหนีรัก
อวยพิทักษ์มโนน้องที่ผ่องใส
คงช้ำชอกอ่อนเพลียละเหี่ยใจ
น้องจะอยู่อย่างไรใคร่ตอบมา

สิริวตี