ตอนนี้โรคปวดกระดูกกำเริบ แค่ขยับตัวยังลำบาก

ต้องขออภัยมิตรรักนักกลอนทุกท่าน โดยเฉพาะแม่นางพิณจันทร์ เพิ่งกลับมาพบกันแท้ๆ สหายsoul น้องสาวสิริวตีและอีกหลายท่าน คงอีกนานจะหายและกลับต่อกลอนได้อีก

สัญญาว่าถ้ากลับมาแล้วจะทยอยต่อให้ครับอีกหลายๆบท 

นึกถึงเสมอ..ตอนนี้เหนื่อยมาก

ตะวัน

 

วตีขอให้พี่ตะวันหายไวๆนะคะ ต้องรักษาสุขภาพให้มากๆ ถ้าหายไปจะให้สายสืบไปตามหา

จริงๆแล้วกฎของที่นี่คือ ห้ามป่วย ห้ามตายนะเนี่ย

พี่หายไปบ้านเหงาแย่

 

ขอให้สหายตะวันรอน หายป่วยไวๆครับ
บ้านกำลังกลับมาครึกครื้นเชียว

ปวดกระดูกนี่คงต้องหาคนช่วยนวดกระมังครับ
จะช่วยเปิดรับสมัครให้ไหมครับ...

รักษาสุขภาพด้วยครับ
หวังว่าจะกลับมาร่วมสนุกกันอีกได้ในเร็ววันนะครับ

Soul Searcher

 

โรคกระดูก กระเดี้ยว คดเคี้ยวขัด
จำต้องจัด น้องนาง ร่างระหง
มานวดเฟ้น เคล้นคลึง เส้นตึงตรง
จับเอนส่ง ตะวันรอน นอนลงมา

ผ่านประกวด เวที ธิดาช้าง
จึงรูปร่าง อวบอัด มัดแขนขา
กล้ามโตตุง พุงกระเพื่อม ยามเอื้อมคว้า
รับรองว่า ได้ผล บัดดลชะงัด

หากไม่หาย ตายแน่ กว่าแช่แป้ง
แขนขาแข้ง เปลี้ยปลง อนงค์หัตถ์
จักกดคีบ บีบท่า สารพัด
บ้านใกล้วัด ไหมหนอ ขอถามนำ

...ลองรักษาวิธี นวดแผนพิเศษ ไหมครับ
รับรองกระดูกกระเดี้ยวหายขัด แต่ไม่แนะนำ
สำหรับท่านที่เป็นโรคหัวใจนะครับ...หึหึ

Soul

 

 

 

อีกหนึ่งกำลังใจ...จ้ะ

 

ขอบคุณค่ะพี่ตะวัน(ก็เรียกพี่ตามเพื่อนๆนะคะ)...ขอบคุณมากๆที่เป็นห่วงเพื่อนๆทุกคน ไม่เป็นไรค่ะสำหรับพิณจันทร์ ต่ายก็หายบ้างมาบ้างคือ งานค่ะ บางครั้งก็หายไปนานดั่งที่ผ่านๆมากว่าจะเขียนกลอนออกก็อ่านงานเพื่อนๆจนตาลายค่ะ.....เจ็บป่วยก็พักดูแลรักษาตัวเองค่ะ หากนั่งนานๆเกร็งเขียนกลอนต่อร้อยกรองเพื่อนๆไม่ไหวก็อย่าฝืนค่ะ....ทานกล้วยน้ำว้าทุกวันค่ะพี่ตะวัน วันละลูกสองลูกพอค่ะ ทานมากเดี๋ยวจะเป็นโรคอื่นแทรกซ้อนอีกค่ะ...ต่ายขอให้หายไวๆนะคะ....นั่งอ่านกลอนน้องๆก็ได้นะคะ
เคารพพี่ค่ะ
ต่ายค่ะ

ขอให้อาการเป็นปกติโดยเร็ววันครับ
กระผมติดตามอ่านงานของเพื่อนๆทุกสำนวนครับ
สร้างสวนเสร็จหายเหนื่อยแล้ว จะเขียนกลอนตามเคยครับ

คิดถึงทุกท่านครับ
รพีกาญจน์

ตะวันเคยส่องแสงมาลาลับ
มาแล้วกลับออกไปให้คิดถึง
ใครกันเล่าเย้าหยอกบอกตราตรึง
เป็นผู้หนึ่งสอนใส่ให้สำนวน

ยังตามเรียนรู้ทางกระจ่างแจ้ง
มากสำแดงฤทธาศึกษาด่วน
ทั้งเหงารักชอกช้ำระกำมวล
ทุกทั่วถ้วนอารมณ์ให้สมกลอน

หากจะสั่งการไวในลิขิต
โปรดชมชิดชื่นกันดังวันก่อน
ถักเรียงร้อยสร้อยอุราอนาทร
อย่าใจร้อนหายไปให้ครวญเอย

สิริวตี
 

 

ขอให้หายเร็ววันนะท่านเอ๋ย
นอนกกก่ายกอดเกยเลยสุขสม
อันกระดูกกระเดี้ยวเดี๋ยวแดจม
ฟังคารมแล้วห่วงทุกช่วงนะ

หมอกระดูกดีดีคงมีแยะ
ไปให้เขาชำแหละมิแย่หนะ
รีบหายป่วยเถิดเจ้าเอาชนะ
โรคโรคะฉะมันยันลงคลอง

หายป่วยไวๆนะค่ะเป็นกำลังใจให้จ้า

วิริน
๒๘/๑๑/๕๙

มอบกระเช้าดอกไม้ให้มิตรรัก
แทนใจภักดิ์ขอบคุณอุ่นใจเหลือ
ยามเจ็บป่วยม้วยจิตคิดเต็มเกลือ
น้ำใจเจือถามไถ่ไม่ทิ้งกัน

เฉกยาใจใส่แผลแก้อาพาธ
โรคประหลาดเบาบางพอสร่างขวัญ
เหมือนเมฆาลาร้างเปิดทางตัน
ปล่อยตะวันผันผ่านม่านทิวา

แม้นมิขาดปราศสิ้นโรคินบ่วง
แต่ในทรวงซึ้งรับกับห่วงหา
ขอนบนอบไมตรีศรีโสภา
ที่เมตตามอบให้จากใจจริง

ตะวัน

 

ปล. ขอบคุณทุกท่านจริงๆครับ ที่แจ้งข่าวไม่ได้มีเจตนาเป็นอื่นหรือรบกวนครับเพียงแต่กลัวเพื่อนๆจะสงสัย
ว่าอยู่ดีๆ ทำไมหายไปดื้อๆครับ ตอนนี้อาการดีขึ้นประมาณ 80%(แต่ไม่รู้จะกำเริบอีกเมื่อไรเพราะเป็นโรคประจำตัวไปแล้ว)
สามารถต่อกลอนเพื่อนๆได้แน่นอนครับ แต่อาจจะไม่สะดวกและไม่เยอะเหมือนเดิม แต่จะพยายามครับ

ขอบคุณจากใจจริงๆครับ

ตะวัน

 

กำลังใจจากนุชพิสุทธิ์แท้
อาบดวงแดเซซัดที่กลัดหนอง
ดุจน้ำทิพย์หยิบยื่นชื่นละออง
พรมทั่วห้องหัวใจให้ฉ่ำเย็น

ตะวัน

ขอบคุณครับ

 

โรคกระดูกผูกติดทำจิตตก
ลำบากยกแขนขาพาเคลื่อนไหว
แค่ขยับปรับท่าถลาไกล
เจ็บถึงใจไร้คู่มาดูแล

รับสมัครสาวใช้วัยสิบหก
น้ำตาตกบอกใครไม่แยแส
สาวสิบแปดก็เมินเกินเทคแคร์
เห็นมีแต่ป้าป้าห้าสิบปลาย

ธิดาช้างข้างบ้านงานก็เยอะ
แถมหุ่นเบอะเหรอหราน่าใจหาย
นวดทีเดียวเท่งทึงอาจถึงตาย
บ้านไกลวัดขอบาย..ยายหลบไป !

ตะวัน

 

ขอบคุณสหายมากๆที่เป็นห่วงและแนะนำ..

(ปล..สงสัยนวดแบบนี้จะเป็นประสบการณ์ตรงของสหายโซล อิ อิ)

ตะวันรอนอ่อนแรงแสงจึงหม่น
แฝงเวหนแล้วลับมิกลับเผย
เพียงน้ำใจใสงามจากทรามเชย
คนคุ้นเคยเอ่ยถามเมื่อยามจน

ก็พร้อมจะเฉิดฉายร่ายรังสี
เป็นสุรีย์ดวงเก่าเนาเวหน
ไล่มืดมิดเปิดทางสว่างดล
นำโลกพ้นสนธยามารุ่งเรือง

ตะวัน

เอาความคิดถึงมาฝากแล้วครับ

 

ซึ้งใจนักน้ำจิตเธอคิดมอบ
อยากจะตอบแทนจริงหญิงสหาย
จะกินกล้วยตามนางวางอุบาย
แค่พบต่ายคลายหมองมองตาเธอ

 

ตะวัน

ขอบใจจริงๆจ่ะ