..สุขคือไม่มี..
สิ่งชีวิตทุกคนอยู่บนโลก
สุขทุกข์โศกคละเคล้าในเจ้าของ
คงไม่มีแต่เรื่องสุขเรืองรอง
ทุกข์สุขผองทุกหนเปปนไป
เกิดที่ดีดีอยู่กว่าผู้อื่น
มิทุกข์ขื่นเป็นอยู่กว่าผู้ไหน
แต่อาจทุกข์ที่ยืนขมขื่นใจ
มิอยากได้สมบัติผูกรัดตัว
เกิดที่หม่นตนต่ำมิล้ำเลิศ
แต่ทุกข์เกิดกระทำต่ำสลัว
จิตเป็นทุกข์สลายกายพันพัว
ทุกข์ถ้วนทั่วนั้นหนอไม่พอดี
รวยจนทุกข์ก็เห็นเป็นอยู่มาก
จนลำบากก็ทุกข์มิสุขขี
แล้วความสุขอยู่ไหนหาไม่มี
"หรือตายผีถึงสุขหมดทุกข์ทน"
หากแต่กว่าจะตายหายชีวิต
ต่างใช้สิทธิ์หาสุขในทุกหน
และก็มีหนทางที่ต่างคน
"ความสุขล้น"อยู่ไหนหาให้เจอ
บ้างก็ใช้เงินตราวิ่งหาสุข
บ้างก็ซุกกายใจไม่เสนอ
บ้างก็บ้าอิทธิฤทธิ์จิตละเมอ
บ้างก็เพ้อทุกวัน"ฉันปล่อยวาง"
พิณจันทร์
๑๗ เมษายน ๒๕๕๙
สุขมิมีจริงแน่แท้ในโลก
มีแต่โศกแต่ทุกข์รุกเร้าสร้าง
แค่รู้สึกสบายหน่อยค่อยเป็นทาง
เห็นสว่างจึงเรียกสุขเพราะทุกข์คลาย
มีความเหงายามว่างพลางโดดเดี่ยว
เกิดและดับคนเดียวเปลี่ยวใจหาย
แค่มีเพื่อนเดินทางก่อนวางวาย
จึงดูคล้ายผ่อนเหงาเราได้เจอ
ที่หัวเราะเพราะทับขับไล่ทุกข์
สร้างสนุกสราญมานเสมอ
ถึงโลกจริงโลกไหนใจยังเพ้อ
หวังละเมอสุขล้อมพันรอบตัว
สุขจึงไม่มีจริงยิ่งเสกสร้าง
มันคือมายาพร่างอย่างสลัว
จับมือน้องเดินไปอย่าได้กลัว
สุขทุกข์ทั่วมั่นใจไปด้วยกัน
สิริวตี