(ขอบคุณเจ้าของภาพไม่ทราบจะให้เครดิตใครนำมาจากเฟซฯค่ะ)



บทที่สิบชื่อ"รัก"ประจักษ์เห็น
รักนั้นเป็นสัญญาล้ำค่าหนอ
หากแต่รักบางใครยังไม่พอ
บ้างเติมต่อรักใหม่เรื่อยไปมี...(11.

บทสิบเอ็ดเขียนมาคำว่ารัก
เคยประจักษ์ขอแจงแต้มแต่งศรี
ด้วยตระหนักรักหมายมาหลายปี
รักกวีที่เขียนมิเปลี่ยนแปลง...(12.

หากแต่รักอักษรเขียนกลอนหวาน
รักขับขานสรวญเสมิเสแสร้ง
ออกจากใจให้วางมิครางแครง
มิกลั่นแกล้งผู้ใดเขียนให้จริง...(13.

หากแต่รักพาทีกวีเอ๋ย
รักที่เผยออกไปจากใจหญิง
"จินตนา"ดอกหนาอย่าประวิง
ทุกทุกสิ่งตระหนักรักอย่างไร...(14.

ด้วยเพราะรักอักษรเขียนกลอนแต่ง
สร้างสีแสงจำนรรจ์มิหวั่นไหว
 
หากแต่เมื่อย้อนอ่านเมื่อผ่านไป
เพราะเหตุใดดวงจิตคิดถึงจัง...(15.

ถึงบทที่สิบหก ยกตัวอย่าง
รักเขียนวางลงไปด้วยใจหวัง
คนเคยเขียนต่อกลอนกะฉ่อนดัง
หากยินฟังคำอ้อนอย่านอนยาว...(16.

 
พิณจันทร์

"...อยากบอกเธอ ทุกคำจากใจ
ไกลสุดไกล ที่แห่งใดไร้ค่า
เปลี่ยวเหงาใจ ไม่มีเธอ
เอ่ยคำลา ว่าจะกลับมาเร็ววัน
เพื่อพบกัน ใจมั่นสัญญา

ความจริงใจที่มี ดั่งราตรีมีเพียงแสงจันทร์
มีดังแสงตะวันมั่นขอบฟ้า
มอบร่างกาย จิตใจเป็นประกัน
ด้วยชีวัน ของฉันเพื่อเธอ..."




หากความรัก ต้องซึ้ง ถึงร้อยบท
จักเพรื่อพจน์ เพียงใด ใจเจ้าเอ๋ย
กี่ละเมอ เพ้อพร่ำ รำพันเปรย
ก่อนชายเชย ชื่นชิด สนิทนวล...(17.

รักพี่อาจ มิซึ้ง ตรึงตราเจ้า
หากเนื่องเนา สิ่งของ ต้องสงวน
ความซื่อสัตย์ จริงใจ ใบประทวน
มิเรรวน คงมั่น คำสัญญา...(18.

แม้อดีต จักผ่าน กี่พานพบ
พี่ขอจบ หัวใจ ที่ใฝ่หา
เพียงหนึ่งน้อง ปองขวัญ กัลยา
มินำพา ลดเลี้ยว เปลี่ยวฤทัย...(19.

จึงมีเพียง สิ่งนี้ ที่จักมอบ
แม้นมิตอบ คำหวาน มานวิสัย
หากทอถัก อักษรา ภาษาใจ
หนึ่งบทไซร้ สลักเรียง "รักเพียง..เธอ"...(20

Soul Searcher ...มันเพ้อๆ เลี่ยนๆ พิกล
แต่งเองยังรู้สึกเลย...หึหึ

ป.ล. แต่งไว้แล้วครับแต่วางไม่ทัน
โดนท่านพราน กับ ศิษย์พี่ ไวกว่า
...พฤติกรรม ช่างคุ้นเคยยิ่งนัก...หึหึ

 

 

(ฮ่าๆ ท่าจะน้อยใจมีเหน็บๆด้วย ฮิ้ววว..)



หากนับบท บนนี้ ถึงยี่สิบ
จึงขอหยิบมาต่อมิรอเผลอ
สุดสงสารคนช้า..เพราะว่าเบลอ
น้ำตาเอ่อ ร่วงผล๋อย คงน้อยใจ...(21.

หากเมื่อเห็นจึงเขียนมาเวียนปลอบ
จึ่งขอมอบบทรัก แน่นหนักให้
รักร้อยบท มิลวงจากทรวงใน
กลับมาเลยไวไวมอบให้จริง...(22.

ฉันรักเธอ เกินฟ้ามหาสมุทร
มิสิ้นสุดจักรวาลตระการยิ่ง
รักมิลืมเลือนหนาอย่าประวิง
รักทุกสิ่งที่เห็นเธอเป็นมา...(23.

รักมากมายก่ายกองล้นคลองหลั่ง
รักจนคลั่งใคล้จินต์ถวิลหา
รักจนไหลนองปริ่มเจ้าพระยา
เช็ดน้ำตาศิษย์น้องอย่าหมองเลย...(24.

 
พิณจันทร์

นอกบท

รักกวีมีมนต์ดลจิตหวาม
ขอคนงามถนอมวางกลางทรวงสาว
ประทับขวัญวันเหงาเล่าเรื่องราว
เผื่อยามหนาวต้องลมห่มกวี...(25.

แทนผ้านวมสวมทับรับไออุ่น
ต่างการุญหนึ่งใครผู้ไกลหนี
เขาอาจรอคอยท่าเวลามี
รับคนดีคืนถิ่น"จินตนา"...(26.

..พรานไพร..

หลายปีแล้วสินะ ไม่ได้ต่อกลอนกัน แต่ยังผูกพันและจำได้เสมอ

 

คือสายลมแห่งรักพิทักษ์เฝ้า
ลบความเหงาก่อห่วงและหวงแหน
คนในฝันชั้นฟ้าพิมานแมน
หลงอยู่ในดินแดนแห่งความรัก...(39.

ส่งทุกความจริงใจให้เห็นค่า
ทุกเวลาเย้าเล่นเห็นประจักษ์
วันคืนหมุนผ่านกาลช่างนานนัก
แต่ความภักดีน้องยังผ่องพราว...(40.

เมื่อได้ยินเสียงน้องที่ก้องบอก
ลมระลอกสายนี้พี่ไม่หนาว
สายลมลบเจ็บปวดที่รวดร้าว
เปลี่ยนเป็นกาวหัวใจให้คนดี...(41.

ถึงสี่สิบหยิบพจน์รสน้ำผึ้ง
ขอให้ตราให้ตรึงถึงทรวงพี่
ขอทุกความกรุณาและปรานี
มอบและมีทุกคืนมิเคลื่อนคลา...(42.

สิริวตี

...ขอออกนอกสคริปท์หวานหน่อยนะคร้าบ...

เขินขับขาน หวานนัก ทักศิษย์พี่
จั๊กกะจี้ จั๊กกะเดียม อกเรียมเอ๋ย
หวานกันเอง ร่วมสำนัก จักมิเคย
อาจต้องเกย ขาเม้าท์ เว้ากันมัน...(43.

สำนัก"พรรคกระยาจก" ซกมกนี้
ไร้เรื่องดี เก็บไว้ ใช้ปลอบขวัญ
เรื่องฉาวโฉ่ ตบตี มีทั้งวัน
คิดดั่งนั้น จึ่งเอ่ย เผยวจี...(44.

หากศิษย์ร่วม สำนัก จักกุ๊กกิ๊ก
แอบยุกยิก วุ่นวาย คล้ายผิดผี
อาจต้องเปลียน ชื่อ"พรรครักเสรี"
ฤา"พรรคร่วม-ประเพณี" เฉกนี้พลัน...(45.

เฒ่าทารก (ศิษย์น้อง) ว่าชื่อพรรคใหม่นี่ฟัง
ทะแม่งๆพิกล เนอะศิษย์พี่เนอะ...หึหึ
เอาชื่อพรรคกระยาจก
ตามเดิมน่าจะดีอยู่แล้วเด้อ...



 

 
( คิดถึงลุงไพร...)

นอกบท

รักกวีมีมนต์ดลจิตหวาม
ขอคนงามถนอมวางกลางทรวงสาว
ประทับขวัญวันเหงาเล่าเรื่องราว
เผื่อยามหนาวต้องลมห่มกวี

แทนผ้านวมสวมทับรับไออุ่น
ต่างการุญหนึ่งใครผู้ไกลหนี
เขาอาจรอคอยท่าเวลามี
รับคนดีคืนถิ่น"จินตนา"

..พรานไพร..

หลายปีแล้วสินะ ไม่ได้ต่อกลอนกัน แต่ยังผูกพันและจำได้เสมอ


รักกวีมีมนต์ดาลดลจิต
ได้พบมิตรคอยฝึกกลอนศึกษา
หลายปีผ่านนานเนิ่นหัดเดินมา
หนึ่งครูบานั่นหรือคือลุงไพร...(46.

แรกฝึกฝนด้นคำครูนำต่อ
แม้ต้องรอหลายวันมิหวั่นไหว
เหตุด้วยลุงจากบ้านทำงานไกล
จากเมืองไทยไปซาอุฯมุทำกิน...(47.

แม้เวลาผันผ่านเนิ่นนานแล้ว
กวีแก้วคือครูมิรู้สิ้น
ท่านเป็นหนึ่งนำทางสรรสร้างริน
หนึ่งครูจินต์พิณจันทร์นั้นลุงไพร...(48.

6 ปีแล้วค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะจำได้ว่าสนุกมากๆและทำให้ต่ายได้เกิดความกล้าคิดกล้าเขียนค่ะ
ด้วยความเคารพค่ะ
พิณจันทร์

 
ถึง เฒ่าทารก (ศิษย์น้อง)

หากศิษย์ร่วม สำนัก จักกุ๊กกิ๊ก
แอบยุกยิก วุ่นวาย คล้ายผิดผี
อาจต้องเปลียน ชื่อ"พรรครักเสรี"
ฤา"พรรคร่วม-ประเพณี" เฉกนี้พลัน

soul searcher



เฒ่าทารก (ศิษย์น้อง) มาย่องหยอก
แล้วยังบอก ชื่อสำนัก ยินชักหวั่น
ชื่อพรรคร่วมอารามสุดคร้ามครัน
สุดจะกลั้นยินดีเปรมปรีดิ์ตาม...(49.

ด้วยแต่เดิมผู้เฒ่าเจ้าสำนัก
ต่างประจักษ์ชื่อเสียงหากเมียงถาม
คือเฒ่าโซลเปลี่ยนชื่อระบือนาม
เจ้าอารามสำนักรู้จักดี...(50.

คงมิกล้าเข้าไปร่วมในพรรค
ด้วยตระหนักถ้อยคำมิล้ำศรี
ยังฝึกหัดตามเพื่อนหลายเดือนปี
บัดเดี๋ยวนี้ยังด้อยน้อยแสงตน...(51.

เป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องครรลองเขียน
การร่ำเรียนระลึกต้องฝึกฝน
เป็นศิษย์พี่แต่อ่อนถ้อยกลอนยล
เพราะเป็นคนรู้ช้าอย่าเรียกเลย(นะๆ)...(52.
 
พิณจันทร์

เชิญร่วมต่อบทรักกันดีกว่า
ทุกคุณคำมีคุณค่าอย่าชาเฉย
ทุกสาวหนุ่มทุกวัยโปรดได้เปรย
ครบร้อยเอ่ยเอื้อนบทรักล้นริน...(53.

เพื่อประเดิมสีสันบรรเลงสร้าง
เป็นแนวทางรติผ่องครรลองศิลป์
กลางเหมันต์เดือนสุดท้ายโปรดร่ายริน
ก่อนจะสิ้นเดือนลับกลับเปลี่ยนปี...(54.

สิริวตี

อ้าวๆๆๆ มาช่วยกันเขียนให้ครบร้อยบทก่อนน้าาา... พี่ต่ายมาช่วยต่อให้ครบร้อยด้วยนะคะ เผื่อหนูไม่เข้ามารบกวนฝากกระทู้นี้พี่ๆเขียนกันไปก่อน น้าา

ปล. แม่บ้านไปตามพี่จั่นเจาถึงไหนเนี่ยคะ หายไปเลย ส่วนพี่จั่นเจาเต๊ะท่าที่ไหนเนี่ย แม่บ้านคิดถึงจะแย่อยู่แล้ว เข้ามาๆๆๆ
 

เฒ่าทารกหมกมุ่นเรื่องบุ๋นบู๊
มิใคร่รู้เรื่องรักหนักอกเผย
อีกปากคอเราะร้ายคล้ายโฉดเชย
ไฉนเลยหญิงใดจักใคร่มอง...(55.

แถมทะลึ่งตึงตังดั่งตำครก
เรื่องตลกโปกฮากล้าสนอง
ส่วนเรื่องเกี้ยวหญิงงามตามครรลอง
มิกล้าปองรู้ด้อยต้อยต่ำตน...(56.

เกรงถูกเรียกหัวงูผู้มักมาก
ให้ลำบากวางตัวหลัวสับสน
เกิดอกหักอับอายขายหน้าคน
คงพิกลสมเพชเวทนา...(57.

ขอแลกเปลี่ยนไมตรีฤดีหมาย
ทั้งหญิงชายเคียงวาทปรารถนา
เป็นพี่น้องคล้องศิลป์กวินพา
อักษราเสกซ้องพ้องบรรเลง...(58.

ขืนหาญกล้าหุงเห็ดเด็ดดอกฟ้า
แต่วาจาคารมมิคมเจ๋ง
คงล้มกลิ้งจริงแท้แก่วังเวง
ต้องร้องเพลงช้ำในวัยชรา...(59.

เฒ่าทารก แห่งพรรคกระยาจก
(ขอไม่เปลี่ยนชื่อพรรคนะคร้าบ)