ขอยืนยงคงมั่นมิผันเปลี่ยน
วันวารเวียนวนว่ายใคร่รักษา
ปิติสุขทุกข์มลายคล้ายมนตรา
สิเน่หาด้วยจิตรู้คิดตรอง

อยากให้ทุกคืนฝันคือวันนี้
มีชีวีสมสู่เป็นคู่สอง
เคยมีใครแนบกายมิคลายครอง
แต่ขอจองจิตไปในนิรันดร์

อยากประโลมให้พี่มีแต่สุข
ร่ายสนุกเคล้าคลึงมิพึงผัน
จะสนับสนุนอุ่นชีวัน
ยามเมื่อยนั้นมีน้องไว้ผ่อนคลาย

และยามใดเหนื่อยงานการทุกข์หม่น
มอบกมลแนบนี้ให้พี่หาย
พี่อยู่แหล่งแห่งใดทั้งใจกาย
ขอน้องหมายติดตามทุกยามจร

มิใช่เสกอักษรามาเปรยปั้น
มิใช่พรรณห้วงหทัยที่ไหวอ่อน
แต่คือโยงยางใยมิคลายคลอน
เหมือนกัปป์กัลป์เก่าก่อนย้อนเจอะเจอ

ขอแนบเคียงคู่จิตประดิพัทธ์
มิผูกมัดกันไว้เพียงใจเผลอ
แต่จะเทิดทูนมอบตอบแทนเธอ
มั่นเสมอต่อจากนี้มิมีเลือน

สิริวตี

แว่วแว่วเสียงอย่างนี้เหมือนผีหลอก
แว่วแว่วบอกอะไรให้อย่าห่วง
แว่วแว่วตังที่ยืมน้องลืมทวง
แว่วแว่วล้วงคืนมาจงอย่าเมิน

สิริวตี
 

กระทู้กลอนรัก เพี้ยนไปแล้วอ่า ขอไปกินยาก่อนนะ เริ่มเบลอ..

แค่ยินเสียงเพียงนางเคยสร้างแว่ว
ยังเจื้อยแจ้วห้วงหูอยู่อีกไหม
หรือลืมกันแล้วหนาจึงลาไกล
ขาดเยื่อใยแนบสนิทเริ่มคิดครวญ

เคยอยู่บ้านรำคาญพานแต่บ่น
พอหลบพ้นก็เหงาเจ้าลิงป่วน
แว่วเอ๋ยแว่วแผ่วแล้วเมื่อเเคล้วนวล
มิรัญจวนจึงจรรักคลอนแคลน

สิริวตี