..ถ้าเพียงแต่ฉันนี้มีมนต์คาถา...
...ถ้าหากฉัน สามารถ ปรารถนา
.มีคาถา เสกของ สิ่งปองหวัง
.จะเสกให้ ใจดวงนี้ มีพลัง
.ลอยไปนั่ง คุ้มภัย ใกล้ใกล้เธอ
...ยามเธอเปลี่ยว เดียวดาย จะกรายกล้ำ
.ไปเสกพร่ำ มนต์ให้ ไม่ไผลเผลอ
.เสกเอาดาว พราวฟ้า มาบำเรอ
.แล้วปรนเปรอ ด้วยดนตรี ที่พริ้งเพราะ
...ยามเธอเศร้า เหงาใจ ไร้คนปลอบ
.ฉันจะมอบ เสียงสกุณี ที่เสนาะ
.ไปร้องเพลง วังเวงหวาน ขานไพเราะ
.โลมปะเหลาะ กล่อมเจ้า จนเหงาคลาย
...ยามทุกข์ตรม ล้มป่วย จะช่วยเฝ้า
.เสกมนต์เป่า เป็นยา รักษาหาย
.ยามเมื่อโฉม บังอร ร้อนผิวกาย
.เสกพระพาย พัดผ่อน ความร้อนรุม
...หลับสนิท นิทรา จะมาสู่
.เสกผ้าปู พรมทอง ที่รองนุ่ม
.หนาวเมื่อไร เสกผ้า มาห่มคลุม
.เสกน้ำชุ่ม ฉ่ำให้ดื่ม ปลาบปลื้มทรวง
...ที่ฉันเพ้อ ละเมอปาก เพราะอยากหา
.มนต์คาถา ป้องให้ เพราะใจหวง
.เพราะแสนรัก ประจักษ์แท้ ในแดดวง
.และอยากควง เคียงคู่กัน นิรันดร...
...พระเอกดราม่า...
..๖ กพ.๕๙..
