ยามจันทราปรานีฤดีโหย
ก็ประโปรยเรียงพร่ำแต่คำหวาน
หากจันทราพรากเจ้าไปเท่านาน
กี่กัปป์กาลเพียงไรไม่รู้เลย

สิริวตี

เธอหนึ่งเดียวที่รักประจักษ์จิต
คำนึงคิดคือใครมิใช่ฝัน
ไร้สิ่งใดกั้นกลางระหว่างกัน
ยังคงมั่นถึงเธออยากเจอจริง

ได้ต่อกลอนวางคำนำเสนอ
แม้ไม่เจอสักคราหน้าเพื่อนหญิง
มิตรสัมพันธ์คงไว้ไม่ประวิง
มิทอดทิ้งแม้มิเห็นว่าเป็นใคร
ไชยเชษฐ์