อาทิตย์ดับลับหายมลายแล้ว
ป่าทั้งแนวค่ำลงอย่าสงสัย
ฟุ้งกลิ่นกอดพรอดพร่ำหวานฉ่ำไป
สาวหนุ่มใคร่แนบชิดสนิทกาย
ด้วยบุพเพเร่แสร้งให้แกล้งหลง
เนื้อนวลนง..หอมกรุ่น..ละมุนสาย
ผิวนวลน้องแนบนั้นแพรพรรณราย
ยามมือชายขยับลูบจับจอง
ก่อนโขดเขินเนินน้ำไหลถ้ำปริ่ม
รสลองลิ้มสัมผัสเสี้ยวชวนเที่ยวท่อง
หญ้าชอุ่มรูปเรียวให้เหลียวมอง
แซมเสียงร้องดังแผ่วดุจแมวเซา
ฉับพลันสิ้นปิ่นปักร่วงหักเปราะ
แรงจำเพาะมือหลงกดลงเข้า
ของหวงแหนแทนศักดิ์ความรักเรา
แล้วปิ่นเก่าของพี่อยู่ที่ใด
ฝ่ายผีพรายร่างแก้วกลายแนวโกรธ
เพลิงพิโรธเผาบ่มอารมณ์ใคร่
บีบคอจันทร์อนาจแทบขาดใจ
เป็นดั่งไฟพิฆาษฉกาจฉกรรจ์
ด้วยฤทธาอานุภาพกรรมสาปส่ง
ทำจิตหลงดีเฉหักเหหัน
ความชั่วช้าเกาะจับเกินกลับกัน
ชีวีจันทร์ที่เหลือในเงื้อมือ
Jannjao
ขอขอบพระคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต