นกขมิ้นเจ็บปวดแสนรวดร้าว
ช่างโฉ่ฉาวคาวคลุ้งเลือดปรุงขวัญ
เจ็บแสนเจ็บปวดปร่าชะตามัน
บินชนชั้นตู้เหล็กเจ๊กในกรุง

นกขมิ้นตัวนี้ฤดีหมอง
หวังพี่ป้องปกหญิงกระหนิงกระหนุง (กระหนุงกระหนิง...แหะๆ หาคำมิได้)
อีกมินานนกคงหายด้วยกายปรุง
หวังพี่ยุ่งดูแลแผลนกเอย

สิริวตี

วตี...นกซุ่มซ่าม
 

นกขมิ้นเหลืองอ่อนเจ้านอนนะ
หลับตาซะพักผ่อนนอนเฉยเฉย
หากซุกซนล้นเพ้อละเมอเคย
จะจับเกยต้มแกงแบ่งเพื่อนกิน

สิริวตี
 

ไหง...กระทู้นี้นกโดนจับต้มได้เนี่ย เง้ออ
 

นกขมิ้นเหลืองอ่อนนอนก้นถ้วย
ถึงคราวซวยม้วยดับจับควักไส้
ต้มทั้งทีจะมีเนื้อเหลือเท่าไร
คงจะได้แต่น้ำแกงมาแบ่งกิน

...อ้ายอ่ำ...

แล้วเจ้านกน้อยก็เดินทางมาถึงวันนี้จนได้สินะครับ...สัพเพ สังขารา อนิจจา...

            

จับเจ้านกทำแกงแบ่งพี่เพื่อน
แต่การเรือนน้องนี้ฤดีสิ้น
ใครก็ได้ช่วยรับทำนำชีวิน
คงหวานลิ้นแกงนกรีบวกมา

สิริวตี
 
ใครก็ได้เอานกไปทำหน่อย...กระทู้นกขมิ้น มาถึงจุดนี้ได้ไง เจ้านกเหงาน่าฉงฉาน
 

ตอนนี้เจ้านกน้อยลอยเกิดใหม่
ภพสดใสเป็นลิงยอดยิ่งขวัญ
วันนี้หามุกมิได้ไล่มิทัน
เหนื่อยเหมือนกันมันเลยเพี้ยนแวะเขียนกลอน

สิริวตี
 

พอกันเลยค่ะ...วันนี้เขียนกลอนไรไม่รู้เลยง่ะ

เจ้านกน้อยบินหลงที่ตรงไหน
หรือหัวใจสุดช้ำดังวันก่อน
เคยยินฟังสำเนียงเสียงเว้าวอน
เจ้าเนื้ออ่อนจึงลับมิกลับมา

สิริวตี

นกขมิ้นอาวรณ์ใจร้อนรุ่ม
เมื่อครั้งเป็นนกหนุ่มสาวรุมนี่
โปรยเสน่ห์มากมายมาหลายปี
ถึงคราวนี้ต้องเก็บปีกหลีกลมบน

นกขมิ้นเศร้าใจให้หวนคิด
เพราะพลั้งผิดจึงระทมตรมใจหม่น
มิอยากตอบคำถามยามทุกข์ทน
ขอเก็บตนแบบเงียบไว้ให้นานนาน

นกขมิ้นอาภัพจะหลับไหน
ภรรยามิให้กลับไปบ้าน
กิ๊กก็มาบอกเลิกเมื่อวันวาน
ช่วงนี้งานไม่รุ่งยุ่งสิ้นดี

คิดถึงลูกขึ้นมาน้ำตาไหล
ต่อนี้ไปจะรู้รักสร้างศักดิ์ศรี
ไม่เจ้าชู้เสเพลซ้ำให้ย่ำยี
ค่ำคืนนี้บินสู่รังเกาะหลังคา

ไชยเชษฐ์