.เ ส้ น ข น า น .
........
> กวี ชาว บ้าน<
.....
นาทีนี้ฉันเขียนกลอนบทนี้
ใจริบรี่..สมองกำลังร้องไห้
แต่พรุ่งนี้ฉันอาจเขียนดีกว่าใคร
เพราะบางสิ่งในใจเริ่มเลือนราง
.....
ผ่านร้อนหนาวมากว่าครึ่งชีวิต
ทั้ังพลาดผิดจิตวิตก..อกมิว่าง
เบื่อ..ดิ้นรนเบื่อถนนหนทาง
ทำไมโลกถึงอ้างว้างเหลือดี
.....
จะไปไหนนึกมานึกไปตลอด
เปล่าตาบอดแต่ไปไม่รอดหรือนี่
ยืนตั้งหลักมา..กว่าห้าสิบปี
ใจดวงนี้...อ่อนแอแพ้ปางตาย
..
สองมือเกาะบนราวสะพาน
เปล่าดักดาน..แต่เส้นขนานมันขยาย
หนึ่งทางโปร่ง..โยงถึงอันตราย
จวบนาทีสุดท้าย..ใจงงงัน
