กระแสธรรมกลิ่นนั้น กำจรไกล
อวลอุ่นละมุนละไม เฟื่องฟุ้ง
ดอกแก้วกรุ่นไสว กำจายจ่าง
สว่างจิตวิศิษฏ์วุ้ง วหะเวิ้งวังเวียนกรรม
สราญเชย เอ่ยเอื้อน ยามเยือนเย้า
คราผลิเฝ้า ปทุมมา ประหม่าเขิน
ครั้นสพรั่ง สโรชา สง่าเชิญ
มิเฉยเมิน ภมรดิ้น ถวิลชม
กระแสธรรม เมตตา พาวัลลภ
มาประสบ พบชื่น คลายขื่นขม
แม้ศัตรู หมู่มาร คิดผลาญจม
ที่หมายข่ม ขยาดแพ้ แก่ทางธรรม
Soul Searcher
Inspired to write 8/11/2016
|
ละเอียดอ่อนกว่านุ่นละมุนกลิ่น
กระจ่างจินต์ประทินสายมิหมายต่ำ
สะพรั่งความงามสมระดมนำ
ประสบจำขานเพราะเสนาะจินต์
แม้หากรู้รู้สร้างแต่ทางเอก
มากปัจเจกจำเพาะฉอเลาะถวิล
ปฏิบัติหัดใกล้ใช่โบยบิน
จะเจอสิ้นสงบงามตามทางมรรค
สิ่งใดมีสีดำจำมีขาว
สิ่งใดพราวมีผิดมิปิดหลัก
สิ่งใดเกิดมีแก่แน่นอนนัก
สิ่งใดรักมีพรากมีจากลา
สิริวตี
