nano-in-thailand.blogspot.com/2009/05/dubai-food-city.-  


หัวข้อ : รอสายฝน หลั่งหล่นสู่พื้นดิน
ผู้แต่ง : บางม่วง


".. คุณ"ร้อยฝัน พันจิต"ที่คิดถึง
ไมตรีตรึงสนิทมิตรสหาย
มาทำไร่ในถิ่นทะเลทราย
มิเบื่อหน่ายแดนอาหรับนับนานปี

ทะเลทรายกลายชะอุ่มเขียวชุ่มนัก
แปลงพืชผักหลากพันธุ์นั้นสดสี
ด้วยมือเพื่อนเกษตรไทยดังไกลดี
ปรับพื้นที่เพาะปลูกให้เขาได้กิน

ขอเล่าถึงเมืองไทยให้กลืนกล้ำ
ทุกแหล่งน้ำแห้งหมดกำสรดสิ้น
เขื่อนเคยมีนทีพรั่งสมดั่งจินต์
กลับเห็นดินก้นเขื่อนเตือนใจเรา

ฝนมิตกสะทกใจให้สุดคิด
โถชีวิตเกษตรกรสะท้อนเศร้า
หันปลูกพืชใช้น้ำน้อยค่อยบรรเทา
ใจยังเฝ้าน้ำฟ้าพาพึ่งพิง

อดีตเคยร้อนทุรนหม่นเพียงไหน
ก็ยังไม่เท่านี้ที่ร้ายยิ่ง
มีผู้คนร้อนตายวางวายจริง
สุดประวิงชีพไว้ไม่พ้นพาน

คุณ"ร้อยฝันฯ"สรรแหล่งดีที่กว้างใหญ่
แต่เมืองไทยโดนไฟป่ามาเผาผลาญ
พระเพลิงโหมโลมเชื้อเหลือประมาณ
หวังสายธารจากฟ้ามาชุ่มดิน.."

บางม่วง
๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๙

( หมายเหตุ..กลอนบทนี้เขียนในแนวจดหมายส่งถึงเพื่อนครับ
ขอบคุณครับ )

ขอบคุณภาพจาก  Internet ครับ

 หัวข้อ รอสายฝนหลั่งหล่นสู่ผืนดิน

โอ่งใบเปล่าเก่าแก่รอแช่ฉ่ำ
หวังหยดน้ำหลั่งหล่นให้ล้นเหลือ
วางหงายไว้เฝ้าฝนฟ้ามาจุนเจือ
คล้ายความเชื่อยืนหยัดในศรัทธา

ช่วยขับไล่ไอระอุบรรลุผ่าน
ความทนทานมั่นคงทุกองศา
สมเป็นโอ่งที่ผ่านการเผามา
ถึงแดดกล้ายังแกร่งแม้แล้งนาน

พืชล้มลุกเหี่ยวเฉาทิ้งเถาค้าง
อยู่ท่ามกลางเปลวแดดที่แผดผ่าน
ยังมีหัวใต้ดินอยู่สู้ทนทาน
เฝ้ารอการสร้างต้นใหม่แทนใบเดิม

กบจำศีลในดินไม่สิ้นหวัง
ีรอฝนตกอีกครั้งยังฮึกเหิม
รู้อดทนไม่ท้อคอยต่อเติม
จะช่วยเพิ่มอนาคตให้งดงาม

ทั้งพืชสัตว์สิ่งของต้องทนอยู่
แม้ต้องสู้อุปสรรคเป็นขวากหนาม
คราวร้อนแล้งก็ต้องฝ่าพยายาม
ย่อมก้าวข้ามพ้นได้ในสักวัน

เกิดเป็นคนอดทนไว้ไม่ท้อถอย
เฝ้ารอคอยโอกาสวาดความฝัน
ดั่งสายฝนหล่นจากฟ้ามากำนัล
เพื่อรังสรรค์ความชุ่มชื่นสู่ผืนดิน

โดย ไชยเชษฐ์

ประกวดกลอนสุภาพประจำเดือนพฤษภาคม
หัวข้อ "รอสายฝน หลั่งหล่นสู่ผืนดิน"
โดย "สิริวตี"

พระพิรุณสร้างฝนหล่นลงแล้ว
จิตผ่องแผ้วปรีดิ์เปรมเกษมสันต์
ดับร้อนรุ่มชุ่มเย็นมิเว้นวัน
พฤกษาพลันปลาบปลื้มดื่มด่ำใจ

หลังคาโบสถ์โรจน์น้อยเพราะรอยฝุ่น
พระพิรุณจุนเจือโปรดเอื้อให้
บรรจงวางทางฝนระคนไป
เลาะร่องไหลใบระกาสง่ามี

ชาวเกษตรเขตเขาเนาทุ่งกว้าง
มิต้องอ้างเซ็งแซ่แห่บายศรี
งดจับแมวแถวบ้านชื่นบ้านมี
สายฝนนี้คืนถิ่นประทินปราย

คืนคำรบครบมาศสาดวสันต์
ฤดูผันคล้อยเคลื่อนมิเลือนหาย
ทั้งข้าวปลาอิ่มน้ำฉ่ำชื่นกาย
คนต่างย้ายกลับลำทำนาทอง

เพราะพระโคกินหญ้าภักษาหาร
จึงบันดาลฝันใฝ่ไม่มัวหมอง
ทั่วทิศาอาณาเขตเทวศปอง
ต่างแซ่ซ้องยินดีสุขีจริง

สายฝนหล่นจากฟ้าร่วงมาสู่
จึงคืนอู่คืนเหย้าเหล่าชายหญิง
โลกมิร้อนมิแล้งแหล่งพักพิง
อบอุ่นอิงอารมณ์สมฤดู

สิริวตี

...ลองทำสำนวนอีกแง่มุมหนึ่ง โดยได้แรงบันดาลใจจากไปกราบพระวัดต้นสน แล้วฝนตกค่ะ....