ประกวดกลอนสุภาพ:  ประจำเดือน พฤษภาคม
หัวข้อ "รอสายฝน หลั่งหล่นสู่ผืนดิน"
ประพันธ์โดย : สิริวตี

โอ้หัวอกหมกไหม้ดังไฟสุม
จิตกลัดกลุ้มรุมเร้าขวัญเจ้าหาย
อเนจอนาถบาดทรวงล่วงบาดกาย
ความร้อนคล้ายเข้าแทรกมากแปลกใจ

พระพิรุณเคยหล่นลงรินรด
ลืมกำสรดโศกเศร้าแต่คราวไหน
จึงมิหลั่งจากฟ้าสุราลัย
ทิ้งเราให้เผชิญแล้งดังแกล้งกัน

ข้าวกล้ากรอบด้วยแดดมาแผดฤทธิ์
ดินสิ้นสิทธิ์สมบูรณ์เพิ่มพูนขวัญ
อีกวัวควายตายหมู่บูชายันต์
ดวงตะวันร้อนแรงแกล้งชะตา

น้ำในคลองหนองบึงจึงแห้งขอด
สัตว์มิรอดวอดวายตายนักหนา
หนูยังเคยวิ่งวนทั่วพรมนา
ยังโรยล้าดับดิ้นทั้งอินทรีย์

มองเศษซากสุสานแสนขมขื่น
หลับตาตื่นหมายหมดหม่นกมลศรี
กลับยิ่งร้อนโรมเร้าเข้ากายี
ดวงฤดีแดดับสำทับวิญญ์

รอเวลาผันผายคลายทุกข์โศก
ดับวิโยคเพื่อสร้างสมอุดมสิน
รอสายฝนหลั่งหล่นบนผืนดิน
คงสุขจินต์ด้วยเจือจุนพิรุณเอย๚ะ๛

สิริวตี


ขออนุญาตส่งงานก่อน..เกรงว่าจะไม่มีเวลาค่ะ
ปล.สิริวตีขอขอบพระคุณพี่วิรินมากๆ ที่ช่วยบิ้วอารมณ์โศกเศร้า จนได้สำนวนนี้มาส่ง....ยกความดีความชอบให้พี่สาวของวตีเลยค่ะ
 

 ประกวดกลอนสุภาพ:  ประจำเดือน พฤษภาคม
หัวข้อ "รอสายฝน หลั่งหล่นสู่ผืนดิน"
ประพันธ์โดย : สิริวตี
สำนวนที่  ๒

อ้ายหำเดินเข้าป่าครารุ่งสาง
สบเศษซากที่ถูกถางอย่างหมดสิ้น
หยดน้ำตาไหลหลั่งยังแผ่นดิน
หยดเพราะวิญญาณไพรไม่เท่าเดิม

เขากอบโกยก้อนดินก็กรังกรอบ
คือคำตอบต่อโลกไร้โชคเสริม
มองน้ำตกแต่งแต้มเคยแจมเจิม
ต้องขาดน้ำมาเติมต่อชีวิต

เมื่อตะวันเบิกฟ้าพาแสงฉาย
ส่องประกายความสว่างอย่างมีสิทธิ์
ก็เริ่มนำร้อนร่ายกระจายทิศ
คล้ายลิขิตฤทธิ์ตะวันของชั้นฟ้า

จึงเดินหันกลับบ้านอย่างหดหู่
เห็นในคูเหือดแห้งแฝงหย่อมหญ้า
ข้าวออกยวงรวงทองต้องผืนนา
สิ้นชีวาแห่งข้าวร้าวยิ่งนัก

หวังพระพรหมท่านเอื้อเข้าเกื้อหนุน
หวังพิรุณหลั่งมาพาตระหนัก
คิดควรปลูกพฤกษามาพิทักษ์
แล้วช่วยรักษ์รณรงค์ประสงค์ดี

ฟื้นนิเวศวิทยาขึ้นมาใหม่
ฝนอยู่ไหนก็พบมิหลบหนี
คงมิร้อนมิแล้งแห้งทั้งปี
จึงออกชี้ชักชวนมวลมิตรพลัน๚ะ๛

สิริวตี
 
.....เนื้อเรื่องต่อจากเดือนที่แล้วนะคะ....

 
ประกวดกลอนสุภาพ ประจำเดือน พฤษภาคม
หัวข้อ "รอสายฝน หลั่งหล่นสู่ผืนดิน"
ประพันธ์โดย สมพงศ์  ชูสุวรรณ

ประกวดกลอนสุภาพ:  ประจำเดือน พฤษภาคม
หัวข้อ "รอสายฝน หลั่งหล่นสู่ผืนดิน"
ประพันธ์โดย : ต้นตระกรานต์

โอ้เคราะห์ซ้ำน้ำตารินถิ่นสยาม
ทุกเขตคามต่างประสบพบปัญหา
ธรรมชาติขอทวงคืนฟื้นชีวา
มนุษย์หนา..ตื่นหรือยัง?..ฟังตำนาน

แต่ครั้งก่อนวอนรำลึกสำนึกคิด
เศรษฐกิจใต้แผ่นฟ้ามหาศาล
ได้ทำกินดินอุดมสมบูรณ์กาล
ชั่วลูกหลานเปี่ยมสุขทุกคืนวัน

รวงสีทองปล้องข้าวชาวนาเกี่ยว
ฟ้อนรำเคียวเสสรวลชวนสุขสันต์
ทุยเดินทุ่ง..รุ้งหลังฝน..ได้ยลกัน
นอนหลับฝันฝนพรำฉ่ำอุรา

ณ ตอนนี้..สีเขียวหายสลายสิ้น
ฝนหลั่งรินลงธาตรีมิมีค่า
ธรณี..แตกแยกร่อน..วอนเทวา
กลั่นน้ำตา..สู่ภิภพ...จบกุนที

ขอฝนโปรยสายลมเย็นเช่นดังเก่า
ช่วยแบ่งเบาความหม่นอันล้นปรี่
คลายความทุกข์สุขมาเยือนเหมือนเคยมี
เขียวขจีทั่วสยามงามวิไล

รอสายฝนหล่นคืนฟื้นดังหวัง
รวมพลังแล้วทำสำเร็จได้
แนวดำริพ่อหลวงของปวงไทย
คุณยิ่งใหญ่คณานับทรัพย์อนันต์...

ต้นตระกรานต์

 
ขอสมาชิกทุกท่าน...รวมพลังกันอีกนีสสสเร้ววววว
 
ฮุยเล่ฮุย.เอ๊าฮุยเล่ฮุย
ฮุย เล ฮุย เล
 

อิอิ

แม่ต้องรอวันสุดท้ายเดี๋ยวมากันตรึมค่ะ อิอิ
...ช่วงนี้เค้าบิ้วอารมณ์กันอยู่ม้างงง...

จุ๊ฟๆๆ
 

ประกวดกลอนสุภาพ:  ประจำเดือน พฤษภาคม
หัวข้อ "รอสายฝน หลั่งหล่นสู่ผืนดิน"
ประพันธ์โดย : กวีชาวบ้าน
่๋๋.....
นั่งมองฟ้ารอฝน...จนใจแย่
สิ่งที่แม่ตอกย้ำ..จดจำมั่น
โอ่งมังกรน้ำเหือดแห้งทุกวัน
แต่ละขันที่รด..หาหมดไคล
..
ฝนหล่นมา..ย่าคงยิ้มน้ำหมากหยด
หน้าแกคงปรากฏ..ความสดใส
แกบอกแล้งมานานบานตะไท
จะทำนาทำไร่..ก็กันดาร
...
หากพิรุณโปรยปรายสยายเม็ด
ทั้งดอกเห็ด..ดอกตะแบกคงแตกก้าน
ได้น้ำทิพย์ชโลมต้นผลเบ่งบาน
สนามหญ้าหน้าบ้าน..คงเจิ่งนอง
...
อีกวัวควายได้ฝน..ขนคงชื้น
ฝนที่หล่นลงพื้นไหลคืนร่อง
ปลาคงว่ายส่ายหางกลางลำคลอง
เด็กคงวิ่งทอดน่องร้องเพลงดัง
..
เมล็ดข้าว..พราวพร่างสล้างทุ่ง
มีข้าวเปลือกเต็มยุ้ง..เต็มถุงถัง
คงมีน้ำทำนาปีนาปรัง
เป็นไปอย่างคาดหวังตั้งใจแท้
...
รอพิรุณร่วงฟ้า..หลังคาเปียก
พ่อคงเรียกรองน้ำ..เหนื่อยย่ำแย่
ปู่คงจ้องน้ำฝนจนตาแก
แดงระเรื่อเป็นแน่..ฉันแค่เดา
...

ประกวดกลอนสุภาพ:  ประจำเดือน พฤษภาคม
หัวข้อ "รอสายฝน หลั่งหล่นสู่ผืนดิน"
ประพันธ์โดย : ต้นตระกรานต์
สำนวนที่ ๒

แหงนมองดูเมฆาวันฟ้าใส
ว่าทำไม?..เมฆหนา..มิพาฝน
"พ่อ"ริเริ่มเปลี่ยนฟ้าธราดล
ประชาชนถิ่นไทยได้ทำกิน

ภาวะฝนขาดช่วงช้ำทรวงหนัก
ปลูกพืชผัก..มิพอขายใช้หนี้สิน
การเกษตรย่ำแย่แลผืนดิน
หมดแล้วสิ้นดินอุดมอันสมบูรณ์

โครงการเริ่มก่อกำเนิดเกิดสติ
ทรงดำริ..ก่อนเสียหายกลายเป็นศูนย์
ท่านห่วงใยไพร่ฟ้านี้..ทวีคูณ
คลายอาดูรโศกเศร้าเหล่าประชา..

จัดหน่วยบินล่องเวหนจนเหนือเมฆ
เหมือนได้เสกหยดน้ำอันล้ำค่า
เป็นของขวัญยามเราเศร้าโศกา
ได้กลับมาพ้นทุกข์สุขดังเดิม

มี"ฝนหลวง"ปวงข้าฯพาชุ่มฉ่ำ
พร้อมน้อมนำคำสอนที่พ่อเสริม
ใช้ชีวิตพอเพียงหล่อเลี้ยงเติม
เพียงแค่เพิ่ม..น้ำใจไทยด้วยกัน...

ทั้งผืนป่า..ดินน้ำนี้..มีจำกัด
เร่งประหยัด..อย่าเพียงลุ้น..พิรุณกลั่น
ปลูกต้นไม้ให้ทั่วหล้าพนาวัน
ฝนหล่นพลัน..สู่ผืนดิน..ชีวินเปรม..

ต้นตระกรานต์

หัวข้อ : รอสายฝน..หลั่งหล่นสู่พื้นดิน
โดย : น้ำฝน

ร้อนแสนร้อนอ่อนเพลียระเหี่ยจิต
ใจหงุดหงิดลนลานซ่านไปทั่ว
นั่งไม่ไหวยืนก็เหนื่อยเมื่อยทั้งตัว
ตามองมัวเหงื่อหยดรดไหลริน

หวังสายฝนโปรยปรายมาคลายทุกข์
คงมีสุขให้ชื่นชมขื่นขมสิ้น
นี่ก็ผ่านนานแล้วหนอบ่สมจินต์
ยังได้ยินเสียงครวญคร่ำร่ำพิไล

ธารน้ำตกเหลือหญ้าแห้งช่างแล้งนัก
ดินทรุดหนักอ่างน้ำขอดจะรอดไหม
ข้าวขาดน้ำช้ำชอกยอกหัวใจ
ผลไม้เสียคุณค่าราคาแพง

เฝ้ารออย่างร้อนรนฝนไม่ตก
อกตระหนกหวังให้ดินสิ้นระแหง
สายพิรุณพร่างพรมลมพัดแรง
ใยฟ้าแกล้งห้ามฝนไว้ไม่หลั่งมา

ทั้งต้นไม้ใบข้าวและชาวสวน
ทั้งหมดมวลรอวสันต์หันมาหา
หวังดื่มกินฉ่ำชื่นรื่นอุรา
ชุบชีวาพืชไร่ที่ใกล้ตาย

รอฝนหลั่งพรั่งพรูสู่พิภพ
น้ำเย็นลบทุกข์ร้อนคงผ่อนหาย
สรรพสิ่งสดใสทั้งใจกาย
รุ้งพร่างพรายบนนภางามน่ายล