คิดถึงนะ รู้ยัง?

มิเคยทนสักนิดเมื่อคิดถึง
และก็พึ่งบทกลอนซุกซ่อนหมาย
หากแม้นบอกตามตรงก็คง..อาย
หวังผูกสายหัวใจเขียนใส่มา

คิดถึงนะ รู้ไหมคนไกลห่าง
หันมองทาง อักษรจึงอ้อนหา
แทบจะบิดเข็มชี้นาฬิกา
เร่งเวลา งานจบมาพบเจอ

เพราะว่าทนมิไหวจึงให้เขียน
ถ้อยคำเจียนจากใจให้เสนอ
แอบซ่อนงานเอาไว้ได้ไหมเธอ
มาแอบเพ้อจิตซึ้งคิดถึงกัน

เพราะว่าใจทำป่วนจึงชวนอ้อน
เหมือนมีก้อนมาปกในอกฉัน
อยากจะบิแตกบิ่นให้สิ้นวัน
อย่าให้มันปั่นป่วนทบทวนจินต์

หวานก็รู้ว่าเธอมาเพ้อแกล้ง
แค่เสแสร้งพาที..ใช้หนี้สิน
ตอบแทนเคยน้ำใจหลั่งไหลริน
มาเยือนถิ่นกลอนนั้นแต่วันวาน

รู้ทั้งรู้ แบบนั้น ยังมั่นจิต
วางลิขิตจากใจให้ประสาน
คิดถึงนะ รู้ไหม..ยกใส่พาน
รีบมาอ่าน เร็วไว นั่นใช่เธอ

พิณจันทร์
๑๐ ตุลาคม ๒๕๕๙

 

ก็เพราะน้ำเอ่อนองข้าวของท่วม
ฝนซัดน่วมถนนหนทางแผ่ว
คงต้องหาเงินเผื่อพายเรือแจว
แต่คงแห้วหาดูที่อยู่เธอ

จีพีเอสตอนนี้ใช่มิคล่อง
เขียนร้อยกรองแทนใจให้เสนอ
โทรศัพท์น้ำขัง สิ้นหวังเจอ
กลัวระเบิดเกิดเผลอน้ำเอ่อนอง

อินเตอร์เน็ตพี่จ๋ายังมาบ้าง
เขียนกลอนวางคิดถึงคำจึงผ่อง
อารมณ์กลอนอ้อนใจคนใฝ่ปอง
จึ่งจับจองห้องใจเขียนให้เลย