ชอบกาพย์ชอบฉันท์
ใจจริงมุ่งมั่น            แต่มันเริ่มเผลอ
ชอบคำหวานพจน์     หยาดรสละเมอ
ลูกศิษย์ครูเพ้อ         พกลมห่มทรวง

สิริวตี

 

วตี...ลูกศิษย์จอมเพ้อ อิอิ

ชอบฉันท์กาพย์ร่าย       
โคลงยังนึกหน่าย      หนักหน่วงทรวงไหว
นารีปราโมทย์        พิโรธเร็วไว
สัลปังคพิไสย        หวังใจสุนทรี

มิมีฟ้าฝน
มิได้ร่ายมนตร์        โปรดยลพอดี
ใครหยุดรับหวาน     ชุ่มมานวจี
คงขวยเขินมี          มองที่อุรา

วันใดหมายเศร้า
วางคำวันเหงา        ก็กรองคำมา
ใครหยุดรับสาร         คำกานท์น้องยา
เข้าใกล้มิช้า             ชวนมอบปลอบขวัญ

เมื่อใดวังเวง
ใจมิยำเกรง          เพิ่มเพี้ยนเกรียนสรรพ์
ผู้มาร่วมสุข         สร้างทุกข์ผูกพัน
จึงเล่นจำนรรจ์     แนบผู้นั้นเอย

สิริวตี