แม่ค้า..นักฝัน
..
แม้วันนี้ชีวิตยังติดลบ
ไม่มีครบทบทวนล้วนว่างเปล่า
ไม่มีบ้าน-ที่ดินสิ้นสำเนา
ครึ่งชีวิตจับเจ่าเหงาวันวัน
..
มรดกตกทอดไม่ถึงรุ่น
ไม่เหลือทุนเหลือรอนเบื่อนอนฝัน
พอรุ่นเราก็สูญอัศจรรย์
เหลือเพียงหนี้เท่านั้น..ทุกวันนี้
..
ชีวิตเคยติดลบมาครบถ้วน
ทุกอย่างล้วนจวนตัวกลัวเหลือที่
จะหลบหลีกยังไงเงินไม่มี
แค่ดีกรีแม่ค้า..น้ำหน้าตน
..
ไม่ขยันก็อด..ประชดนิด
ตราบยังมีชีวิต..อย่าคิดบ่น
มัวเพ้อพร่ำทำไมให้อดรน
เกิดเป็นคน..ควรสู้รู้แค่นั้น
..
เนอะ

 

ชีวิตช้ำลำเค็ญเป็นแม่ค้า
โชคชะตาเวียนวกมักผกผัน
บ้างก็รวยสินทรัพย์นับอนันต์
บ้างสักพันติดกายยังไม่มี

เห็นแม่ค้าข้าวแกงแถลงถ้อย
น้ำตาปรอยเหี่ยวหดหมดราศรี
เห็นใจมากยากไร้เข้าใจดี
เราสตรีเหมือนกันฉันอาทร

เอาเยี่ยงนี้ดีไหมฉันใจพระ
ชอบช่วยนะเต็มใจให้ยืมก่อน
สงสารจริงยิ่งล้นคนเดือดร้อน
มีค่อยผ่อน ร้อยยี่สิบ อ่ะ..รีบรับไป

ละอองดิน

 

 
ขอบคุณนะน้องดินยินดีกู้
ดอกเบี้ยแพงสุดกู่สู้มิไหว
ยืมน้องดินดีกว่า..ว่ายังไง
รับรองใช้แน่แน่แต่ชาติ...โน้น
..
ตามไปเก็บด้วยละกันคริคริ
 

 

งั้นก็นั่งเศร้าไปไม่เอาด้วย
เลิกคิดช่วยเรื่องเงินเชิญห้อยโหน
ใช้แรงกายให้หมอบหอบตัวโยน
เดี๊ยะก็โดนทวงหนี้ทุกวี่วัน

เรื่องเงินทองต้องเจียมเขียมประหยัด
อัตคัดคราใดมีใช้นั่น
อาหารเช้า,เที่ยง,เย็นเน้นสำคัญ
เอาอย่างฉันควงชายไว้จ่ายแทน

กระบิดกระบวนยวนยั่วให้หัวหมุน
ได้ฤกษ์ลุ้นเพชรทองเงินกองแสน
ทั้งบ้านเรือนรถราคราเป็นแฟน
เบื่อแล้วแบนหาใหม่ไว้ต่อทุน

รวยทางลัดชัดเจนกว่าเป็นไหน
แนะนำให้อย่าหาว่าจ้านจุ้น
เชื่อน้องเถอะสมหวังมีตังค์ตุน
เนี่ยะ..รอลุ้นแบ่งทิปสิบเปอร์เซ็นต์

พลิกชีวีดีแน่กว่าแม่ค้า
เหนื่อยตาย-่าทุกวันนี้พี่ก็เห็น
สุดลำบากตรากตรำแสนลำเค็ญ
นี่มิเป็นห่วงนะจะไม่แนะ

ละอองดิน

 

 
ตาก็เหล่..เป้ขา..ฝ้าก็เพียบ
หากจะเปรียบรุ่นป้า..พอกหน้าแปะ
ใช้กวนอิมจิ้มโบ๊ะ..โปะให้เเยะ
เวลานอนนั่งแงะ..นิ้วแกะทิ้ง
..
หนังเหี่ยวย่นจนยานหยิกไม่เจ็บ
ยิ่งซอกเล็บดำปี๋เหมือนผีสิง
เดินขาโก่งแขนขอดยอดจริงจริง
เป็นผู้หญิงขี้เหร่...อุเหม่เอย
..
ใครจะตาบอดมาพิศวาสจ่ายตังค์ค่าข้าวให้หนอ..ขอมือหน่อย
 

 
โธ่..ถัง
กะละมังปี๊บ

เห็นพับเพียบเรียบร้อยยิ้มย้อยหยด
น่ารันทดดวงดับความลับเผย
ใส่แว่นดำหรูหราอย่าง ดาราเลย
หลงชมเชยพี่เก๋เท่ไม่เบา

เพิ่งสนิทชิดเชื้อเหลือเชื่อนิ
อุตริแนะไปแสนอายเขา
ดันมิขึ้นฝืนดวงร่วงซบเซา
งั้นทำใจเถอะเอ้า...รอเข้าเมรุ

ละอองดิน

 

คนคุ้นเคยกันนี่ พี่แม่ค้า
จำได้คราหาแผงลอยคอยเฉลย
จำรูปลักษณ์กล่าวอ้างอย่างพบเคย
มิผิดเลยคุ้นนักเชื่อปักใจ

น้องอยู่แผงถัดไปห้าหกช่อง
เอ้า!!ลองมองชะแง้แลเห็นไหม
ขายกะปิ ปลาร้า หอมมาแต่ไกล
ถือไม้ไล่ ปัดแขว่งแมลงตอม

ด้วยเคยพบผ่านตามาอยู่บ้าง
เห็นหนุ่มงามสามสี่คน มาลุมห้อม
เสน่ห์แรงแต่ถ่อมตน จนต้องยอม
เมื่อไรพร้อมเบื่อหน้า  ก็แบ่งมาสักคน

นะ..นะ ..... 

 

หันมาแลแม่ค้าปลาร้าเน่า
กะปิเก่าเหม็นจริงกิ้งกือป่น
คงอยู่บ้านย่านใกล้คล้ายเคยยล
ในชุมชนหลังใหญ่...น้าน...ใช่เลย

จึงตรงดิ่งวิ่งไวจับไหล่คว้า
"ดิษฐา"จ๋า จำได้ไหมใครเอ่ย
ฉาน...คนศรีที่เขาว่าเราเชย
โหย..คนคุ้นเคย  มะมายืมห้าพัน

ละองดิน