หนาวครานี้แสนเหงาเศร้ายิ่งนัก...ไม่ประสบพบพักตร์ยอดรักพี่
ตัวห่างไกลใจมั่งคงต่อคนดี..อีกกี่วันเดือนปีที่จะเจอ
วานลมหนาวถามข่าวคราวของเจ้าด้วย...ฝากลมช่วยกระซิบบอกรักเสมอ
วอนลมหวนอย่าป่วนใจให้ฉันเบลอ...ลมจ๋าลมอย่าแปลเธอให้เปลี่ยนใจ

...........พิมพ์วิเศษ.............

หอบตัวความคิดถึงซึ้งซาบซ่าน
พระจันทร์ยิ้มนั้นวานสื่อสารให้
พอมาถึงอึ้งงันตรงบันได
ห้องนอนในชายหญิงอิงซบกัน

ยั้งดูอย่างเงียบงงปลงตระหนัก
หยุดชะงักไม่มอบหอบกลับหัน
ทุกคำที่ฝากยื่นคืนโดยพลัน
เหาะไม่ทันบอกเล่า...เขามีคู่แล้ว

จาก....สายลมหนาว

 

วังเวงเวิ้งว้างกลางป่าเขา......เงียบเหงาเปล่าเปลี่ยวเสียวในอก
หวั่นไหวใจสั่นดั่งลูกนก......ที่บินตกลงกลางธารสายชล


...........พิมพ์วิเศษ.........

ขวัญเอ๋ยขวัญมาอย่าลาหนี
คนดีนอนหลับอย่าสับสน
ว้างเวิ้งอย่างไรในกมล
หลับก็ลืมพ้นที่พบพาน

สิริวตี

วังเวงวิเวกวิโหวเหว
โพล้เพล้ไผลเผลอผิดพลั้งพล่าน
โยกเยกยักย้ายย่ายายยาน
ขื่อคานเคาะเข้าเขาคือใคร

พิมพ์นิยม

 

สวัสดีคร้าบ

...เอาเชียว เจ้ากล้า เห็นสมาชิกใหม่นี่ ถลาเลยนะ
ทีพวกลุงๆ ป้าๆ วางกลอนแทบแย่ ทำเมิน
ไม่เห็นเข้ามาต่อเลย หึหึ...

 

วางว่างว้างแวะเวียนวนเวียนวก
กกก้กก๊กแกะเกลาก็เกรียนใกล้
เขาเข่าเข้าเคาะเคียงเคล้าคลอไคล
ไมไม่มั้ยเหมาะเหม็งมุงมาเมียง

สิริวตี

วิเศษนิยม
ปล.แบบว่าเอาพิมพ์วิเศษกับพิมพ์นิยมมารวมกันอิอิ
 

ท่านจันทร์ยิ้ม อย่ากลัว จนมัวหมอง
ที่ศอกถอง เย้าแหย่ ท่านแม่บ้าน
หนักกว่านี้ ยังเคย เฉยนงคราญ
ด้วยหย่อนยาน หูตา ท่านฝ้าฟาง

จึงเลอะเลือน ความจำ สิ่งทำไว้
หลงลืมไป ขัดข้อง หม่นหมองหมาง
ต้องกระทุ้ง กรรโชก โฮกฮากพลาง
หยิกหยอกบ้าง มิเป็นไร ท่านใจดี

Soul นี่คือการอวย นะครับว่าแม่บ้านใจดี
จะแซวอะไรก็ไม่เคยว่าซ้าาากคำเดียว

 

กลอนเหน็บหนาวสาวหนุ่มเขารุมกอด
กลอนธรรมะไฟมอดเล็ดลอดหนี

ปักปุ่มเปิดป้องป่าวไปเป็นปี
มองไม่มีเหมือนหม่นหมกมุมเมิน

 

ร่วมยินดีน้องพี่ที่สานต่อ.....ร้อยเรียงถอก่อเกิดประเสริฐสรรค์
เป็นบนกลอนอันไพเราะเสนาะกรรณ......สุดจะพรรณนาว่าผ่านกลอน

แม้เดือนปีมีน้อยขอคอยพี่
เก็บวจีหัวใจเอาไว้มาก
ถนอมคำเลยรุกที่จุกปาก
แล้วก็ลากพิฆาตเทียวอย่าเหลียวค้อน

สิริวตี

มองไรๆๆลุง...ตามนั้น
 

ด้วยค่ำคืนชื่นฉ่ำเพราะน้ำฝน.....ช่างพิกลมนต์ใดต้องใจข้า
ถึงเหมันตฤดูรู้เวลา.....หนาวอีกคราที่ไร้คู่อยู่เคียงนอน


...........พระจันทร์ยิ้ม......