~แด่เธอ..ผู้ที่อ่อนล้า~


แด่เธอ..ผู้อ่อนล้าเมื่อคราหนึ่ง
ณ จุดดึงหัวใจล้มไหวหวั่น
หกระเหเซล้มขมข้ามวัน
กับสิ่งอันกัดเกาะเซาะภายใน

เมื่อกล้ามเนื้อหัวใจคล้ายใกล้หยุด
ฝันสะดุดหยุดก้าวสาวไม่ไหว
อนาคตเบื้องหน้าเหมือนว่าไกล
น้ำตาแห่งหัวใจเริ่มไหลริน

ทุกขณะเวลาเหมือนตาบอด
แรงถอยถอดมอดไฟใจขาดวิ่น
สุดระโหยโรยราถลาดิน
แทบจะสิ้นวิญญาณ์แล้วครานี้

เหนื่อยใช่ไหมที่รักจงพักเถิด
จินตนาให้เกิดเชิดวิถี
หลับตาลงปล่อยจินต์บินราตรี
ตามแสงสีแห่งธรรมนำเยียวยา

ทิ้งขยะอันรกที่หมกจิต
เสรีแห่งชีวิตทิศเบื้องหน้า
จับมือกันวิ่งไล่ให้กลับมา
เพื่อล้างความอ่อนล้าแสนจาบัลย์

แด่เธอผู้..อ่อนล้านะที่รัก
วางใจลงเพื่อพักรอถักฝัน
หากเธอยังโดดเดี่ยวเปลี่ยวรำพัน
มองตาฉันคนนี้ที่ใกล้เธอ

 

พี่ดาว

ฉันโดดเดี่ยวเดียวดายคล้ายสิ้นหวัง
แต่ใจยังนึกสู้อยู่เสมอ
ทุกเหตุการณ์ผ่านไปที่ได้เจอ
ก็มิเผลอลืมสติดำริตรอง

อยากจะวางหัวใจในช่วงล้า
แต่กลัวว่าความฝันอำไพผ่อง
ล่องลอยหายจากไปในครรลอง
คงจะต้องเริ่มใหม่ให้เหนื่อยตน

สิริวตี