"ฝากรักสะพานรุ้ง"


สะพานรุ้งทอดสายที่ปลายฟ้า
ม่านเมฆาทอดยาวพราวระหง
ดวงสุรีย์คลี่แต่งแสงบรรจง
เอกอนงค์ทรงกลดงดงามตา
 
ระรื่นรินสายฝนยลเมฆหมอก
พลิ้วระลอกน้ำหยดรดเวหา
รพีต้องเลื่อมพรายสายธารา
ประทับค่าหยดน้ำที่อำไพ
 
พลิ้วเริงร่ารำบายปลายฟ้ากว้าง
เมลืองร่างรัศมีที่หวามไหว
ต้นกำเนิดของรุ้งคุ้งแควใด
แลจะเยือนถิ่นไหนไยทอดยาว
 
ใต้โค้งรุ้งมีฉันนั้นยืนอยู่
สดับรู้ถึงมานอันเหน็บหนาว
รอรักจากฟากคุ้งเหนือรุ้งพราว
ที่มิอาจข้ามก้าวเข้าหากัน
 
เก็บผลึกน้ำค้างต่างน้ำทิพย์
แพรวระยิบน้ำตาระดาฝัน
เก็บผลึกความรักหลากอนันต์
หลากบทอันความหวังที่ย่างกราย
 
ลอยความรักฝากฐานสะพานรุ้ง
เป็นแพพุ่งให้ถึงซึ่งจุดหมาย
ส่งไปยังเส้นทางถึงฝั่งปลาย
จากต้นสาย..รักไปฝากให้เธอ

 

~pinnaree~

"ฝากรักสะพานรุ้ง"


สะพานรุ้งทอดสายที่ปลายฟ้า
ม่านเมฆาทอดยาวพราวระหง
ดวงสุรีย์คลี่แต่งแสงบรรจง
เอกอนงค์ทรงกลดงดงามตา
 
ระรื่นรินสายฝนยลเมฆหมอก
พลิ้วระลอกน้ำหยดรดเวหา
รพีต้องเลื่อมพรายสายธารา
ประทับค่าหยดน้ำที่อำไพ
 
พลิ้วเริงร่ารำบายปลายฟ้ากว้าง
เมลืองร่างรัศมีที่หวามไหว
ต้นกำเนิดของรุ้งคุ้งแควใด
แลจะเยือนถิ่นไหนไยทอดยาว
 
ใต้โค้งรุ้งมีฉันนั้นยืนอยู่
สดับรู้ถึงมานอันเหน็บหนาว
รอรักจากฟากคุ้งเหนือรุ้งพราว
ที่มิอาจข้ามก้าวเข้าหากัน
 
เก็บผลึกน้ำค้างต่างน้ำทิพย์
แพรวระยิบน้ำตาระดาฝัน
เก็บผลึกความรักหลากอนันต์
หลากบทอันความหวังที่ย่างกราย
 
ลอยความรักฝากฐานสะพานรุ้ง
เป็นแพพุ่งให้ถึงซึ่งจุดหมาย
ส่งไปยังเส้นทางถึงฝั่งปลาย
จากต้นสาย..รักไปฝากให้เธอ

 

~pinnaree~


รับรู้รักถักร้อยเป็นสร้อยสื่อ
ขอนำถือยื่นทั้งดวงปวงเสนอ
สะพานรุ้งรอคอยคำพร่ำละเมอ
ขอพบเจอคืนฝันปันห่วงใย

งามทุกคุณทุกค่าภาษาศิลป์
งามกวินท์กวีกว่าที่ไหน
งามเพลินพิศเพลินตาพาเพลินใจ
งามทุกในความห่วงหาเอื้ออาทร

วอนเว้าเสียงเพียงพิณนำทำลิขิต
เสกประดิษฐ์กลั่นสร้อยร้อยอักษร
สะพานรักถักทรวงห่วงเว้าวอน
ลอยคำอ้อนจากจินต์ถวิลงาม

สิริวตี

"สะพานรัก..สะพานรุ้ง"

.........................

๐ สะพานรุ้งทอดมาพี่ยาเห็น
เสมือนเป็นสายใยใครเสนอ
จะฝากรักหรือไรใจละเมอ
จึงพร่ำเพ้อเพลงกานท์..สะพานดาว

ดวงรพีคลี่แสงจำแลงลพ
ดังจะกลบหมองหม่นบนห้วงหาว
กำเนิดรุ้งปรุงแต่งแฝงเรื่องราว
สะพานยาวเชื่อมใจถึงใครกัน

กรองน้ำค้างพร่างพรมผสมทิพย์
กลัวเผลอหยิบน้ำตาเอามาฝัน
ขอเพียงพอต่อไปไร้จาบัลย์
เมื่อรู้ทันมายาที่พร่ามัว

มองสะพานผ่านฟ้าอุราหนาว
หากเผลอก้าวเดินตามท่ามสลัว
อาจหล่นร่วงทรวงช้ำระกำตัว
สำนึกทั่วกลัวบ้าง..หนทางใจ

สะพานรุ้งพุ่งผ่านม่านน้ำหมอก
ดังจะหยอกน้ำตาคราหมองไหม้
ปล่อยรักฝากจากกลอยลอยข้ามไป
รับมิได้ดอกหนา..เพราะข้ากลัว ฯะ

ตะวัน

 

ยิ่งมองรุ้งยิ่งเศร้าเขาไม่เห็น
รุ้งยามเย็นเด่นฟ้าดูผ่าเผย
รุ้งยิ่งงามสู่ใจได้ชิดเชย
ยิ่งเศร้าหนักกว่าเคยเกินเปรยใจ

คิดคนเราเร้ามานให้พล่านหนัก
กับความรักมักซ่อนความอ่อนไหว
ประกายรุ้งเจิดจ้ามาเท่าใด
บัดฤทัยกลับหม่นเกินทนทาน

เฝ้ามองรุ้งสูงส่งโยงปลายฟ้า
ปรารถนายิ่งเร้าเราฟุ้งซ่าน
หวังรุ้งทอสีเส้นเป็นสะพาน
ให้รักผ่านพบกันนั้นเสียที

 

พี่ดาวค่ะ