ยามราตรีมีจันทร์เป็นขวัญฟ้า
มีดาราสุกสกาวแพรวพราวยิ่ง
มีสายลมพัดแนบไว้แอบอิง
พรมน้ำค้างพร่างพริ้งหยาดหยดมา

ส่วนตัวพี่มีฉันนั้นบ้างไหม
หรือมีใครซุกแนบแอบเสน่หา
กลัวห่างเหินหวั่นไหวกับใครมา
พลันน้ำตานองแก้มมาแย้มเยือน

สิริวตี

ขอวางคำทำนองรักสลักสะอาด
ตัดไม่ขาดรักแท้แม้ห่างเห
รักลิ่วลอยคล้อยไปไม่รวนเร
สร้างสรวลเสเฮฮายามห่างไกล

คิดถึงพี่ที่รักภักดิ์แนบจิต
วางลิขิตทุกวันนั้นเหนื่อยไหม
อย่าทิ้งน้องต้องเหงาเศร้าทรวงใน
บอกกันได้หากยุ่งมุ่งแต่งาน

รักทะเลเห่กล่อมเป็นจอมขวัญ
ประสานสันต์สร้างไว้ด้วยใจหาญ
กอบกมลสุนทรเป็นกลอนกานท์
เพื่อตอบมานภักดิ์พี่ที่จริงใจ


สิริวตี

ฉันยินดีพี่ปองมองเห็นหน้า
แต่กลัวว่าหลงกันหวั่นเสมอ
รูปเสียงเพียงมายาภาพอาบละเมอ
กลัวพร่ำเพ้อทุกข์วันมันทุกข์ทน

หากแม้น้องเลือกได้ตามใจคิด
ขอเลือกจิตผูกไว้ไร้สับสน
ให้รักอยู่ตรงทางกลางกมล
คงสุขล้นคนรักภักดิ์จริงใจ

จะตอบแทนแดนทองของความรัก
ด้วยสลักกลอนหวานกังวานไหว
มอบสู่ขวัญสุดทรวงห้วงหทัย
อย่าผลักไสเบื่อกันเท่านั้นพอ

สิริวตี

 

อย่ารักฉันคนเดียวเชียวคุณพี่
ขอใจชี้แจ้งดำรงตรงเสมอ
ให้รักเพื่อนทุกมนุษย์มิหยุดเจอ
ทิ้งละเมอเธอฉันกันบางวัน

ร่วมกันมองสุขทุกข์เพื่อนมนุษย์
แต่มิหยุดวางกานท์ผลาญโศกศัลย์
ส่งเสียงทักทายไว้ให้จำนรรจ์
เสพสัมพันธ์มิตรกลอนสุนทรทาง

โปรยยิ้มหวานขานขับกับเสียงสุข
สร้างสนุกกันไว้มิให้ห่าง
ส่งและเสริมเติมรักตักตวงวาง
นั้นคือทางที่ฉันบอกออกจากใจ

สิริวตี

น้ำตาฟ้า

ยามราตรียังมีแสงแห่งจันทร์ฉาย
คราผันผายเปลี่ยนฟ้าพาเหน็บหนาว
ยังมีแสงดาราจับวะวับวาว
หยิบรวดร้าวลืมเศร้าได้ในบางที

แต่เบื้องบนส่งฝนหล่นจากฟ้า
แทนน้ำตาความเหงาเร้าใจถี่
คำสั่งฟ้าเพราะสงสารกาลจึงมี
ฝนฉ่ำนี้รดร่วงถึงทรวงใน

ขอแค่หยดน้ำฟ้ามาหยาดมอบ
เสมือนปลอบประโลมชโลมใส่
น้ำตาฟ้าหยาดหยดรดตาใจ
หมดแล้วคนเคยใกล้คลายเหงาทรวง

เช้าจะรื่นรมย์อรุณอุ่นแสงไหน
หฤหรรษ์บ่ายใดไม่เป็นห่วง
สุขนิทราคราใดไร้พุ่มพวง
เพราะรักลวงลืมแล้วแก้วกานดา

สิริวตี

สายธารชีวิต

เปรียบชีวิตคือสายธารกาลค้นหา
ตามชะตาพาพัดซัดเรื่อยไหล
มิรู้วันหน้าเห็นเป็นเช่นไร
อย่านำทุกข์ท้อใจใส่ฤดี

อาจโดนแรงกระแทกแซกโขดหิน
อาจรดรินพฤกษาสร้างราศี
อาจฝ่าฝนฝ่าหนาวทุกคราวมี
เก็บเป็นสุขตรงนี้ตามที่เจอ

แม้เช้าเย็นเป็นโสดอยู่โดดเดี่ยว
โปรดมองเหลียวฤทัยนี้มีเสมอ
ที่สร้างสุขเหงาทรวงล้วงละเมอ
ทำความเพ้อทุกวันฝันนิทรา

มีการงานสิ่งใดจงมุ่งมั่น
เฉกตะวันส่องแสงแห่งรักษา
ทุกคนทำงานไปได้คุณค่า
ตัดตีตราอาชีพที่ทำกิน

ประทับยิ้มพริ้มเพราเราเฉิดฉาย
เปี่ยมประกายน่ายลดั่งมนต์ศิลป์
ช่วยกันยิ้มแย้มเห็นเป็นอาจิณ
ชื่นชีวินเป็นสุขสนุกนิรันดร์

สิริวตี

วันนี้น้องสุขกายหมายวางฝาก
พลังมากเก็บถนอมพร้อมรักษา
แล้วส่งสุขฤดีถึงพี่ยา
อยากเจอหน้าทุกวันฝันจังเลย

ทำงานเหนื่อยบ้างไหมให้บอกบ้าง
อย่าเหินห่างขายของมองน้องเฉย
คิดจะช่วยทำบ้างอย่างคุ้นเคย
ช่วยบอกเปรยสอนหน่อยค่อยผ่อนแรง

สิริวตี