ปล่อยมือฉันแล้วค่อยห่างอย่างช้าช้า
อย่ากลับมาป่วนจิตคิดสับสน
เจ็บด้วยการจากลาชาชินปน
เจ็บเพราะคนเปลี่ยนไปไม่ต้องการ
ทรมานจากวันนั้นจนวันนี้
ร้าวฤดีชีช้ำกับคำหวาน
เจ็บปวดจนร้องขอทรมาน
ต้องซมซานดั่งเข็มจิ้ม..ทิ่มกลางใจ
มีน้ำตาไหลหยดรดรินหลั่ง
อยากเหนี่ยวรั้งลางเลือนเพื่อนได้ไหม
คำว่าลาหารั้งเธอ..แม้เผลอไป
เพียงอยากให้รับรู้..กูรักมึง (ขอโทษที่ใช้ภาษาพ่อขุนฯครับ)
ต้นตระกรานต์