รู้ว่าความรักเราเคล้าในจิต
พี่อย่าคิดผลักไสไล่น้องเฉย
โปรดเป็นเพื่อนคู่ใจอย่างได้เคย
อย่าคิดเอ่ยอ้างน้องให้หมองมัว

น้องอยู่ได้ด้วยคำรักขอพี่
เปี่ยมพจีสุขไสวในห้วงหัว
เคยมีทุกข์วิโยคด้วยโรคกลัว
พี่ก็ป้องปัดทั่วให้สุขจินต์

โปรดอย่าหนีผลักไสไล่น้องนะ
น้องคงจะร้องไห้คลายถวิล
โปรดรินรดโรยคำฉ่ำระริน
อย่าโบยบินบ๊ายบายให้หน่ายใจ

สิริวตี
 

อยู่ๆ ก็มาปรากฏตัวในหัวใจ


อบอุ่นใดไม่เหมือนอบอุ่นรัก
มาทายทักสลักร้อยเป็นสร้อยฝัน
อยู่อยู่ก็ปรากฏในหัวใจกัน
ยิ่งนานวันเริ่มสนิทชิดอุรา

แม้หมื่นแสนชายใดก็ไม่เหมือน
เป็นดั่งเพื่อนเรือนรักพักเสน่หา
ขอตรึงติดชิดคำทำวาจา
เอ่ยออกว่ารักเสมอเธอผู้เดียว

สิริวตี

อันร้อยรสหวานใดมิหวานเท่า
คำพี่เจ้าสรรร้อยถ้อยสุขสันต์
ทำนวลน้องต้องใจไม่ห่างกัน
ทุกคืนนั้นฉ่ำชื่นรื่นนิทรา

ดังพจน์พี่เป็นน้ำทิพย์ระยิบย้อย
เป็นสายสร้อยสุนทรผ่อนรักษา
สร้างระบำสำราญผ่านวิญญาณ์
ขอศรัทธาคำพจน์ที่รดริน

ยะเย็นฉ่ำน้ำฟ้านภากาศ
ใสสะอาดดังคำพี่ที่กลั่นศิลป์
งานเหนื่อยนักขอพักในห้วงจินต์
ฉ่ำกวินท์ที่รื่นค่อยชื่นใจ

สิริวตี

 

อันความฝันหวั่นไหวมองไม่เห็น
มิจำเป็นต้องปองครองสุขสันต์
รู้แค่ว่าหัวใจอยู่ใกล้กัน
รู้แค่นั้นก็พอมิขอลืม

ความรักไม่ต้องเจอเพ้อวาบหวาม
มิต้องตามแต่รักยังดูดดื่ม
มิต้องพูดสิ่งใดก็ไม่ลืม
เพียงปลาบปลื้มรู้ไว้แค่ใจตัว

ขอมองเธอนิดบ้างตรงทางนี้
ปลุกกวีส่องทางกระจ่างสลัว
จะร้อยรสพจน์รินมิสิ้นกลัว
เพราะรักเธอจนทั่วทั้งหัวใจ

สิริวตี

จะเป็นดินเป็นฟ้าเป็นอากาศ
เย้าหยอกวาดลวดลายคลายขื่นขม
หากต้นตาลเดี่ยวเด่เห่ระบม
จะเป็นลมพรมพัดสะบัดอวล

จะโอบอุ้มตาลไว้ด้วยดินนุ่ม
ฝนจะชุ่มฤดีที่สงวน
พยับแดดจะเย้าเคล้ายียวน
ดวงดาวด่วนร่วมรับกับจันทรา

จะมิให้ต้นตาลเอ่ยขานเหงา
มิปล่อยเศร้าในจินต์ถวิลหา
ปลอบประโลมตาลไว้ในศรัทธา
ทั้งวิญญาณ์มอบตาลผสานงาม

สิริวตี

ไม่เคยลืมถึงวันอันปลื้มจิต
มิเคยคิดทำเธอเศร้าสร้างเหงาหงอย
มีเวลาน้อยนิดประดิษฐ์ประดอย
เลยวางถ้อยชีวิตเพียงนิดเดียว

ยังรักเเละคิดถึงเธอเสมอ
ผู้ใดเพ้อเคียงกายไม่ข้องเกี่ยว
โปรดจงรอฉันไว้อย่าไปเทียว
สร้างกลมเกลียวทุกคืนชื่นนิทรา

สิริวตี

เสน่ห์ยิ้มพิมพ์ใจให้พี่แก้ว
สงวนแล้วแววไวในตาหวาน
รักร่วมเรียงเคียงถ้อยร้อยพจมาน
สุขสราญทุกวันจนฝันดี

แม้น้องเห็นท่านยิ้มพริ้มเพรานัก
อุราจักสั่นไหวใจเต้นถี่
จะเก็บมองทุกเวลาโปรดปรานี
ยิ้มคุณพี่ขอให้น้องครองคนเดียว

สิริวตี

เพราะความรักสร้างเรือนเพื่อนมนุษย์
บริสุทธิ์ผุดผ่องละอองใส
มิเคยหลอกพี่นั้นสร้างฝันไป
คารมใดก็วางอย่างทุกวัน

น้องมิเคยเมินพบหลบใบหน้า
พี่มีค่ากว่าใครให้สุขสันต์
อย่าขื่นขมตรมหมองปองใจกัน
เพราะกาลผันแปรสั้นไม่มั่นคง

อาจตายเร็วตายช้าในวันพรุ่ง
อาจโรจน์รุ่งพุ่งเพิ่มเติมประสงค์
อาจตกต่ำเสื่อมยศปลดจำนง
อย่าพะวงน้อยใจมันไม่ดี

มิเคยลืมสักวันที่สุข-เศร้า
ยามยวนเย้านวลน้องละอองศรี
รสสุคนธ์ละมุนกรุ่นชีวี
โปรดปรานีหัวใจอย่าไคลคลา

สิริวตี