|
|
Wirin
นักกลอนระดับเพชรยอดมงกุฎ
ออฟไลน์
กระทู้: 4930
สมาชิกดีเด่นประจำเดือนนี้..
|
Re: ลาก่อน ...
จะรีบลาไปไหนให้ห่วงหา ยังมิทันเห็นหน้าพาขื่นขม แม้โศกเศร้าซุกทรวงทุกช่วงตรม ฟังคารมสักนิดชิดชื่นใจ
เถอะแต่งกลอนกานท์นี้ที่สนุก อย่ามัวทุกข์ถนัดสลัดได้ สลัดทิ้งเถิดจอมขวัญหวั่นทำไม กวาดขยะที่ใจทิ้งไปพลัน
วิริน ๒๙/๗/๕๙
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ต้นตระกรานต์
นักกลอนผู้รอบรู้
ออฟไลน์
กระทู้: 427
สมาชิกดีเด่นประจำเดือนนี้..
|
Re: ลาก่อน ...
อันหัวใจใช่ขยะนะคุณพี่ ชายหญิงมีอารมณ์ป่วยด้วยทั้งนั้น อยากจะลืมแต่ดวงจิตคิดรำพัน ยากลืมกันโดยง่าย..ใจหนอใจ
หากเราเป็นเนื้อคู่ตะเกียบคู่ รักมั่นอยู่กับที่มิไปไหน อุปสรรคมากมาย..กลัวอะไร ขอแค่ใจอยู่เคียงกันเท่านั้นพอ
ต้นตระกรานต์
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
Wirin
นักกลอนระดับเพชรยอดมงกุฎ
ออฟไลน์
กระทู้: 4930
สมาชิกดีเด่นประจำเดือนนี้..
|
Re: ลาก่อน ...
มันพูดง่ายตายชักว่ารักนี้ บอกยอมพลีหัวใจได้เลยหนอ แรกแรกรักภักดิ์พริ้มยิ้มเคลียคลอ หวานเยินยอหงิมหงิมยังพริ้มพราย
มันพูดง่ายตายโหงลงโลงแล้ว ยังไม่แคล้วแช่งชักรักเริ่มหน่าย เรื่องเผาผีผองเพื่อนเลือนกลับกลาย รักสลายคล้ายดั้งดังเล่ามา
วิริน
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
โซ...เซอะเซอ
นักกลอนระดับเพชรยอดมงกุฎ
ออฟไลน์
กระทู้: 3871
สมาชิกดีเด่นประจำเดือนนี้..
|
Re: ลาก่อน ...
ใจเย็นเย็น หน่อยซิ วิรินสาว เก็บหอกหลาว ดาบ(ฟ้า)ฟื้น ทั้งปืนผา หากรักขม อมฮอลล์ ผ่อนพักพา แล้วหันมา ว่าเว้า เรื่องเร้ารุม
หากอกหัก รักคุด ทรุดโทรมเศร้า หันหาเหล้า ลบเลือน แค่เลื่อนสุม ครั้นสร่างเมา เศร้าสิง ยิ่งเกาะกุม ให้หน้างุ้ม หน้างอ เป็นตอดำ
โอ้ว่ารัก ยินนี้ มีไพเราะ ย่อมเสนาะ โสตทรวง ลวงถลำ รักตามรส พจน์กลอน เพียงอ้อนคำ ร้อยลำนำ ศรศิลป์ จินต์กวี
แค่อารมณ์ พรมปล่อย ละลอยล่อง ตามทำนอง บทเพลง เลบงศรี โปรดอย่านำ คำถ้อย ผล็อยพจี มาเป็นที่ เคืองขุ่น ว้าวุ่นเลย
Soul
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
Wirin
นักกลอนระดับเพชรยอดมงกุฎ
ออฟไลน์
กระทู้: 4930
สมาชิกดีเด่นประจำเดือนนี้..
|
Re: ลาก่อน ...
อันรักขมตรมตรอมย่อมเจ็บปวด เกินร้าววดโรยแรงใช่แกล้งเอ่ย เบื่อน้ำคำพูดจามาเปรียบเปรย ใจเจ้าเอยอัดอั้นเอื้อนอึงอล
อยากอมฮอลล์ผ่อนพักรักชำรุด ยิ่งโทรมทรุดทวีมีสับสน หม่นหมองหมางเมินหน้ามิมายล เก็บกดก่นบ่นใบ้ให้ขุ่นเคือง
ยามอกหักรักคุดสุดแสนเศร้า ยังมีเหล้าเป็นสหายหมายปลดเปลื้อง กินดื่มด่ำดวดสู้อยู่เนืองเนือง เดี๋ยวสักหน่อยรู้เรื่องไม่เลิกรา
โอ้ว่ารักรักเร้าเหงาหงอยง่าย สุดเสียดายตายตกอกเหว่ว้า ช้างกระทืบโลงหนึ่งไหไปเอามา กระแช่ป่าสาโทโหลยาดอง
ปล่อยอารมณ์พลุ่งพล่านมานลอยลิ่ว จำจักต้องปลิดปลิวสยิวสยอง กินเผื่อหมายาหยีหนี้เป็นกอง แม้ลำยองยังสยบจบไหมคุณ
วิริน
๓/๘/๕๙
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|