เสียงโฮกฮากลากหางกลางป่าเขา
ข้าคือเจ้าสรรพสิ่งผู้ยิ่งใหญ่
ขยับหน้าตาแดงดุจแสงไฟ
เขี้ยวขาวใสเหงือกแง้มปลายแหลมคม

สัดส่วนช่วงท่วงท่าหลังบ่าไหล่
ห่อหุ้มใยดูกเส้นเอ็นกล้ามข่ม
ขันแน่นขึงตึงขังหนังเนื้อนม
ยามขย่มแล่นโลดไกลโยชน์วา

ไร้สิงสาราสัตว์สงัดเงียบ
หยุดเท้าเหยียบยืนแท่นแผ่นหินผา
เปิดปากร้องก้องบนก่นศักดา
เขตอาณาสุดแลแต่ข้าเดียว

โดดต้นไม้ไต่ขอนดินดอนเขิน
โตรกธารเทินเนินถ้ำข้ามน้ำเขียว
กล้าแข็งทื่อลือศาสตร์ศิลป์ปราดเปรียว
ว่องไวเชี่ยวประสบการณ์มานมากมาย

หอบกลัวเห็นเหม็นส่งกรุงกรงกว้าง
กลิ่นสาบสางสาดเปื้อนยากเลือนหาย
ฤาสร่างซาชราแรมแต้มสีลาย
บ่วงอุบายขอบขัณฑ์กันศัตรู

ธรรมชาติวาดว่าข้าคือเสือ
นอกระเรื่อในเจ็บเก็บหดหู่
วันใดสิ้นวิญญาณวานเอ็นดู
วอนเชิดชูซากตายหน้าค่ายแคมป์

รพีกาญจน์

หมู่พฤกษาเขียวขจีนี้งามงด
ฟ้าดินจรดสายธารผ่านผยอง
ธรรมชาติช่างรื่นรมย์สุขสมปอง
ตามครรลองวิถีแห่งโลกา

มีหมู่สรรพสัตว์ทั้งใหญ่เล็ก
ล้วนแก่เด็กสุขสันต์ปันหรรษา
ทั้งเสือลิงกวางมดจรดอาชา
ละแวกผืนพนาดงพงพีเดียว

หลานมาค่ายได้รู้ครูกำหนด
ห้ามผิดกฎเดินเลาะเสาะเขาเขียว
จดการบ้านทั้งแคมป์แจ่มจริงเชียว
อยากออกเที่ยวให้เพลินเจริญใจ

พลันแอบลักพืชพันธุ์อันน่าแปลก
จัดการแยกเข้าย่ามเผลอตามใส่
ฝากคุณลุง"รพี"มีฤทัย
หวังลำไยแจกหนูอยู่กินฟรี

สิริวตี

 

๐ พูดถึงเสือเหลือร้ายคล้ายมนุษย์
บางคนสุดโหดเหี้ยมเปี่ยมจองหอง
สมญาว่า "เสือ"เผื่อใครมอง
อาจขนพองแต่ไกลใช่สิ่งดี

คุยถึงเรื่องมดแดงแฝงรังหลบ
ยังพอพบสิ่งสวยมิป่วยหนี
"ไข่มดแดง"นั่นไงใช่แล้วซี
จงเร็วรี่ไม้แหย่อย่าแค่ดู

เป็นอาหารชั้นสูงปรุงอร่อย
ขอน้องน้อย"แม่บ้าน"สักจานหรู
เอาให้แซ่บทำก้อยคอยพธู
มื้อเย็นอยู่ที่บ้านทานด้วยกัน ฯะ

 

ตะวัน

กัดทั้งที ทำไม กัดตรงตูด
แค่โปนปูด ทำไม ให้เสียของ
กัดอีกที ดีไหม ให้มันพอง
กัดคันจ้อง นั่นนั่น ให้มันโต

โตเหมาะเจาะ เหมาะกำ กำมืออั๊ว
ตีอาจั๊ว ชอบมุด ชอบผุดโผล่
ทำคึกคัก นักเลง เบ่งกล้ามโชว์
พอเงยโง เพียะเพียะ เลียะให้ตาย

ใกล้สางฝันงูแผ่แม่เบี้ย จะตีก็กลัว ตื่นยังสั่นไม่หาย

 

 

ดูเถอะนะมนุษย์สุดจะโหด
ฆ่ายกโคตรตัวอ่อนมิผ่อนผัน
หวังเพียงน้อยอร่อยลิ้นกินตะบัน
ยังชวนฉันร่วมโซ้ย...โอ๊ยบาปกรรม

ฝืนนั่งมองจ้องจานอาหารแซบ
ใจวูบแวบหันเมินเชิญเธอหม่ำ
กินไม่ลงปลงตกยกมือคลำ
ฉันอิ่มยำเต่าเผาเมื่อเช้าเอง

ชีดิน


 

 

กัดตรงที่ซี้แหง แหมเหม็นฉิบ
คงห่างลิบน้ำขาดอนาถหลาย
สามขันอาบฉาบฉิวแตะผิวกาย
มดคงลายเพราะติดเชื้อหนังเนื้อพรุน

พอเห็นปีนลำไยก็ใจหล่น
พาถอยร่นรีบวิ่งกลิ้งหลุนหลุน
หลบซุกตนทนซ่อนวอนการุณย์
เกรงกระสุนเจ้าของไร่ร่วงใส่เอา

มดแอบ

 

ใช่โหดร้ายหมายคั่วยำตัวอ่อน
เลือกเอาตอนเป็นไข่ยังไม่เบ่ง
แต่เธอบาปหยาบชีมิยำเกรง
เต่าเป็นเข่งยังกล้าเอามายำ

แถมเป็นเต่าที่วัดชัดหลักฐาน
คนข้างบ้านเล่ามาช่างน่าขำ
กลัวจะติดเศษบาปต้องหลาบจำ
ด้วยผลกรรมทำซวย..โดนหวยกิน

 

ตะวัน

 

ชอบแช่งชักดักทางพูดขวางหู
ที่ทำอยู่หมายลดปลดหนี้สิน
หวังโชคลาภทาบทอต่อชีวิน
ทุกวันดิ้นลำบาก  อย่าปากดี

ทำมาแถแฉฉาวคุ้ยข่าวฉัน
แล้วเธอนั่นเล่าหนอพ่อเศรษฐี
ทั้งเหล้ายาม้าไพ่ไฮโลมี
มากนารีเสียตังค์เดี๊ยะหลังมือ

ดิน

 

จะเพิ่มหนี้มากกว่าอย่ามาเถียง
รู้เธอเสี่ยงห้าแสนจนแฟนหือ
เอาจนเตียนเซี่ยนหมากสากกระบือ
ไม่เว้นหรือจำนำ..ทำได้ลง

ขอบใจเธอชมหนอ..พ่อเศรษฐี
เงินมากมีอย่าแปลกแจกประสงค์
ทั้งดารานักร้องจ้องตาตรง
แต่เธอคงหมดสิทธิ์ติด..สูงวัย

 

ตะวัน