หัวข้อ : ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
ผู้แต่ง : วิริน

สำนวน ๓

ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
อาลัยเศร้าด้วยรักสลักแน่น
วันเวลาทำให้ใจคลอนแคลน
น้ำตาแล่นเอ่อนองหมองชีวา

ขอถวายบังคมบรมราช
ขอประกาศชัดแจ้งทั่วแหล่งหล้า
ขอเดินตามรอยพระบาทมิคลาดคลา
ขอเป็นข้าแผ่นดินสิ้นชีวี

กำหนดจิตถวายพ่อบ่เคยยั่น
ต่อเติมฝันฟันฝ่าด้วยหน้าที่
คิดทุกอย่างสร้างเสริมเพิ่มความดี
คุณธรรมบ่งชี้มิผันแปร

ทั่วทุกภาครากหญ้าแนวป่าเขา
ทั่วทุกเผ่าพ่อห่วงดั่งดวงแข
ทั่วแผ่นดินของพ่อพ่อดูแล
หาทางแก้ปรับเปลี่ยนเพียรกระทำ

พ่อยิ่งใหญ่ในประเทศเขตสยาม
เจ็ดสิบปีลือนามความชุ่มฉ่ำ
หลายประเทศเอาอย่างต่างจดจำ
สร้างผู้นำต่อยอดตลอดไป

ปลูกสำนึกตรึกตรองมองรอบด้าน
ฟ้าประทานเทวามาแก้ไข
ดับทุกข์เข็ญเห็นทางสว่างไกล
ประชาไทยรู้สึกสำนึกคุณ

วิริน
๒๙/๑๑/๕๙

 

ประกวดกลอนสุภาพ  ประจำเดือน พฤศจิกายน  ๒๕๕๙
หัวข้อ  ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
ประพันธ์  โดย ไชยเชษฐ์
สำนวน๑
ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
แผ่นดินเศร้าแผ่นน้ำโศกวิโยคหล้า
กรรแสงครวญกำสรวลคร่ำนองน้ำตา
ส่งเสด็จสู้ฟ้าสวรรคาลัย

รัฐสูญเสียอาดูรราษฎร์สูญสิ้น
พระภูมินทร์แห่งสยามนามยิ่งใหญ่
เจ็ดสิบปีครองธรรมนำชาติไทย
เยี่ยมเยือนในทุรแดนแสนกันดาร

เจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศ
ผู้ทรงโปรดเมตตามหาศาล
ชนชาวไทย “รักในหลวง”ซึ้งดวงมาน
ร่วมกราบกรานสักการะพระภูมิพล

ขอเป็นข้ารองบาททุกชาติภพ
นอบน้อมนบถวายงานบันดาลผล
พระดำรัสดำริทรงดำรงชน
ตามรอยบนแนวทางสร้างครรลอง

กว่าสี่พันโครงการทรงงานหนัก
ได้ประจักษ์ผ่านพ้นความหม่นหมอง
รำลึกในพระกรุณาน้ำตานอง
ถึงคราวต้องลับลายิ่งอาวรณ์

ผ้าขาวดำทำเป็นช่อผูกต่อแต่ง
สื่อแสดงอาลัยไม่ถ่ายถอน
โบสีดำประดับกับอาภรณ์
แปรอักษรประกาศรักด้วยภักดี

ไชยเชษฐ์

ประกวดกลอนสุภาพ  ประจำเดือน พฤศจิกายน  ๒๕๕๙
หัวข้อ  ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
ประพันธ์  โดย ไชยเชษฐ์
สำนวน๒
ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
ราษฎร์โศกเศร้าอาดูรรัฐสูญสิ้น
น้ำตานองไหลหลั่งทั้งแผ่นดิน
พระภูมินทร์สวรรคตหดหู่ทรวง

รายงานจากพระราชวังฟังทราบข่าว
รู้เรื่องราวอาลัยของ “ในหลวง”
เร่งรุดสู่ “ศิริราช” ราษฎร์ทั้งปวง
ส่งเสด็จสู่สรวงห้วงวิมาน

เคยแหงนหน้าตาทั้งสองมองหน้าต่าง
กลับอ้างว้างไร้หวังสิ้นสังขาร
ขอเป็นข้ารองบาททุกชาติกาล
ถวายงานแด่พระองค์ผู้ทรงธรรม

ครองใจชนครองราชย์ครองศาสตร์ศิลป์
ครองแผ่นดินชูชุบอุปถัมภ์
ครองในศีลทศพิธลิขิตนำ
ครอง “พอเพียง”เน้นย้ำดำรงไทย

ตลอดเจ็ดสิบปีที่รังสรรค์
กว่าสี่พันโครงการงานยิ่งใหญ่
เหล่าพสกพรั่งพร้อมน้อมอาลัย
รำลึกในพระมหากรุณาธิคุณ

วันเดือนปีนี้นั้นแม้หวั่นไหว
จะแข็งใจข่มสะอื้นที่ขื่นขุ่น
เดินตามรอยพระดำรัสตรัสเป็นทุน
ไม่สิ้นเดชอดุลย์ร่มบุญญา

ไชยเชษฐ์

ประกวดกลอนสุภาพ  ประจำเดือน พฤศจิกายน  ๒๕๕๙
หัวข้อ  ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
ประพันธ์  โดย ไชยเชษฐ์
สำนวน๓
ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
ลุความเศร้าโศกสลดสิ้นสดใส
ลุเสด็จสู่สวรรค์นั้นอาลัย
ลุล่วงไปด้วยน้ำตาแสนอาดูร

สมเด็จพระภูมิพลแห่งชนชาติ
ทรงครองราชย์ครองแผ่นดินกลับสิ้นสูญ
แต่ยังครองใจคนล้นเพิ่มพูน
ทวีคูณความจงรักและภักดี

น้อมถวายสักการะพระบรมศพ
ร่วมนอบนบทั้งแผ่นดินทุกถิ่นที่
ด้วยรำลึกพระกรุณาเอื้ออารี
ซึ่งมากมีโครงการบันดาลดล

พระดำริดำรัสที่ตรัสสอน
ล้วนสะท้อนมุมมองของเหตุผล
เดินตามรอยแนวคิดลิขิตตน
ยืนอยู่บนนิยามความเพียงพอ

รักกันเถิดชาวไทยเพื่อในหลวง
ได้หมดห่วงกังวลผลเกิดก่อ
รวมกันเป็นดินเดียวเกี่ยวพะนอ
ก้าวกันต่อสามัคคีชี้นำทาง

ศูนย์รวมใจคงอยู่คู่ใจราษฎร์
เป็นหลักชาติคงมั่นรังสรรค์สร้าง
แต่งชุดดำอาลัยไม่ละวาง
สัญลักษณ์สื่อกลางอย่างพร้อมเพรียง

ไชยเชษฐ์

 

หัวข้อ :"ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า"
ผู้แต่ง  : วิริน

สำนวนที่ ๔

ลุสิบสามตุลาฯ ปีห้าเก้า
มรสุมโถมเข้าเศร้าแค่ไหน
เมื่อรู้ข่าวย่ำแย่แม้หายใจ
พระภูมิพลลาไกลไปนิรันดร์

ยังมิทันตั้งตัวกลัวเสียยิ่ง
ขออย่าเป็นเรื่องจริงพระมิ่งขวัญ
ภาวนาเช้าค่ำพร่ำรำพัน
แสนหวาดหวั่นกลั่นถ้อยเกินร้อยเรียง

ต่อแต่นี้หาใครไหนหยิบยื่น
ป่าทุกผืนถูกเผาเหมาหมดเกลี้ยง
ไร้นกหนูกู่ร้องก้องสำเนียง
ไร้แม้เสียงช้างม้ากาเก้งกวาง

เจ็ดทศวรรษตรากตรำกรำงานหนัก
เป็นเสาหลักปักลงทรงสะสาง
ถิ่นอีสานเหนือใต้ไกลเถื่อนทาง
มิเว้นว่างสร้างฝายหลายโครงการ

ปวงประชาร่ำไห้ใจรันทด
รินหลั่งรดแผ่นดินสิ้นแสงฉาน
พระเสด็จสู่สวรรค์ชั้นวิมาน
ทิพย์สถานก่อเกิดกำเนิดมา

ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
แผ่นดินเศร้าเพียงใดอาลัยหา
พระปกเกศปกเกล้าเหล่าประชา
ทั้งพารายินยอมพร้อมแต่งดำ

วิริน
๓๐/๑๑/๕๙

 

 

หัวข้อ :"ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า"
ผู้แต่ง  : วิริน
สำนวนที่ ๕

-------------------------------

ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
ประชาชนทุกเหล่าเศร้าใจหาย
เงียบสงัดงงงันพลันกลับกลาย
อสุชลหล่นรายพร่างพรายมา

ทูลกระหม่อมจอมทัพลาดับขันธ์
มิมีวันหวนคืนยืนผวา
แผ่นดินทองนองเกลื่อนเปื้อนน้ำตา
เจ็ดสิบพระชันษา ธ คุ้มครอง

ทั่วสยามร่มเย็นอยู่เป็นสุข
ปลดเปลื้องทุกข์ดับเข็ญเห็นธรรมส่อง
ฝ่าพระบาทปราดเปรื่องเรื่องทดลอง
ขุดคูคลองหนองห้วยช่วยชาวนา

ทำแก้มลิงจริงจังหวังเก็บกัก   
น้ำทะลักแน่วแน่แก้ปัญหา
ธ ทรงเป็นยิ่งกว่าพระบิดา
ทั้งโลกาหาใครไหนเปรียบปาน

ทรงตรากตรำงานหนักขาดพักผ่อน
ทรงแรมรอนเหนือใต้ไปอีสาน
ทรงเมตตาผู้ด้อยคอยประทาน
กิจวัตรทุกด้านงานพ่อไทย

ลุสิบสามตุลาฯ น้ำตาหล่น
ทวยราษฎร์เศร้ากมลเกินทนไหว
ขอน้อมส่งพระองค์ผู้ทรงชัย
สู่สวรรค์คาลัยไปชั่วกัลป์

วิริน
๓๐/๑๑/๕๙

 

ประกวดกลอนสุภาพ หัวข้อ "ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า"

ประพันธ์โดย พรานไพร

-----------

สำนวนที่ ๑

๐ ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
สิ่งที่เฝ้ากลัวไว้ได้มาถึง
วันที่ไม่อยากเจอเผลอรำพึง
แม้เสี้ยวหนึ่งเศษฝันที่บันดาล

โทรทัศน์ประกาศชาติไทยเศร้า
ในหลวงเราสิ้นแล้วแว่วสื่อสาร
เหมือนชาเหน็บเจ็บจุกเข้ารุกราน
ในดวงมานรำพัน..ฝันหรือจริง

เมื่อเห็นข่าวร้าวรานสะท้านอก
ไร้แรงยกแขนขาหลับตานิ่ง
แทบสลบซบตักพนักพิง
เหมือนทุกสิ่งแตกดับลงฉับพลัน

ในสมองวุ่นวนสับสนหนัก
ดังศรปักกระหม่อมพร้อมอาสัญ
อานุภาพภักดีศรีราชัน
เมื่อจาบัลย์มาถึงจึงเข้าใจ

ชั่วชีวิตเกิดมาบนหล้าโลก
มิเคยโศกเพียงนี้..นี่ไฉน
สิ้นสามารถอาจองปลงหทัย
กลั้นน้ำตาเอาไว้ในเคยชิน

ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
วันแสนเศร้าชาวไทยใคร่ถวิล
น้อมรำลึกพระคุณอุ่นดวงจินต์
รักษ์แผ่นดินพ่อไว้ให้ตราบนาน ฯะ

..พรานไพร..

ปล.สำนวนนี้แต่งจากเหตุการณ์และความรู้สึกจริงๆเกือบร้อยเปอร์เซ็น ณ เวลานั้น
กำลังนั่งดูข่าวทีวีผ่านคอมแล้วความรู้สึกเหมือนสะอึกแล้วจะหมดเรี่ยวแรง

ประกวดกลอนสุภาพ หัวข้อ "ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า"

ประพันธ์โดย พรานไพร

---------------

สำนวนที่ ๒

๐ ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
คนไทยเศร้าทั้งชาติอนาถหนอ
เมื่อกษัตริย์องค์เลิศประเสริฐทอ
ผู้เปรียบพ่อแผ่นดินสิ้นพระทัย

สวรรคตสู่แคว้นดินแดนสรวง
ทิ้งเหล่าปวงพสกอกหวั่นไหว
ขาดพ่อหลวงปวงราษฎร์เหมือนขาดใจ
ด้วยอาลัยมิ่งขวัญอันเทิดทูน

มหาราชทรงธรรมอำลาแล้ว
ดั่งดวงแก้วแวววับมาดับสูญ
ยากสรรหาคำเปรียบเทียบอาดูร
ที่พอกพูนหัวใจไทยทุกดวง

แม้นทวยราษฎร์ทุกเหล่าเฝ้าประสงค์
รักพระองค์ยิ่งกว่าแก้วตาหวง
มิเทียบน้ำพระทัยจากในทรวง
ทรงรักปวงประชาด้วยอารี

"ครองแผ่นดินโดยธรรม"พระดำรัส
ประจักษ์ชัดให้เห็นเป็นสักขี
ต่างชาติยังสาธุสดุดี
เจ็ดสิบปีลือไกลในพระนาม

ขอคุณแห่งพระพุทธวิสุทธิ์ล้ำ
พร้อมพระธรรมพระสงฆ์ครบองค์สาม
พิทักษ์ราชันข้าฯบนฟ้างาม
มิลืมความของพ่อ..ให้พอเพียง ฯะ

..พรานไพร..

ประกวดกลอนสุภาพ หัวข้อ "ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า"

ประพันธ์โดย พรานไพร

---------------

สำนวนที่ ๓

๐ ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
พ่อหลวงเราอำลาสู่ฟ้าใส
เหลือพระคุณเหนือเกล้าฯต่อชาวไทย
จารึกไว้ในวันอันกล้ำกลืน

ยามฝืดเคืองเศรษฐกิจชีวิตแย่
หาทางแก้ลำบากยากจะฝืน
ก่อวิกฤติสังคมแทบล้มครืน
พระองค์ยื่นหัตถ์เอื้อเพื่อแบ่งปัน

"เศรษฐกิจพอเพียง"เลี้ยงชีพได้
ประทานให้ราษฎรช่วยผ่อนผัน
เมฆหมอกมืดยืดย่างบนทางตัน
ก็ฉับพลันสว่างเห็นทางเดิน

ทุกถิ่นหนคนไทยจึงได้รัก
น้อมใจภักดิ์ภูมินทร์ยินสรรเสริญ
ราโชวาทแบบอย่างทางจำเริญ
ยามเผชิญปัญหาปัญญาตรอง

เช่นรู้รักสามัคคีเป็นที่ตั้ง
อย่าหันหลังแปลกแยกแตกเป็นสอง
เสริมคนดีมีธรรมนำครรลอง
มาปกครองบ้านเมืองจึงเฟื่องฟู

พร้อมหลายพันโครงการทรงสานต่อ
เพื่อสุขก่อถิ่นไทยไม่อดสู
และยึดธรรมนำทางเป็นอย่างครู
จึงทรงอยู่กลางใจไทยนิรันดร์ ฯะ

..พรานไพร..

ประกวดกลอนสุภาพ หัวข้อ "ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า"

ประพันธ์โดย พรานไพร

-------------

สำนวนที่ ๔

๐ ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
เป็นวันเศร้าชาวไทยครั้งใหญ่หลวง
เมื่อกษัตริย์มิ่งขวัญคนทั้งปวง
ทรงลับล่วงอำลาสู่ฟ้าไกล

สวรรคตปลดบ่วงปวงเทวษ
สู่วิเศษเมืองแมนแดนไสว
ทวยราษฎร์ทั้งแผ่นดินแทบสิ้นใจ
ทั่วถิ่นไทยครอบงำด้วยน้ำตา

มิต่างลูกเสียพ่อบังเกิดเกล้า
จึงโศกเศร้าเฝ้าเพ้อละเมอหา
เกินจะเอ่ยเผยพจน์รจนา
เป็นภาษาอาดูรอันคุ้นเคย

เจ็ดสิบปีผุดผ่องที่ครองราชย์
ทรงประกาศสัจจะสง่าเผย
"ครองแผ่นดินโดยธรรม"ทรงย้ำเปรย
นิจจาเอ๋ยต่อไปมิได้ยิน

ธรรมดากษัตริย์ขัตติยะ
มีมานะสูงส่งคงถวิล
แต่กษัตริย์สยามนามภูมินทร์*
ดำเนินดินทรงงานปานสามัญ

แม้เสด็จสู่สรวงล่วงลับแล้ว
ประทีปแก้วยังส่องครองมิ่งขวัญ
ด้วยพระคุณโชติช่วงล่วงอนันต์
ไม่มีวันดับแสงแรงภักดี ฯะ

(*นามภูมินทร์ = หน่อเนื้อนามกษัตริย์-เจ้าแผ่นดิน)

..พรานไพร..

ประกวดกลอนสุภาพ
หัวข้อ "ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า"

ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
วันผองเผ่าชาติไทยได้สูญเสีย
เศร้าหมองเศร้าผู้คนหมองหม่นเพลีย
แสนละเหี่ยทั้งแผ่นภพประสบตรม

เลิกรบราฆ่าฟันยั้งหยุดคิด
เปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาสที่ชาติขม
เปลี่ยนแผ่นดินแผ่นฟ้าเปลี่ยนอารมณ์
ทวยระทมสุดช้ำสุดกล้ำกลืน

หทัยคร่ำครวญครางอย่างผิดหวัง
ชลเนตรไหลหลั่งยังมิฝืน
ดวงแดดิ้นเจียนดับกับทุกคืน
ลืมตาตื่นตกระกำพร่ำเสียใจ

คล้ายอาเพศเหตุการณ์มหาโศก
วิโยคปฐพีที่ร่ำไห้
พระคงคาสะท้านสะเทือนไป
พระวาโยสั่นไหวให้ระรัว

โอ้สิ้นแล้วพระทรงฉัตรที่คุ้มเกศ
ทุกข์เทวษร้าวรอนอาวรณ์ทั่ว
ความสลดทดท้อเริ่มก่อตัว
หนทางหน้ายังมืดมัวและมืดมิด

ส่งเสด็จสู่ห้วงนภากาศ
“ภูมิพล”มหาราชผู้ทรงสิทธิ์
ยอกรกราบบังคมพระทรงฤทธิ์
ด้วยดวงจิตภักดีมิมีเลือน

รุทร

 

หัวข้อ :"ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า"
ผู้แต่ง  : วิริน

สำนวนที่ ๖

------------------------------

ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
ดั่งถูกเผาด้วยไฟให้อาสัญ
น้ำตาร่วงหล่นพรูรู้ข่าวกัน
ส่งเสด็จสู้สวรรค์ชั้นเมืองแมน

สูญกษัตริย์ ขัตติยะมานะสิ้น
สูญแผ่นดินพ่อหลวงที่หวงแหน
เจ็ดสิบปีครองใจไทยทั่วแดน
เหยียบย่างแคว้นกันดารนานหลายปี

ประชาชนอย่างเรายิ่งเศร้าหนัก
ขาดเสาหลักยึดมั่นพลันด่วนหนี
ขาดที่พึ่งทางใจในธานี
ขาดพ่อหลวงที่ดีภูมิพล

ขอเป็นข้ารองบาทประกาศไว้
แม้จะเกิดชาติไหนให้เห็นผล
พระดำรัสตรัสซึ้งตรึงกมล
ดำรงตนเป็นแบบอย่างต่างจดจำ

ร่วมสี่พันโครงการงานของพ่อ
ประจักษ์ต่อสายตาใช่น่าขำ
พระกรุณาปรานีพ่อมีธรรม
ขอน้อมนำปฏิบัติหัดให้ชิน

ลุสิบสามตุลาฯ ปลายหน้าฝน
ทวยราษฎร์หม่นฤทัยใกล้ขาดดิ้น
เสื้อดำเตรียมสวมใส่เมื่อได้ยิน
ตราบชีวินสิ้นพ่อขอภักดี

วิริน
๓๐/๑๑/๕๙

 

ประกวดกลอนสุภาพ  ประจำเดือน พฤศจิกายน  ๒๕๕๙
หัวข้อ  ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
ประพันธ์โดย  ต้นตระกรานต์

ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
เมฆสีเทาปกคลุมกลุ้มใจยิ่ง
รับมิทันฝันร้ายกลายเป็นจริง
หลับตานิ่ง..ดังโดนมีดกรีดปางตาย

ตั้งแต่ตื่นลืมตามาดูโลก
ความทุกข์โศกมากมีลี้จางหาย
ร่มฉัตรทองคุ้มไทยให้สบาย
ทุกข์ผ่อนคลายพระภูมีที่เมตตา

ร้อยดวงใจไทยทั่วทิศประสิทธิ์ประสาท
ด้วยความปราชญ์ตราตรึงหนึ่งในหล้า
รอยพระบาทการุณเปี่ยมบุญญา
ชาวประชา..อยู่หนใดไปทันที

จักรวาลล้านดวงดาวที่พราวแสง
มิอาจแข่งธรรมมะพระทรงศรี
ทศพิธราชธรรมนำความดี
บารมีปกเกล้าเหล่าปวงชน

แม้วันนี้..พ่อหยุดพัก..จาก ลับแล้ว
ทิ้งดวงแก้ว..ให้ลูกสร้าง..ทางเริ่มต้น
คือพอเพียง..เลี้ยงชีวิต..พิชิตตน
ขอดั้นด้น..จดจำ..ทำเรื่อยไป

ขอพระองค์เสด็จสรวงห้วงสวรรค์
นิจนิรันดร์บันดาลภูบาลให้
อัญเชิญสู่นิพพานสราญใจ
เราชาวไทยจะน้อมรักด้วยภักดี..

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม
ข้าพระพุทธเจ้า นายอนันชพงศ์  เอี่ยมสำอางค์ นักกลอนสมัครเล่น

ต้นตระกรานต์

ประกวดกลอนประจำเดือนพฤศจิกายน๒๕๕๙
หัวข้อ"ลุสิบสาม ตุลาฯปีห้าเก้า"
ประพันธ์..โดย..วรรณดี

**ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
ข้าพระพุทธเจ้าเศร้าร้องไห้
เมื่อทราบข่าวร้าวรานสะท้านใจ
ทำหวั่นไหวระทมตรมโศกา

**สิบห้านาฬิกาห้าสิบสอง
เสียงกึกก้องร้องร่ำพร่ำเรียกหา
สวรรคตสยามมินทร์พระบิดา
มิกลับมาให้เห็นเป็นฉัตรทอง

**พระองค์เสด็จสู่สวรรคาลัย
ดินแดนดาวดึงส์ใหญ่ใสผุดผ่อง
เสวยทิพยวิมานอันเรืองรอง
ไร้หม่นหมองครองสุข สุขนิรันดร์

**เจ็ดสิบปีทรงงานผ่านทุกข์ยาก
ความลำบากมากมีที่ตั้งมั่น
แต่พระองค์ทรงสู้อยู่ทุกวัน
มิได้หวั่นเหน็ดเหนื่อยทำเรื่อยมา

**ถึงวาระพระองค์ทรงพักผ่อน
ดับหนาวร้อนมานานเป็นม่านฟ้า
คอยปกป้องผองภัยให้ประชา
ทุกข์นานาลาไกลไม่หวนคืน

**เห็นพระองค์ดั่งพระโพธิสัตว์
ที่ขจัดปัดทุกข์สุขสดชื่น
เศรษฐกิจพอเพียงที่ยั่งยืน
ได้นำความร่มรื่นกว่าหมื่นโครงการ

วรรณดี

ประกวดกลอนสุภาพ หัวข้อ "ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า"

ประพันธ์โดย พรานไพร

.............

สำนวนที่ ๕

๐ ลุสิบสามตุลาฯปีห้าเก้า
ถิ่นไทยเศร้าอาลัยในพ่อหลวง
สวรรคตจากโลกอันโศกควง
สู่แดนสรวงโสภณบนอัมพร

"ภูมิพล"ล้นเกล้าฯเจ้าชีวิต
สมลิขิตพระนามตามอักษร
คือ"พลังแผ่นดิน"ถิ่นบวร
แม้จากจรคล้ายสิ้นดินสะเทือน

ด้วยพลังภักดีศรีกษัตริย์
ประจักษ์ชัดยิ่งใหญ่หาใดเหมือน
เปรียบแผ่นดินลือลั่นมิฟั่นเฟือน
เฉกจะเตือนบอกรู้ภูวไนย

ห้าธันวาฯหนึ่งปีมีครั้งหนึ่ง
เคยซาบซึ้งวันเฉลิมฯเติมสุขใส
"ทรงพระเจริญ"แด่องค์พระทรงชัย
บัดนี้ไร้ไหนเล่าเงาพระองค์

มองเวียงวังรอบด้านปานใจขาด
"ศิริราช"เคยเฝ้าเนาประสงค์
ก็มิพบพระพักตร์ประจักษ์จง
ยากปลดปลงอาลัยในราชา

แม้นพระวรกายจะหายลับ
ขอคำนับรอยบาทปรารถนา
น้อมบังคมก้มกราบตราบชีวา
ขอเป็นข้ารองบาททุกชาติเทอญ ฯะ

..พรานไพร..