วันวาร..ยังหวานอยู่
...
ความรู้สึกนึกคิดยังติดค้าง
รักอำพรางเพียงพบมิสบหวัง
สิ่งปรากฏวันนั้นทันระวัง
เห็นเธอนั่งคล้องแขนแสนเปรมปรีย์
..
ความห่างไกลคือเหตุ..แห่งมวลเรื่อง
ตาชำเลืองเคืองขุ่น..เดินฉุนหนี
ยังเก็บภาพทรงจำจวบวันนี้
ความรุ้สึกดีดี เคยมีมา.
..
ขอมองดูอยู่ข้างนี้ได้ไหม
เพื่อทรงไว้ศักดิ์ศรี..อันมีค่า
ไม่ขอรัก..ของใครไร้เจตนา
ขอเดินหน้า..ต่อไปดั่งใจปอง
..
ฉันเหมือนอยู่บนโลก..เคียงโศกเศร้า
มิสร่างเซาทุกข์ซา..อุราหมอง...
เคยทำร้ายชายหนึ่งซึ่งหวังครอง
ผิดด้วยกันทั้งสอง..โปรดตรองดู.
..
ขอโทษ..เราก็ผิดเหมือนกัน