ประกวดกลอน คุณคิดอย่างไรกับภาพและข้อความเหล่านี้
ประพันธ์..โดย..วรรณดี
#ถามความคิดของผมตรมใจนัก
เพราะไม่เคยอกหักและผิดหวัง
จึงไม่รู้ชู้ชายหลากหลายจัง
ความเซซังครั้งนี้อยู่ที่ใคร

#ความรักของผมมันเจือจางลง แล้ว
จึงมิแคล้วต้องพรากจากหวั่นไหว
เกิดเป็นชายหลายรักมักจัญไร
ทำตัวให้สังคมขยมนาม

#ผมเป็นคนผิดเองเก่งแต่รัก
แต่มิเคยรู้จักรักต้องห้าม
จึงแสวงแฝงใจมั่วในกาม
กลายเป็นคนถูกหยามเลวทรามจริง

#เรื่องที่ผมมีคนอื่น..จริงครับ
มิบังคับจิตตนค้นคว้าหญิง
เจอสาวสวยรวยเลิศเกิดประวิง
เลยต้องทำทุกสิ่งทิ้งคนคอย

#อาจจะทำหน้าที่สามีพร่อง
เพราะพยองมองค่าว่าต่ำต้อย
มิเห็นคุณภรรยาน้ำตาปรอย
หาเมียน้อยเสวยสุขลืมทุกคน

#จะทำหน้าที่พ่อที่ดีให้ได้
คิดอย่างไรให้บอกออกสับสน
เป็นคนเด่นเช่นนี้ผีลืมตน
ต้องมิพ้นเวรกรรมนำทุกข์เอย

วรรณดี
20/9/59

ปล.เป็นสำนวนประกวดกลอนของคุณวรรณดี
ที่อนุญาตให้ผมก็อปปี้ข้อความ ย้ายมาลงในห้องประกวด ที่ตรงกับกระทู้นี้โดยตรงครับ!!

 

กระผมขอขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่งที่คุณพี่ระนาดเอก ได้ช่วยแก่ปัญหาให้เนื่องจากกระผมลงกลอนประกวดผิดห้องกระทู้จึงไม่รู้จะแก้ปัญหาอย่างไรจึงอนุญาตให้คุณพี่ระนาดเอกย้ายให้ ขอขอบพระคุณอีกครั้งครับ

วรรณดี
20/9/59

"คุณคิดอย่างไรกับภาพ..และข้อความเหล่านี้"
ประพันธ์โดย กีรติ เมธาวี

ความรักมี/สุขและโศก/โลกมนุษย์
บิดรแม่/รักบุตร/ธิดาหลาย
เพื่อนรักเพื่อน...เพื่อนกิน...และเพื่อนตาย
หญิงรักชาย/หมายคู่/อยู่เคียงกัน

ความรักดั่ง/สายน้ำ/อันฉ่ำชื่น
รินระรื่น/หลั่งไหล/ไม่เปลี่ยนผัน
ยิ่งผ่านปี/ผ่านเดือน/ผ่านคืนวัน
สายน้ำนั้น/ย่อมกัดเซาะ/เกาะแก่งไกล

นั่นเป็นเพียง/ภาพงาม/ตามความคิด
ส่วนชีวิต/เป็นเช่นนั้น/ก็หาไม่
เพราะความรัก/คือทำนอง/ของสองใจ
ต้องเคลื่อนไป/พร้อมกัน/จึงมั่นคง

แน่นอนว่า/หากทำนอง/ทั้งสองนั้น
ต่างแปรผัน /ไม่"มั่น""คั่ง"/ดั่งฝุ่นผง
เมื่อมีลม/โชยพัด/กระหวัดลง
ฝุ่นมิอาจ/จะคง/สภาพเดิม

มนุษย์เรา/ต้องการ/ซึ่งความรัก
จึงต้องหัก/ความมักง่าย/กำเริบเหิม
แลกกับรส/ความรัก/มาจุนเจิม
ต่อแต่งเติม/ส่วนขาดแล่ง/แห่งชีวา

รู้ไหมเล่า/รักใด/คือรักแท้
รักพ่อแม่/รักลูกหลาน/และวงศา
รักนี้คือ/รักมั่น/ไม่ผันลา
คือหยาดน้ำ/จากฟ้า/มาสู่ใจ

หมายเหตุ  ในที่นี้ "มั่น" = หนักแน่น. "คั่ง" = มี,หนักแน่น

กีรติ เมธาวี
21/09/59

ประกวดกลอนสุภาพ  "คุณคิดอย่างไรกับภาพและข้อความเหล่านี้"
ประพันธ์โดย กุมภาคม



รักร้าวรานความหวานคงใกล้หมด
ใจจึงคดออกนอกทางตามประสา
นิสัยเธอใช่ไหมโปรดบอกมา
อยากมองหน้าแล้วถามทำได้ไง

อย่าเอาลูกมาใช้เป็นข้ออ้าง
ถ้าจะร้างเชิญเลยไม่ผลักไส
หากสิ้นรักจะอยู่ไปเพื่อใคร
พ่อนั้นใช่แค่เพียงเลี้ยงบุตรตน

อ้างว่ารักจืดจางจึงห่างคู่
โปรดช่วยดูอย่าทำเป็นไม่สน
มีคนอื่นคนไกลใจวกวน
หญิงจำทนต้องฝืนกลืนน้ำตา

เอาอารมณ์นำเหตุผลเรื่องจึงเกิด
ปล่อยเลยเถิดกลายเป็นเริ่มหนักหนา
ทำอะไรควรมองถึงผลตามมา
อย่าคิดว่าสังคมไทยอภัยคุณ

อาจจะดีที่ออกมายอมรับผิด
ให้เลิกคิดความชั่วหันเกื้อหนุน
แต่ว่าควรคำนึงถึงบาปบุญ
ต้นงิ้วเจ็บนะคุณอยากขอเตือน

ชีวิตคนแน่นอนต้องเคยพลาด
อย่าประมาทกลับไปเส้นทางเถื่อน
แม้ความผิดที่ทำไว้ใช่ลบเลือน
แต่ช่วยเตือนใจตนจนดีเอย

กุมภาคม

ประกวดกลอน:  คุณคิดอย่างไรกับภาพและข้อความเหล่านี้
ประพันธ์   :    น.นฤธร

อักขระถักถ้อยร้อยความคิด
แลพินิจคิดใคร่ครวญชวนศึกษา
ชีวิตนี้สุขทุกแท้แค่มายา
อนิจจาเสื่อมไซร้ไปตามกาล

ในโลกนี้มีสุขสมและขมขื่น
สุขเริงรื่นชื่นใจได้ว่าหวาน
ใจโลเลเล่ห์รักมักสำราญ
รักวันวานหวานย้อยลดน้อยลง

ความมักง่ายหลายรักมีคนอื่น
สนองชื่นตัณหาตนตามประสงค์
กรรมจากกามลามรักร้าวทลายลง
ก็ต้องคงรับกรรมที่ทำมา

อันความจริงยิ่งยากจะลบได้
ความลับไซร้ย่อมไม่มีในโลกหนา
แม้นปกปิดบิดเบือนกลบสัจจา
วันเวลาพาเผยพบสบความจริง

ครั้นคิดควรถ้วนแท้สำนึกได้
ก็สายไปใจทุกข์เสียทุกสิ่ง
ต้องสร้างสรรค์ปัจจุบันอันแท้จริง
รักษาสิ่งที่เหลือไว้ให้ยืนนาน

เปลี่ยนอดีตผู้ใดจะทำได้
ทำดีไปปัจจุบันอันสุขศานต์
อดีตจึงจะดีไปตามกาล
ส่งถึงกาลเบื้องหน้า ดีที่แสนไกล.

*** น. นฤธร ***

คุณคิดอย่างไรกับภาพและข้อความเหล่า
(สำนวนที่2)

นั่งทบทวนหวนนึกระลึกรู้
ไตร่ตรองดูสิ่งที่เห็นเป็นไฉน
สัมผัสถึงอารมณ์ขมขื่นใจ
เข้าถึงซึ่งหทัยฝ่ายสุดา...

ความรักคือหลักแท่นที่แน่นหนัก
แต่ความรักอาจพลิ้วไหวไปดั่งผ้า
เพราะใจคนมักง่ายหมายร้างรา
ไม่คำนึงน้ำตาที่หลั่งรอ

สังเวชจริงหญิงคู่ชายชู้ชั่ว
มักเมามั่วมากมายน้ำลายสอ
เอาลูกเขาเมียใครไปกลั้วคอ
หลงมารยา(ประ)แจ๋(ประ)จ๋อที่ล่อลวง

คนเป็นเมียเคลียนรกคืออกสั่น
บาปมหันต์ผัวใฝ่นั้นใหญ่หลวง
ฉันสตรีไม่มีสิทธิ์จะคิดท้วง
น้ำตาร่วงหลั่งรดบนบทกลอน

"ฉันผิดเองแหละเจ้าเขาไม่ผิด
เพราะฉันไม่เคยพินิจคิดคำสอน
ที่ครูบามาตุผู้บิดร
เฝ้าพร่ำห่อนให้พลั้ง,ระวังใจ"

...เมื่อแรกรักมักเข้าเฝ้าโอนอ่อน
แต่ว่าตอนนี้กลับมาขับไส
เธอพูดอย่างไม่เหลือซึ่งเยื่อใย
เจ็บจนจะจำไว้ "รักคือทุกข์"

กีรติ เมธาวี
30/09/59

ปล.ในบทที่5 ให้เข้าใจว่าผู้พูด(ฝ่ายหญิง)ใช้น้ำเสียงประชดประชัน...กระผมมิได้มีจุดมุ่งหมายโยนความผิดให้ใครแต่ประการใดนะครับ^^

ประกวดกลอนสุภาพ  ประจำเดือน  กันยายน ๒๕๕๙
หัวข้อ “คุณคิดอย่างไรกับภาพและข้อความเหล่านี้”
ประพันธ์โดย  ไชยเชษฐ์
สำนวน๑
เรื่องบางเรื่องของเขาเราไม่เกี่ยว
ทุกเศษเสี้ยวเหตุผลล้นความหมาย
นิยามรักอนิจจังทั้งหญิงชาย
เปรียบดั่งสายน้ำไหลไม่ย้อนคืน

เขาคนของสังคมสมควรอยู่
อย่าอยากรู้ให้มากฝากผู้อื่น
ยิ่งโจมตีตอกย้ำยิ่งกล้ำกลืน
อาจสะอื้นน้ำตาเจ็บกว่าเดิม

เห็นข้อความและภาพพอทราบข่าว
รู้รอยร้าวเรื่องรักประจักษ์เพิ่ม
อย่าได้ยืดความยาวสาวความเติม
สื่อส่อเสริมเสียใจให้พรั่งพรู

เขามีส่วนพร่องบ้างก็ช่างเขา
จงเลือกเอาส่วนดีเขามีอยู่
พุทธทาสท่านกล่าวไว้ให้ตรองดู
เราอาจรู้มองผ่านเพียงด้านเดียว

บนพื้นที่ส่วนตัวครอบครัวเขา
อย่าปลุกเร้าคลั่งไคล้ไปยุ่งเกี่ยว
เอาใจช่วยคืนดีที่กลมเกลียว
เชื่อมยึดเหนี่ยวด้วยลูกผูกสัมพันธ์

ตอบกระทู้ที่ถามความคิดเห็น
ดังประเด็นเบื้องต้นคนอย่างฉัน
แค่รับรู้เรื่องราวข่าวรายวัน
เพียงเท่านั้นเท่านี้ไม่ชี้ชวน

ไชยเชษฐ์
ขอขอบคุณภาพจาก internet ครับ