ราวตะวันส่องสำแดงฉายแสงกล้า
ราวจันทราสวมผ่องส่องจิตหมอง
ราวน้ำค้างหล่นลงตรงครรลอง
ราวนกร้องเคียงคู่รู้คืนวัน

เหมือนผลิดอกออกช่อก่อกอแก้ว
สำทับแพรวพราวเพริศล้วนเฉิดฉัน
บุปชาติเรียงรายคล้ายสัมพันธ์
ประสานสันต์คู่เคียงเลี้ยงชีวิต

สิริวตี

อุ่นอบอวลมโนนึกวันคึกรัก
ประหลาดนักเนิ่นนานกาลลิขิต
ตั้งแต่เล็กจนโตโอ้พินิจ
มากจะคิดแล้วยิ้มปลื้มปริ่มใจ

เหมือนนิยายหลายรสบทละคร
ช่างเง้างอนสุดพิทักษ์รักไศล
แต่ตอนนี้โรยล้าชราวัย
ยังอุ่นไอในรักประจักษ์จินต์

สิริวตี

อันอิ่มกายอิ่มกันมิเท่าไร
อิ่มหัวใจอยู่รื่นชื่นถวิล
แม้อิ่มกายแค่ไหนไม่อาจิณ
อิ่มนวลใจยุพินนิรันดร

สิริวตี
 

ยังเฝ้าฝันความอบอุ่นที่คุณมอบ
เป็นคำตอบสัญญารักภักดิ์สมร
แม้ต่างภพจบจริตจิตนิวรณ์
ยังอาทรรอคอยมิน้อยใจ

ทุกคืนวันแม้กาลนานเปลี่ยนหมุน
ยังระลึกถึงคุณเคยหนุนใฝ่
เมตตานางทางที่บ้างอย่าร้างไร้
จะอย่างไรใจยังเห็นเป็นเช่นเดิม

สิริวตี

แค่ได้เห็นใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม
ดั่งเพิ่มพริ้มความสุขสนุกเสริม
เป็นน้ำค้างพร่างพรมผสมเติม
หัวใจเหิมฮึกขึ้นสู้อีกครา

เสียงดนตรีจะบรรเลงเพลงนี้ให้
แทนวจีฤทัยใคร่ครวญหา
อย่าห่างหายคลายยิ้มพริ้มพิมพ์ตา
เสน่หาให้ฉันอยู่แต่ผู้เดียว

สิริวตี