เฝ้าห่วงหาอาดูรครุ่นคิดหนัก
เป็นเพราะรักฝังแน่นแฟ้นดวงจิต
ภาพรอยยิ้มพิมพ์ใจยามใกล้ชิด
ทำชีวิตมีพลังเผลอพลั้งไป

ยามหลับตาหวังเหวิดเกิดภาพฝัน
คงมิทันหยุดรั้งยั้งสั่นไหว
เนื้อสีแดงแรงเต้น..เกินห้ามใจ
หยุดไม่ได้..ถลำรักปักกมล...

ต้นตระกรานต์

 

โดนศรรักปักฉึกนึกแล้วกลุ้ม
หลงชายหนุ่มเต็มเปาเขามิสน
ทำเยี่ยงไรไยจิตคิดวกวน
เฝ้าขุดค้นมารยาห้าร้อยเกวียน

มิมีผลคนหล่อหน้างอใส่
แม้วิไลสวยเฉี่ยวอย่าง"เตียวเสี้ยน"
ว่าแล้วร่ายคาถามหาเพี้ยน
ชาย"ต้น"เปลี่ยนใจพลันหันมองที

ละอองดิน