หากประมวลค่าล้ำความคิดถึง
ณ ที่หนึ่งซึ่งใจมิไผลเผลอ
ก็คงที่ซึ่งฝันพลันพบเจอ
หลงละเมอในเรื่องเล่าเจ้าพระยา

มีปิงวังยมน่านประสานสาย
แล้วรวมร่ายชีวิตคิดรักษา
หากปิงวังยมน่านที่ผ่านมา
ดุจชีวาเพลินฤดีพี่มาพบ

แล้วรวบรวมหัวใจให้เป็นหนึ่ง
ประกอบซึ่งเกลียวกลมผสมประสบ
เป็นแม่น้ำแผ่นดินถิ่นทำนบ
ความรักคงบรรจบที่งดงาม

สิริวตี

 

ยลสายธารสายทิพย์ที่รินไหล
ฉ่ำชื่นใจไออุ่นหนุนรักษา
ชโลมสู่ห้วงหทัยให้ศรัทธา
เจ้าพระยาแห่งประพันธ์นิรันดร

สิริวตี

ชื่อแสนแสบ แสบแสน แม้นแสบสันต์
ด้วยอกสั่น หวั่นไหว ฤทัยหมอง
กลัวหมดรัก หักสิ้น ยุพินครอง
เหินห่างมอง เรียมขวัญ รำพันครวญ

เหลือแต่เพียง แผลเก่า เย้าตอกย้ำ
ได้แต่ช้ำ อกไหม้ อาลัยถ้วน
คิดถึงครั้ง เคยคล้อง ประคองนวล
ขี่เรียมชวน ชมจันทร์ คืนวันเพ็ญ

Soul พี่ขวัญเค้าคิดถึงควายตัวโปรด
ที่ชื่อเรียมน่ะคร้าบ...

 

พรมวารีชื่นใจใสสะอาด
ชุ่มฉ่ำมาดเจ้าพระยาลาลำเข็ญ
ทุกท่าเรือรอคอยคอยมิเป็น
จะลองทำใจเย็นครั้งนี้ดู

เห็นเรือล่องนาวาลาสถาน
มันด่วนผ่านเร็วรี่ท่านี้อยู่
หากความรักเร็วไปใครฤๅรู้
มอบวธูแท้หรือเทียมยังเจียมใจ

สิริวตี

ยังมิอยากล่องทัวร์เพราะกลัวแท้
หากพี่พาเที่ยวแน่ขอแม่ก่อน
จะกลับเย็นค่ำใดอย่าใจร้อน
บ้านมิได้ลงกลอนวอนเข้ามา

สิริวตี
 

หวังสายธารไหลลับกลับเวียนชื่น
อันเคยหลับกลับตื่นอยู่ที่นี่
แต่สายธารไหลลึกตรองตรึกมี
เหลือฤดีที่ช้ำระกำทรวง

สิริวตี