แล้วความรักของเราเจ้าอยู่ไหน
เพราะสมองหรือหัวใจให้ริเริ่ม
ความหวานต่ำเมื่อวานน้ำตาลเติม
ตอนนี้พี่ไม่เสริมเพิ่มอีกครา

จึงเจ็บไข้ได้ป่วยด้วยเรื่องรัก
สุดจะหักห้ามไฟเสน่หา
เมื่อคิดถึงหนึ่งขวัญของกัลยา
เฝ้ามองหามิมีจึงลี้พลัน

โอ้ดวงเดือนพี่มาเว่าเคยเคล้าข้าง
จนน้ำค้างแห้งไปมิไหวหวั่น
พอสิ้นเสียงสุนทรเคยอ้อนกัน
เหมือนสิ้นวันจบจินต์แทบสิ้นลม

สิริวตี
 

สูดกลิ่นอายรอบข้างคือกลิ่นรัก
รายล้อมตัวตระหนักว่าหอมหวาน
แม้ราตรีไร้จันทร์เหมือนวันวาน
แต่กวีกลับซ่านสะท้านทรวง

คืนนี้มีฝนพรำร่ำน้ำค้าง
จึงคิดถึงคนห่างอย่างห่วงห่วง
ขอให้เขามั่นนักอย่ารักลวง
อย่าเหมือนคลื่นคลั่งล่วงแล้วลาราย

สิริวตี

ฝากลมบอกว่าใครคอยคิดถึง
ฝากรำพันรัดรึงและเฝ้าฝัน
หวังว่าพี่ยังสุขทุกวี่วัน
หวังว่าความผูกพันมั่นมิคลาย

สิริวตี

ขอโทษที่หายไปนาน ออกจากรพ.แล้วพักยาวเลยค่ะ