รอรัก
....
กางปีกโฉบปุยเมฆ..วิเวกนัก
มิเคยรักสักนิด...เคยคิดว่า
ไม่มีเธอหมดทุกข์..ลุกจากลา
สองยามกว่า..ยืนสั่นหวั่นพะวง
..
ที่ผ่านมามิเคย..เลยสักนิด
มิเคยคิดคอยใคร..เพราะไหลหลง
ไม่เคยคิดรักใคร..ใจซื่อตรง
สะกดคำว่า..มั่นคง..ยังมิเคย
..
ไม่เห็นโลงน้ำตาคงไม่หลั่ง
คงมิคลั่งเบ้าตา..อุราเผย
เห็นกันอยู่ทุกคืนมิชื่นเชย
แค่บอกรัก..ไม่เลยเอ่ยยากนัก
..
บรรยากาศภายนอกดูนิ่งนิ่ง
ภายในสินอนกลิ้ง..ยิ่งตระหนัก
บรรยากาศโดยรวม..ดูไร้รัก
คนใจยักษ์..บ้านนี้ดีไม่พอ
..
กางปีกโฉบแสงจันทร์..อกหวั่นไหว
คงมิสายใช่ไหม..หากใจขอ
ช่วยกลับมารักกัน...มุ่งมั่นรอ
อยู่ไหนให้ติดต่อ..สุดทรมาน์

เสียงโหยหวนทวนลมถั่งโถมใส่
พอจำได้ดังลั่นนั่นท่านป้า
รีบผลุนผลันทันใดไม่รอช้า
เหาะตามหาเร็วไวใจเต้นรัว

จะเป็นตายร้ายดีหรือมีสุข
หรือหม่นทุกข์ท่วมท้นไร้เคนยั่ว
คงเหงาแน้แท้ถ้า กล้าไกลตัว
มาเนียนัวเหมือนก่อนเกรงค้อนควับ

 

ท่านเจ้าป้า...รอกล้าช่ายป่ะล่ะ