หวานลำไยอบแห้งแบ่งให้น้อง
ค่อยอิ่มท้องของว่างเมื่อยามเหงา
แต่มิชื่นฉ่ำจิตเหมือนมิตรเรา
แลยังเฝ้าพร่ำสอนสุนทรไทย

เรียนพู่กันจีนแท้ลายดอกเหมย
จึงละเลยการบ้านส่งงานใหม่
นั่งวาดภาพมือก็กวักควักลำไย
หากใช้ได้จะวาดฝากจากหนูเอย

สิริวตี

วันว่างว่างแวะเข้าร้านเสริมสวย
อยากจะตัดผมด้วยได้ไหมเหวย
ยาวจะถึงเอวแล้วช่างยังละเลย
ออกเอื้อนเอ่ยบอกว่าตัดทำไม

เริ่มร้าวรวดป่วนปวดข้างในอก
หากเผลอชกสักปังจะชังไหม
แต่ลูกค้ายังแสนดีรี่เอาใจ
เสนอให้ผมงามงามตามศรัทธา

บริจาคแก่ผู้ป่วยก็มิได้
เขาขอให้ไร้สีย้อมนะเจ้าขา
ผมดกดำมันขลับเพราะจับยา
เวทนามาหงอกตั้งแต่ยังเยาว์

อยากจะตัดเท่าไรเอาไปเถอะ
ไม่เลอะเทอะพูดจริงนะป้าเจ้า
ช่างเปลี่ยนคำบอกความตามทำเนา
เมษาเสาร์ตัดริบอย่าผิดคำ

ระหว่างนี้เข้าร้านช่างลดหมด
ป้างามงดจิตใจแท้แม่คมขำ
เมื่อกี้บอกให้ตัดมิยักทำ
พอจะอำป้าเอาจริงยิ่งเสียดาย

แหะๆๆๆ
สิริวตี
 

ไม่ค่อยมีเวลาว่างมากนัก
แต่ชอบลักเวลาพาจิตหาย
ไปกับเวบอารมณ์กลอนเพื่อผ่อนคลาย
แล้วเยื้องย้ายวางอักษรสุนทรพจน์

ดั่งถิ่นบ้านฐานเมืองปลดเปลื้องโศก
ความวิโยคลืมพลันทุกวันหมด
เป็นธานีของใจให้อรรถรส
ลืมกำสรดเศร้าสรวงซอกทรวงใน

หมดกำหนดเวลาที่มาหาย
รีบเร่งงานเรียงรายกล้ำกรายใหม่
อยากหยุดพักให้นานอ่านกลอนไซร้
แต่มิได้ดั่งใจคิดผิดหวังเลย

สิริวตี
 

วันว่างว่างวันนี้ฉันหนีเที่ยว
ลอบลดเลี้ยวตลาดดูมิอยู่เฉย
ให้นั่งนิ่งว่างนิดจิตมิเคย
ยังนึกเปรยไฮเปอร์...เฮ้อ!เรื่องจริง

สิริวตี
 

เช้าอยู่เฝ้าบ้านสองเจี๊ยบ    (ไม่อยากได้เจี๊ยก ...เอาเจี๊ยบไปก่อน วันนี้เป็นลูกไก่ อิอิ)
มิเงียบเชียบตนจนหาย
อีกเดี๋ยวจะเลี้ยวเหลียวกาย
สบายข้างนอกออกเดิน

อยู่เฝ้าบ้านให้ด้วยนะ
พบปะพูดคุยสรรเสริญ
เก็บกวาดเรียบร้อยพลอยเพลิน
อย่าเมินบ้านช่องดูแล


ช่วยแม่เฝ้าบ้านดีๆนะคุณลุง เอ้ย..คุณพี่
สิริวตี
 

วันว่างนี้ได้แงะแกะเส้นผม
พันเป็นปมติดกับดุมดั่งปุ่มแห
หวังจะหลุดดันนิ้วปาดขาดเป็นแพ
ร้องแงแงอกตรมข่มอาลัย

แสนสังเวชวาสนานิจจาผม
ดำขำคมขาดสองท่อนต้องหมองไหม้
หากมีขาดอีกนิดจะปลิดใจ
โกนทิ้งไปเล่นจำอวดแล้วบวชชี

สิริวตี
 

หลังเรียนกลับมาหลับช่วงปลายบ่าย
แล้วฝันคล้ายชุลมุนวิ่งวุ่นหนี
ร้องตะโกนเช้าแล้วแจ้วพาที
เลยรีบรี่เด้งตัวตื่นฝืนอาบน้ำ

ยังสลึมสลือมิยักหาย
เสื้อผ้าแขวนเรียงรายกายถลำ
หยิบเอาออกมาใส่ใครงึมงำ
ตะโกนย้ำบอกล้อต่อวาที

ครั้นจะไปทำงานฉันได้คิด
หน้าต่างปิดเปิดออกดูเพิ่งรู้นี่
โอ้ความฝันยังยียวนกวนฤดี
เกือบแล้วซีออกเดินไซร้ไปทำงาน

สิริวตี
 

เกือบไปแล้ว555

วันว่างว่างทบทวนล้วนอังกฤษ
อยากจะบิดเบือนหน้ามิกล้าหาญ
สองชั่วโมงเก็งข้อสอบตอบอยู่นาน
คะแนนการผ่านตาระอาจริง

นั่งร้องไห้พึมพำน้ำตาตก
แสนระทกอกช้ำระกำหญิง
นั่งทำอีกหลายครั้งยังประวิง
อยากจะทิ้งหนีแล้วมิแคล้วเจอ

สิริวตี
 

พอหมดสอบเราเดินช็อปประสาหญิง
เอาเครียดทิ้งห่างทุกข์สนุกเสมอ
นั่นก็สวยนั่นงามแยะแวะจนเบลอ
แป๊บแป๊บเผลอควักเงินรื้อซื้อกระจาย

สิริวตี

 


 

วันว่างนี้จะต่อยอดความรู้สึก
ที่วางลึกลืมทำนำความหมาย
ปิดหูตาปิดประตูดูจิตกาย
ลองวางร้ายวางดีที่ตรงกลาง

คิดจะพักกานท์ไว้เท่านี้ก่อน
แต่อักษรซึมเข้าเส้นมิเว้นห่าง
มันจะกี่ชั่วโมงรอดที่ทอดวาง
กี่นาทีแอบร้างจางจากกลอน

สิริวตี

หมดวันว่างก็กลายเป็นวันยุ่ง
เลยขอมุ่งมาวางทางอักษร
กลัวมิมีเวลามาสุนทร
อดเว้าวอนจินตนาพาเศร้าใจ

สิริวตี

อันวันว่างตอนนี้มีด้วยหรือ
หลบมาคือแอบย่องจ้องกลอนใส่
สองนาทีตรงนี้แล้วลี้ไกล
สบายใจโลกฝันอันบางเบา

สิริวตี

 

พอวันว่างเราไม่ว่างช่างน่าขำ
มีประจำเรียนหนังสือฟังครูสอน
อยากจะกลับหลับใหลในที่นอน
ทำมิได้จึงอ้อนกลอนแต่งวาง

เริ่มขี้เกียจแล้วสิมีที่ไหน
ภาษาอังกฤษยาวไกลใจเหินห่าง
ต้องอดทนเรียนไปไม่จืดจาง
เพื่อจะสร้างอนาคตสดใสจริง

สิริวตี

...แต่งกลอนไม่ต่อกับกลอนเก่า เพราะแอบเเต่งในคลาส แหะๆ...
 

วันว่างไปหาเพลงบรรเลงยาก
เพื่อนำฝากผู้ใหญ่รักใคร่ยิ่ง
แล้วจัดส่งโดยไวไม่ประวิง
วันว่างหญิงมิน่าเบื่อเมื่อทำงาน

สิริวตี