จะแรมจันทร์วันขึ้นเมามึนเศร้า
ด้วยน้องเราใกล้ชิดคิดปันส่วน
ดังไร้เงาเจ้าแล้วแก้วตานวล
พี่โหยหวลร้องร่ำทุกค่ำคืน
อากาศเย็นเร้นกายใต้ผ้าห่ม
เสียงระงมครวญคร่ำทำเราตื่น
สิ้นอดกลั้นพลันตวาดจ้องกราดปืน
เฮ้ย..ดึกดื่น...มินอนหอนทำไม
หมันไส้เอาสักหน่อยดิ๊
ยายดินแก่แน่นักมัก…เอะอะ
มีเรื่องฉะอีกครา..หูหาให้
เราครวญคร่ำย้ำทุกข์ลึกจุกใน
เธอยินได้…แหมแปลก…ช่างแหวกแนว
อันธพาลขนานนามตามชื่อเรื่อง
วางท่าเขื่องเคี่ยวเข็ญ..กลัวเป็นแถว
เขียนเสือขู่ฟู่ฟ่ารู้ท่า….แมว
หากยังแจ๋ว…ทำซ่า…เดี๋ยวน่าดู
ไม่ขู่นะเฟ้ย…เอาจริง
หมาหรือแมวแจ๋วจริงอย่างวิ่งหนี
ออกมาซีจะฉะให้หน้าทู่
อย่าหักคองอหน้าพ่อปลาทู
คงวัยปู่สินี่ขี้น้อยใจ
เบื่อจั่นเจาขี้ฝอยหนอยทำขู่
คิดว่างูที่แท้แค่ปลาไหล
ว่าเราซ่าฟ่าฟู่รู้ได้ไง
มิเท่าไหร่หรอกพี่ เป๊ปซี่อาย
