ประพันธ์โดย  สมพงศ์  ชูสุวรรณ
 

ประกวดกลอนสุภาพ  ประจำเดือนมีนาคม
หัวข้อ ภัยแล้ง...แห่งเดือนเมษา
ผู้ประพันธ์ สิริวตี

อ้ายพ่อเคียงเลี้ยงทุยยังไม่กลับ
อ้ายหำรับคำแม่ให้ไปตามหา
อ้ายพ่อนั่งร้องไห้ปลายแปลงนา
เห็นข้าวกล้าเหี่ยวหดสลดดิน

ฝนเคยฉ่ำพรำหน่อยมิค่อยตก
โอ้หัวอกพ่อช้ำระกำผิน
ที่ปลูกใกล้แห้งตายขายไรกิน
แล้วหนี้สินยืมอานบานตะไท

แผ่นดินร้อนซ่อนสุขทุกข์ถมนัก
อยากจะพักพลิกดินจินต์มิไหว
จะคัดดินปลูกผักยิ่งหักใจ
ทั้งดินตื้นดินเปรี้ยวใช้ไม่ดีเลย

เพราะโลกร้อนด้วยไม่หรือใจแล้ง
ตัดไม้แพงไปขายดูดายเฉย
อุตสาหกรรมกระหน่ำซ้ำเสียเคย
เมษาเกยเมื่อใดภัยแล้งมา

อ้ายหำฟังพ่อครวญชวนนึกถึง
ตอนเด็กซึ่งซนไปไร้ประสา
ทรัพย์ในดินสินในน้ำตามตำรา
เห็นข้าวกล้าออกยวงเป็นรวงทอง

จึงปลอบพ่อขอให้กลับเรือนเหย้า
คลายทุเลาแก้ปัญหาอย่าเพิ่งหมอง
เกษตรทฤษฎีใหม่น่าใช้ลอง
เราจะต้องตรองดูสู้อีกที

สิริวตี

ปล. เนื้อเรื่องต่อจากเดือนที่แล้วนะคะ ^^

 

ประพันธ์ โดย : ขุนคชา

    # เดือนเมษา หน้าร้อน จรมาแล้ว
ก็เห็นแนว แววมา พาเหงื่อไหล
อากาศหลอน ร้อนรุ่ม ดั่งสุมไฟ
ร่างร้อนดั่ง ตกลงใน อเวจี

    # ร่างโรยแรง แล้งโรยรา ขาแข้งอ่อน
ต่างเดือดร้อน อ่อนอับ หม่นหมองศรี
ทำชาวนา ตาเศร้า ร้าวฤดี
เพราะไม่มี น้ำนั้น ปันทำนา

    # ด้าวดินดาน พานแยก แตกระแหง
เพราะน้ำแห้ง เหือดหาย กลายเป็นผา
เป็นล่องดิน หินทราย ทลายมา
มีแต่น้ำ ที่ออกตา พาหลั่งริน

    # โอ้...โอ้ว่า อนิจจา ในหน้าแล้ง
เป็นภัยแห่ง แหล่งสรรค์ อันโหดหิน
มหาภัย แรงเน้น เป็นอาจิณ
จะอยู่กิน ถิ่นทาง นั้นอย่างไร

    # จะปลูกฟัก ปลูกแตง ก็แล้งน้ำ
จะเพาะชำ เพาะหนอน เพาะหม่อนไหม
จะเลี้ยงปลา เลี้ยงวัว เลี้ยงตัวควาย
เลี้ยงก็ตาย ไม่มีข้าว ให้มันทาน

    # มาร่วมลด ทดน้ำ พอฉ่ำจิต
เพียงรู้คิด พิศเพ่ง เร่งประสาน
สดชื่นเย็น เล่นฉ่ำ น้ำสงกรานต์
รู้ประมาณ ผ่านตน พ้นร้อนเอย
.................................................
ขุนคชา : ประพันธ์
๒๓.มีน.๒๕๕๙

ประกวดกลอนสุภาพ  ประจำเดือนมีนาคม
หัวข้อ ภัยแล้ง...แห่งเดือนเมษา
ผู้ประพันธ์ ...วารีหลั่งไหล...


สายนทีที่หลั่งไหลในอดีต
เลี้ยงชีวิตผองสัตว์ให้ได้หรรษา
หนาวผ่านแล้วแล้งตามช้ำอุรา
แหล่งธาราเหือดสิ้นเหลือดินตม

สรรพสัตว์ร้อนรนผลโลกร้อน
ต่างอาทรวันต่อไปให้ขื่นขม
น้ำไม่มีชีวีฝากกับโคลนตม
สบอารมณ์ยากแค้นแสนจะปาน

เมษานี้ปฐพีแตกระแหง
เหล่าแมลงพืชพันธุ์อวสาน
ต้องมอดม้วยด้วยภัยแล้งดุจจอมมาร
พรากวิญญาณจากไปสิ้นใจตาย

มวลไม้งามงอกเกิดเฉิดฉายนั้น
ผลของมันเมื่อหมดน้ำช้ำเหลือหลาย
ต้องเหี่ยวแห้งแล้งกล้ำกลืนยืนต้นตาย
สูญสลายชีพลงคงปุ๋ยดิน

แสงรอนรอนอ่อนทรวงดวงอาทิตย์
อิทธิฤทธิ์แผ่ทั่วทุกท้องสินธุ์
ระเหยหายหมดสิ้นแล้ววาริน
ธรณินทร์แตกร้าวให้เศร้าใจ

เมษาหนอเมษาทารุณยิ่ง
คงแค้นจริงห้วยหนองคลองน้ำใส
สุรีแดดแผดเผาเจ้าสะใจ
หมดน้ำใสสิ้นสูญเค้ามูลเดิม.

   ***วารีหลั่งไหล***


ป.ล. หากมีความผิดพลาดประการใด กรุณาให้คำชี้แนะ
ด้วยนะครับ

ภัยแล้ง...แห่งเดือนเมษา

อุ่นไอร้อนโชยมาคราย่างก้าว
แสนปวดร้าวอุราพาหม่นหมอง
ดินรำพึงถึงน้ำใสไหลเต็มคลอง
โอ้น้ำนองมาบัดนี้ไม่มีเลย

ปล่อยให้ดินแตกระแหงมาแหนงหน่าย
ดูวัวควายเมินหน้าแสนชาเฉย
แม่น้ำขอดกอดเข่าเอาคอเกย
ลมรำเพยผ่านแก้มแกมร้อนมา

ในพงไพรไฟป่าก็มาผลาญ
ดูแดงฉานเกินคะเนเดือนเมษา
จะเก็บผักตักน้ำหรือดำนา
จะจับปลาก็ฝืดเคืองเรื่องทำกิน

พระพิรุณหนีหายไม่ทายทัก
ช่างแล้งนักต้นข้าวแทบดาวดิ้น
สัตว์เล็กใหญ่หายใจระรวยริน
นกโบยบินมาพ่ายแรงแสงสุรีย์

ธรรมชาติลงทัณฑ์ในวันนี้
เพราะผิดที่มนุษย์ทำนำบัดสี
ตัดป่าไม้ไม่เห็นค่าบ้าสิ้นดี
โอโซนมีก็มลายหายวับไป

ต้องร่วมกันเสริมสร้างหาทางแก้
อากาศแย่มาปลูกป่าพาสดใส
รักษ์แวดล้อมพร้อมใจร่วมรวมใจไทย
เปลี่ยนแปลงให้โลกน่าอยู่คู่ผองเรา

----------------------------------

โดย น้ำฝน

มือใหม่ รบกวนแนะนำด้วยนะคะ

หัวข้อ  :ภัยแล้งแห่งเดือนเมษา
ผู้เขียน :กวี ชาวบ้าน
......
เมษายนทนร้อนนอนเหงื่อตก
โอ้หัวอกชาวนาน้ำตาร่วง
ผืนแผ่นดินสิ้นสุขทุกข์ก่อรวง
เรื่องใหญ่หลวงมาเยือน..เฝ้าเตือนกมล
...
น้ำในคลองหนองบึงมองถึงปลัก
จะรดผักเลี้ยงปลาอุราป่น
มองทางใดใจฝ่อท้อเกินทน
นั้นคือผลของฤดู..สู่เดือนนี้
..
ดินแห้งแล้งแรงกายเริ่มผ่ายผอม
อีกแรงใจไม่พร้อมย่อมหลีกหนี
คนหนุ่มสาวเข้ากรุงมุ่งงานดี
กลัวอดตายตรงนี้..ที่บ้านตน
.....
เหลือผู้เฒ่าชรา..นัยน์ตาเศร้า
อยู่เรือนเฝ้าไร่นาน้ำตาหล่น
มองพื้นดินถิ่นเก่าเนากังวล
ต้องอดรนทนสู้อยู่ร่ำไป
..
บางตำบลขนขวายมุ่งหมายแก้
มีการแห่นางแมวสุดยิ่งใหญ่
พิธีกรรมเหล่านี้อยู่ที่ใจ
เกิดตามยุคตามสมัยในกาลนั้น
..
ในบางปี..มีฝนเทียมยอดเยี่ยมนัก
พ่อหลวงรักห่วงใยใจสุขสันต์
พระบารมีล้นเกล้าฯ เท่าชีวัน
ดั่งเม็ดฝนจากสวรรค์ร่วงสู่ดิน
...
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า นางกฤตติกา
31 มีนาคม 59


..

ประกวดกลอนสุภาพ  ประจำเดือนมีนาคม
หัวข้อ ภัยแล้ง...แห่งเดือนเมษา
ผู้ประพันธ์ สิริวตี : สำนวนที่ ๒

มองแผ่นดินเขียวชอุ่มเป็นขุมทรัพย์
แดดส่องทับรวงข้าวเคล้ายอดอ่อน
มีมิตรจิตมิตรใจให้อาทร
ฤดูร้อนยังว่าน่าผ่อนคลาย

อุตสาหกรรมก่อเริ่มเพิ่มชีวิต
เกษตรริดรอนล้าข้าวกล้าหาย
ทรัพย์ในดินสินในน้ำยังทำลาย
พื้นดินคล้ายต้องแล้งแห่งโลกันตร์

แล้วยังเกิดนิคมการเกษตร
ทั่วประเทศสารเคมีนี้จัดสรร
ตัดไม้ทำลายป่าน่าสำคัญ
จนฝนนั้นทิ้งช่วงไม่ร่วงลง

ความเสียหายกระจายความร้อนแล้ง
เพิ่มรุนแรงตามเหตุนิเวศ(วิทยา)ส่ง
เริ่มประเพณีขอฝนดลจำนง
บ้างเอาแมวเข้ากรงส่งบั้งไฟ

ขอทวยเทพบันดาลความชุ่มฉ่ำ
แต่ขยำธรรมชาติปราชญ์ไฉน
ที่ทนอยู่ทนทำก็ช้ำไป
เหลือเอาไว้เพียงซากจากแผ่นดิน

จะร้อนแล้งแห่งใดก็มิเท่า
แล้งแห่งเราน้ำใจใกล้สูญสิ้น
ช่วยรดความชุ่มฉ่ำสู่ธรณิน
ด้วยเมตตาต่างสินสมบัติไทย

สิริวตี
๓๑ มีนาคม ๒๕๕๙

"ภัยแล้งแห่งเดือนเมษา"

เก็บข่าวมาเล่าสู่โดย....กล้าครับผม

1.โลกหมุนเวียนเปลี่ยนปรับคงขับเคลื่อน
ควบหลายเดือนล่วงมาหน้าคิมหันต์
เมื่อแสงแดดแผดส่องของตะวัน
ร้อนอนันต์เพิ่มพูนคูณทวี

2.แต่ก่อนนั้นไพรพื้นชื้นชุ่มฉ่ำ
ฝนตกพรำถึงหน้ามิลาหนี
อุดมพืชผักปลาและวารี
บนวิถีดำรงวงโคจร

3.แต่บัดนี้มิเป็นเช่นวันนั้น
ข่าวรายวันวอดวายเตือนใจสอน
อัคคีภัยร้ายยิ่งสิ่งบั่นทอน
ตามตัดตอนมิหยุดยิ่งผุดเติม

4.ธรรมชาติขาดไปไพรขาดป่า
ฝนขาดฟ้าความแล้งแฝงตัวเพิ่ม
ประสบภัยหลายสิ่งยิ่งกว่าเดิม
ข้าวของเริ่มแข่งขันน้ำมันแพง

5.อากาศร้อนรถราก็มาติด
อาจหงุดหงิดชี้หน้าด่าสาปแช่ง
สร้างปัญหาสารพันขั้นรุนแรง
ต่างยื้อแย่งสู้เสี่ยงเลี้ยงชีวา

6.ทำแหลมทองของไทยให้เหมือนเก่า
ดูแลเฝ้าอนุรักษ์ร่วมรักษา
ถึงแม้นขาดหยาดฝนบนนภา
ขอเมตตาธารน้ำใจโปรดให้กัน

กล้า ครับผม

 

 แม่น้ำปิงที่กำแพงเพชร แห้งขอดในรอบ 50 ปี -ไทยรัฐ thairath.co.th/ มิ.ย.2558 - ต.อ่างทอง อ.เมือง จ.กำแพงเพชร


หัวข้อ : ภัยแล้ง..แห่งเดือนเมษา
ผู้แต่ง : บางม่วง


นั่งเหม่อมองท้องนาพาหม่นไหม้
ม่านฟ้าใสไร้แววฝนทนสิ้นหวัง
แดดแผดร้อนลมแล้งแรงประดัง
ฝุ่นคลุ้งยังปลิวไปในลมวน

ห้วงสาครน้อยใหญ่ได้แห้งเหือด
ตัดเส้นเลือดเลี้ยงชีวิตจิตสับสน
วารีลดสัตว์น้ำลอยพลอยว่ายวน
มีผู้คนจับจนสิ้นสินธารา

ร้อนเปลวแดดแผดระยับวับวิบไหว
ลงพืชไร่เหมือนทุกครั้งหวังน้ำท่า
ฝนทิ้งช่วงหน่วงจิตอนิจจา
เคราะห์ซ้ำมาเจ้าหนี้มิรอมชอม

อีกเลี้ยงควายใช้งานมานหมองหมาง
เล็มหญ้าฟางกลางนาพาผ่ายผอม
หมูต้องขายด้วยความจำใจยอม
ขืนจมจ่อมเลี้ยงต่อก็ขาดทุน

มีสวนครัวอาศัยได้กินบ้าง
ใช้น้ำอย่างประหยัดจัดเวียนหมุน
บ่อน้ำซึมประทังไว้ได้เป็นบุญ
ช่วยเจือจุนหนุนนำยามขาดแคลน

เพิ่ง"มีนาฯ"พาร้อนสะท้อนจิต
มิอยากคิด"เมษาฯ"ว่าร้อนแสน
ขอเมืองไทยได้ฝนโปรยปรนแทน
พ้นจากแดนแล้งน้ำชุ่มฉ่ำคืน


บางม่วง
๓๑ มีนาคม ๒๕๕๙




ขอบคุณภาพจาก  Internet


.