เก้อ
...
ตะวันเริ่มยอแสง..แรงอ่อนล้า
ยืนเหม่อมองท้องฟ้านัยน์ตาเศร้า
แสงส่องสาด พาดหญ้าต่อหน้าเรา
เหมือนหยอกเย้าเคล้าเพลงบรรเลงทรวง
....
ถ้อยวจีที่เปล่ง แสนเร่งรัด
ความอึดอัดครอบงำ ซ้ำเหงาพ่วง
อาทิตย์ลับกลับฟ้าสุดาดวง
น้ำค้างร่วง ยอดหญ้าคณานวล
...
ลมโบกโบยโชยมาพาเหน็บหนาว
จิตใจเจ็บจวนร้าวราวกำสรวญ
รักหรือชัง ยังรอ ท้อทบทวน
เจ้าเรรวนหรือไรไยไม่มา
...
ค่ำคืนนี้คงเย็นกระเซ็นซ่าน
ฟ้าสงสาร..ส่งหิ่งห้อยแสงน้อยค่า
บินเวียนวนชนดาวพร่างพราวตา
เลยเวลานัดแล้วยังแกล่วมอง.
...
กวีชาวบ้าน